احیاء علومالدین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
ب. صفرزاده (بحث | مشارکتها) |
کمی ویرایش |
||
خط ۲:
کتاب ''احیاء علومالدین'' مشهور به ''احیاء العلوم'' از آثار شناختهشدهٔ '''[[ابوحامد محمد غزالی]]''' است که به زبان عربی نوشته شده. این کتاب که محتوای دینی، اخلاقی و عرفانی دارد همواره مورد توجه عالمان [[شیعه]] و [[سنی]] بودهاست.
غزالی ''احیاء علوم الدین'' را پس از کنارهگیری از تدریس در [[نظامیه|مدرسهٔ نظامیه]] و در دورهای که در [[شام (سرزمین)|شام]] و قدس و [[حجاز]] اقامت داشت نوشتهاست (حدود سال ۴۹۲ هجری قمری).
=انگیزه تالیف از زبان غزالی=
"به تحقیق می دانم و سوگند بر زبان می رانم که اصرار تو بر انکار حقیقت دین موجبی نیست، مگر آن بیماری که بسیاری از مردمان این روزگار را دامن گیر شده و جمهور خلق بدان مفتون گشته اند. سپردن راه آخرت با نشیب و فرازش در غایت دشواری است، زیرا راهبران جهان آخرت عالمانی توانند بود که وارثان پیامبران باشند، عالمانی که اکنون روزگار از وجودشان خالی گشته و جایشان عالمانی جای گرفته اند که معروف را منکر و منکر را معروف می شمارند. بدین سبب علم دین مندرس شده و آثار یقین ناپیدا گشته است."<ref>غزالی، محمد بن محمد، ''احیاء علوم الدین''، ترجمه موید الدین محمد خوارزمی، به کوشش [[حسین خدیو جم]]، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۵۱ قسمت مقدمه</ref>
=موافقان و مخالفان=
* در طول تاریخ اسلام کمتر کتابی به اندازه ''احیاء'' امام محمد غزالی مورد قبول و در عین حال انکار مسلمانان قرار گرفته است، زیرا این کتاب در زمان حیات مولفش در شرق و غرب جهان اسلام از خراسان تا [[اندلس]] منتشر شده واز سوی موافقان و مخالفان مورد ستایش و نکوهش بسیار قرار گرفته است. اهمیت کتاب ''احیاء'' به حدی است که حتی گفته می شود الهام بخش [[مولانا]] جلال الدین در سرودن ''[[مثنوی معنوی]]'' بوده است.
* به روزگار فرمان روایی علی بن یوسف بن تاشفین (حدود ۵۰۲ هجری قمری) این کتاب به [[مغرب عربی|مغرب]] و اندلس رسید و با مخالفت و در عین حال جانبداری گروهی از فقهای آن سرزمین مواجه گردید. مخالفان تمام نسخههای کتاب را گِرد آوردند و در صحن مسجد [[استان کوردوبا (اسپانیا)|قرطبه]] انباشتند و آتش زدند.<ref>همان</ref>
تت
خط ۲۸:
=ترجمه فارسی=
ترجمه فارسی کتاب ''احیاء'' که کهنترین ترجمه این کتاب است، به نام ''کتاب احیای علوم دین''، و توسط [[موید الدین محمد خوارزمی]] در حدود ۱۵۰ سال پس از تاَلیف یعنی در سال ۶۲۰ هجری قمری در دهلی انجام شده است. بنا به گفته خودش او سال ها کتاب ''احیاء'' را به شاگردانش در [[لاهور]] و دهلی درس می داده است.
==منابع==
|