دستگاه مختصات افقی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دستگاه مختصات افقی''' یا ''سمتی-ارتفاعی'' {{انگلیسی|Horizontal coordinate system}}، ازجمله [[دستگاه مختصات سماوی|مختصات سماوی]] با توجه به موقعیت ناظر است که در آن [[افق]] ناظر همراه با نیم‌دایرهٔ سمتی شمال دو مرجع و [[سرسو]] (سمت‌الرأس) و [[پاسو]] (سمت‌القدم)، قطبین آن شناخته می‌شوند. مختصات بدست آمده از آن [[سمت (ستاره‌شناسی)|سمت]] (A) و [[ارتفاع (ستاره‌شناسی)|ارتفاع]] (a) است که هر دو به محل ناظر روی زمین بستگی دارد.

 

== ارتفاع سماوی ==

'''ارتفاع''' {{انگلیسی|Altitude}} در دستگاه مختصات افقی آسمان، به [[زاویه|زاویهٔ]] بین دایره افق و ستاره یا جسم آسمانی مورد نظر گفته می‌شود. با این تعریف ارتفاع، نقطه‌ای در افقِ صفر است و دایره‌های ارتفاع با افق موازیند. همچنین ارتفاعِ [[سرسو]]۹۰ درجه است. دایره‌های "[[سمت (ستاره‌شناسی)|سَمت]]" متقاطعِ ارتفاع هستند. درگذشته، اندازه‌گیریِ ارتفاعِ ستارگان را «گرفتن ارتفاع» می‌نامیدند. در ادب فارسی، این اصطلاح بکار رفته‌است. مثلاً از [[حافظ]]: "''زِ آفتابِ قدح ارتفاعِ عیش بگیر"''<ref>{{Cite web|url = http://jalalian.ir/farsi/index.php?option=com_content&task=view&id=766&Itemid=0|title = غزل (۳۳۴)|date = |accessdate = |website = دکتر عبدالحسین جلالیان (جلالی)|publisher = |last = jalalian|first = Hosein}}</ref>