دانشگاه فرماندهی و ستاد آجا: تفاوت میان نسخه‌ها

| نام‌تصویر =

| زیرنویس تصویر =

| شعار =

| تأسیس =

| بنیانگذار =

| رئیس =

| هیاتهیئت امناامناء =

| معاون آموزشی =

| معاون پژوهشی =

| معاون دانشجویی =

| هیاتهیئت علمی =

| دانشجویان =

| کاردانی =

| کارشناسی =

| کارشناسی ارشد =

| دکترا =

| دانش آموختگان =

| رتبه در بین دانشگاه‌های کشور =

| شمار دانشکده‌ها =

| فضای آموزشی =

| ارائه دهنده رشته‌های =

'''دانشگاه فرماندهی و ستاد''' که به اختصار '''دافوس''' خوانده می‌شود، در ایران، به ارائه دوره‌های تخصصی آموزش علمی و نظامی می‌پردازد که برای اخذ درجه‌های بالاتر از [[سرهنگی]] و [[فوق لیسانس]] باید توسط [[نیروهای نظامی]] گذارنده شود.

در سال ۱۳۱۴ برای تشکیل دانشگاه، از طریق [[وزارت امور خارجه]] با وزارت امورخارجه فرانسه مکاتباتی به عمل آمد تا برای تشکیل چنین دانشگاهی عده‌ای افسر تحصیلکرده و زبده به عنوان مستشار به ایران اعزام نمایند. دولت فرانسه با این تقاضای ایران موافقت نموده و هیأتی را به ایران مأمور نمود تا دانشگاه ستاد و فرماندهی را در ایران تشکیل دهند و ارتقاء افسران از درجه سرهنگی به سرتیپی مشروط به طی این دوره شود. دولت فرانسه یک هیأتهیئت هفت نفری به شرح زیر به ایران اعزام نمود:<ref>عاقلی ۳۴۱</ref>{{سخ}}

۱- سپهبد [[فرانسوا ژرژ ژاندر]] {{به فرانسوی|François-Georges Gendre}} (رئیس هیأتهیئت){{سخ}}

٢۲- سرهنگ روایه (افسر پیاده‌نظام){{سخ}}

ضمناً سه افسر فرانسوی نیز که قبلاً در ایران استخدام شده بودند، به جمع هیأتهیئت سپهبد ژاندر افزوده شدند. این سه نفر عبارت بودند از: سرهنگ کالدور متخصص در سواره‌نظام، سرگرد دولاکور متخصص پیاده‌نظام، سرگرد بودنیا معلم نقشه‌برداری. پس از ورود این هفت نفر، در شمال باغشاه، ساختمانی که قبلاً برای دانشگاه جنگ بنا گردید بود تحویل افسران فرانسوی داده شد و دانشگاه رسماً کار خود را از مهرماه ۱۳۱۴ آغاز کرد. ریاست دانشگاه جنگ ابتدا با [[امان‌الله جهانبانی|سرلشکر جهانبانی]] بود ولی پس از مدت کوتاهی نامبرده تعویض و [[عزیزالله ضرغامی|سرلشکر ضرغامی]] رئیس ستاد ارتش به سرپرستی دانشگاه منصوب گردید. سمت سپهبد ژاندر در دانشگاه جنگ مدیریت دروس بود. [[محسن دیبا|سرتیپ محسن دیبا]] رئیس رکن دو ستاد ارتش با حفظ سمت به معاونت دانشگاه جنگ منصوب گردید.<ref>عاقلی ۳۴۱</ref>{{سخ}}

دانشگاه جنگ دارای دو دوره بود: دوره فرماندهی که مدت آن یک سال بود و دوره ستاد که مدت آن را دو سال تعیین کرده بودند. افسرانی که دوره ستاد را طی می‌نمودند، نوار کلاه و لباس آنها به مشکی تبدیل می‌شد و واکسیل ستادی هم بر شانه سمت چپ اضافه می‌شد.<ref>عاقلی ۳۴۱</ref>.

در ۱۳۱۸ که افسران فرانسوی به جبهه دعوت شدند و بلافاصله ایران را ترک کردند و امور دانشگاه در دست ایرانیان قرار گرفت، سازمان به قرار زیر بود: سرلشکر [[عزیزالله ضرغامی]] رئیس ستاد ارتش و فرمانده دانشگاه جنگ، سرتیپ محسن دیبا رئیس رکن دو و معاون اداری دانشگاه، [[حاجی‌علی رزم‌آرا|سرتیپ حاجعلی رزم‌آرا]] رئیس اداره جغرافیایی ارتش و معاون علمی دانشگاه جنگ و [[سرتیپ حسن ارفع]] رئیس اداره سواره‌نظام و رئیس دبیرخانه دانشگاه. استادان و مدرسین دانشگاه جنگ پس از ترک افسران فرانسوی از میان ایرانیان انتخاب شدند.<ref>عاقلی ۳۴۱</ref>. در سال ۱۳٢٢۱۳۲۲ به علت مشکلات ناشی از [[جنگ جهانی دوم|جنگ دوم جهانی]]، دانشگاه به طور موقت تعطیل شد.<ref>سایت دافوس</ref>. دانشگاه جنگ تا شهریور ۱۳٢۰۱۳۲۰ مجموعاً ۹۶ نفر فارغالتحصیل دوره فرماندهی و ۱۶۱ نفر فارغ التحصیلفارغ‌التحصیل دوره ستاد داشت.<ref>عاقلی ۳۴۱</ref>.

در سال ۱۳٢۶۱۳۲۶ دانشگاه جنگ پس از تجدید نظر کلی در طول دوره و آموزشها، مجدداً بازگشایی شد و نام آن به ''دانشگاه فرماندهی و ستاد'' تغییر یافت. در سال ۱۳۴۰ دانشگاه دیگری بنابر نیاز ذیل عنوان ''دانشگاه فرماندهی عالی و ستاد مشترک'' تأسیس شد. مجموعه این دو دانشگاه مجدداً تحت نام ''دانشگاه جنگ'' در تابعیت فرماندهی ارتش قرار گرفت. در سال ۱۳۴۴ اما ''دانشگاه جنگ'' منحل شده و دو دانشگاه به نامهای ''دانشگاه فرماندهی و ستاد نیروی زمینی'' ذیل تابعیت [[نیروی زمینی]] و ''دانشگاه فرماندهی عالی و ستاد مشترک'' در تابعیت [[ستاد مشترک ارتش]] به وجود آمدند.<ref>سایت دافوس</ref>.

با شروع [[جنگ ایران و عراق|جنگ]] در سال ۱۳۵۸ دانشگاه مجدداً تعطیل شد. این تعطیلی تا سال ۱۳۶۱ ادامه یافت. در سال ۱۳۶۹ پس از تدوین و تصویب قانون [[ارتش جمهوری اسلامی ایران|ارتش جمهوری اسلامی]]، دانشگاه هایدانشگاه‌های فرماندهی و ستاد نیروی زمینی، نیروی هوایی و [[نیروی دریایی]] در یکدیگر ادغام شده و با نام ''دانشگاه هایدانشگاه‌های فرماندهی و ستاد [[ارتش جمهوری اسلامی]] ایران'' (دافوس آجا) تحت فرماندهی واحد ستاد مشترک ارتش قرار گرفتند.<ref>سایت دافوس</ref>.