رم، شهر بی‌دفاع: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر = Open_City_DVD.jpg

| اکران=

| بودجه=

|تعداد تماشاچیان =

| پس_از=

| پیش_از=

| imdb_id =0038890 ۰۰۳۸۸۹۰

| soure_id =

'''رم، شهر بی دفاع''' {{ایتالیایی|Roma, città aperta}} فیلمی [[سینمای ایتالیا|ایتالیایی]] در سبک [[فیلم درام|درام]] [[فیلم جنگی|جنگی]] به کارگردانی [[روبرتو روسلینی]] است که بازیگرانی مثل [[آلدو فابریتزی]]، [[آنا مانیانی]] و [[مارچلو پالی یرو]] در آن ایفای نقش کرده‌اند. داستان فیلم در شهر [[رم]]، در طول اشغال [[آلمان نازی|نازی‌ها]] به سال ۱۹۴۴ اتفاق می‌افتد. [[فدریکو فلینی]] دستیار کارگردان این فیلم بود. رم شهر بی دفاع چندین جایزه از جشنواره‌های مختلف برنده شده و همچنین نامزد دریافت [[جایزه اسکار]] بوده‌است.

سربازان آلمانی شهر را به دنبال جورجیو مانفردی جستجو می‌کنند، اما او با پریدن روی پشت بام، از دست آلمان‌ها می‌گریزد. کشیشی، به نام دن پیترو پلاگرینی به نهضت مقاومت ایتالیا، از طریق رد و بدل اطلاعات و پول کمک می‌کند . دن پیترو، طبق برنامه ریزی‌های قبلی قرار است کشیشی باشد که [[مراسم ازدواج]] پینا را برگزار می‌کند. نامزد پینا، فرانچسکو است، که چندان مذهبی نیست، اما با این وجود ترجیح می‌دهد که مراسم ازدواجش، به جای یک فرد فاشیست، توسط کشیشی از هموطنانش اجرا شود. پسر او، مارچلو، و دوستان او نقش‌های کوچکی در نهضت مقاومت دارند. مارینا، که خواهر پیناست و قبلاً [[دوست دختر]] جورجیو بوده‌است، در ازای دریافت دارو، پالتوهای پوست چسبان، و دیگر وسایل راحتی، به نهضت مقاومت خیانت می‌کند.

آلمانها به دنبال دستگیری جورجیو مانفردی از رهبران نهضت مقاومت هستند و برای دستگیریش به آپارتمان او میروند،می‌روند، اما وی از مسیر پشت بام میگریزدمی‌گریزد و نزد دوستش فرانچسکو که یک [[روزنامه نگار]] است، می رودمی‌رود. فرانچسکو درصدد ازدواج با پینا است. در همین اوضاع گروهی از نوجوانان که مارچلو هم جزو آنهاست، در یک کامیون حامل بنزین دینامیت میگذارندمی‌گذارند. نازیها جهت دستگیری پارتیزانها به محل میآیندمی‌آیند و فرانچسکو را دستگیر میکنندمی‌کنند و نامزدش هنگامی که به دنبال کامیون حامل فرانچسکو میدود،می‌دود، با آتش مسلسل کشته می شودمی‌شود. جورجیو مانفردی از مهلکه میگریزدمی‌گریزد و با گروهی موفق به آزاد کردن زندانیان از جمله فرانچسکو می‌شود و هر دو به آپارتمان مارینا که قبلاً معشوقه مانفردی بوده پناه میبرند،می‌برند، اما مارینا که از جدا شدنش از مانفردی ناراضیست، آنها را به نازیها لو میدهدمی‌دهد. فرانچسکو میگریزد،می‌گریزد، اما مانفردی و دن پیترو که یک کشیش حامی نهضت مقاومت است، به همراه یک سرباز فراری اتریشی دستگیر میشوندمی‌شوند. مانفردی زیر شکنجه میمیرد،می‌میرد، دن پیترو اعدام می‌شود و سرباز اتریشی نیز خودکشی میکندمی‌کند.

* [[نادو برونو]] درنقش آگوستینو ، آگوستینو،

در ماه اوت سال ۱۹۴۴ میلادی، و تنها دو ماه پس از آن که قوای متفقین، آلمان را وادار به تخلیهٔ رم نمودند، روبرتو روسلینی، فدریکو فلینی و سرجیو آمیدئی کار بر روی فیلمنامه این فیلم را آغاز نمودند. ویرانی که در نتیجهٔ جنگ پدید آمده بود، آنها را در موقع نوشتن این فیلمنامه احاطه کرده بود. در ماه ژانویه ۱۹۴۵ مراحل ساخت این فیلم کلید خورد و آغاز گردید. روسلینی برای ساخت این فیلم بر اصول و مبانی سنتی ملودرام تکیه و تأکید داشت. مواردی همچون شناساندن شخصیت‌های اصلی فیلم و ایجاد تمایزی روشن و واضح میان شخصیت‌های خوب و بد داستان، از جملهٔ این موارد بودند.

از فیلم فرانیای سی شش : Ferrania C۶ برای تمام صحنه‌های خارجی استفاده شده بود، و برای فیلمبرداری از فضاهای داخلی، فیلم حساس تر آگفای سوپر پان و همینطورهمین‌طور فیلم آگفای فوق العادهفوق‌العاده سریع مورد استفاده قرار گرفته بود. تغییرات غیر قابلغیرقابل توضیحی که در گذشته، در روشنایی و وضوح تصاویر این قبیل فیلم‌ها وجود داشته و امروزه موجب انتقاد از این فیلم‌ها می‌شود، به عواملی همچون ابتدایی بودن روند [[پردازش تصاویر]] و پیشرفته نبودن و ناکافی بودن ابزار مورد استفاده برای ظهور و ثبوت فیلم‌ها قابل انتساب می‌باشد.

این فیلم از همان اوایل ساخته شدنش، به عنوان یک نمونه تمام عیار از نئورئالیسم در نظر گرفته شده‌است، تا بدانجا که این فیلم همراه با دو ساختهٔ دیگر روسلینی، یعنی پاییزا Paisà و آلمان سال صفر، با عنوان : «سه گانهٔ نئورئالیستی روسلینی» شناخته می‌شوند . رابرت بارگوین Burgoyne این فیلم را نمونه کاملی از این سبک سینمایی (نئورئالیسم) می‌نامد، که تعریف و تأسیس آن در شرایطی ناپایدار و بحرانی توسط [[آندره بازن]] ارائه شده بود. هرچند که بیشتر نقدهایی که اخیراً در مورد این فیلم صورت گرفته‌اند، آن را کمتر نئو رئالیستی دانسته‌اند و جنبه‌های ملودراماتیک آن را ارجح دانسته‌اند.

بوسلی کراوتر، منتقد سینمایی [[نیویورک تایمز]]، ارزیابی مثبتی از فیلم ارائه کرد و در مورد آن نوشت:

«هنوز هم تأثیرگذاری تمامی تصاویر این فیلم، احساسی از تجربه واقعی، به دست می‌دهد که این به همان اندازه که به برجستگی فیلم مربوط است به فیلمنامه و کارگردانی خوب آن نیز مرتبط است. [[نقش آفرینی]] آلدو فابریتزی در نقش کشیش برجسته‌است و با دربرداشتن عزت و انسانیت، بیشتر از آنچه که از او خواسته شده، عمل می‌کند. مارچلو پاگلیرو نیز، در نقش رهبر نهضت مقاومت بسیار عالی ظاهر شده‌است، همینطورهمین‌طور آنا مانیانی برای نقش زنی که کشته می‌شود، فروتنی و صداقت به ارمغان می‌آورد. سایر بازیگران این فیلم نیز به قدر کافی خوب ایفای نقش کرده‌اند تنها استثنااستثناء هری فایست، در نقش فرمانده آلمانی است که نخوت و غرورش، او را کمی بیش از حد شریر نشان می‌دهد، اما ممکن است حتی همین ویژگی او هم به آسانی قابل درک باشد.

نمایش افتتاحیهٔ فیلم در ایتالیا در تاریخ ۲۷ سپتامبر سال ۱۹۴۵، در حالتی صورت گرفت که هنوز آسیب‌های حاصل از جنگ در رم ترمیم نشده بود. اکران فیلم در [[ایالات متحده]] در تاریخ ۲۵ فوریه سال ۱۹۴۶ و در نیویورک انجام گرفت. نسخه‌ای که در آمریکا به نمایش درآمد، سانسور شده بود و در حدود ۱۵ دقیقه از آن کاهش یافته بود. داستان سفر فیلم از ایتالیا به [[ایالات متحده امریکاآمریکا]] در شرح حال خودنوشت فدریکو فلینی با عنوان: :«آغازهای شیرین» بازگو شده‌است.

راد گایگر، که یک سرباز معمولی [[ارتش ایالات متحده]] مستقر در رم بود، در زمانی که روسلینی و فلینی مشغول کار کردن بر روی فیلم بودند، با آن دو ملاقات نمود. بر مبنای نوشتهٔ فلینی، گایگر یک سرباز نیمه مست بود، که هم به معنای واقعی کلمه و هم به صورت مجازی، موجب لغزش و انحراف مجموعهٔ فیلم شهر بی دفاع گردید. او خود را به دروغ، به عنوان یک تهیه کنندهٔ آمریکایی جا زد، در حالیکه او در حقیقت هیچ کسهیچ‌کس نبود و حتی به اندازهٔ یک سکه هم پول نداشت. با این حال، گایگر کار را تمام کرد و یک حلقه از فیلم رم شهر بی دفاع را، داخل کیف پادگانی (کوله پشتی) خود، همراه خویش به ایالات متحده آورد و حتی موفق به عرضهٔ این فیلم در سینماهای آمریکا شد.

شرحی که فلینی از دخالت گایگر در فیلم ارائه کرد، موضوع یک دعوی قضایی با عنوان افتراافتراء گردید که گایگر آن را علیه فلینی مطرح نمود. فیلم در چندین کشور ممنوع شد. به عنوان مثال، [[آلمان غربی]] نمایش این فیلم را در فاصله سالهای ۱۹۵۱ تا ۱۹۶۰ ممنوع کرد. در آرژانتین نیز، در سال ۱۹۴۷، فیلم بدون هیچگونه توضیحی و بنا به درخواست یک دولت ناشناس کنار گذاشته شد.

* [[جشنواره کن]] : برنده جایزه بزرگ جشنواره، روبرتو روسلینی ،روسلینی، ۱۹۴۶.

* سندیکای ملی [[روزنامه نگاران]] سینمائی ایتالیا : برندهٔ روبان نقره‌ای به عنوان بهترین فیلم، و نیز بهترین بازیگر نقش مکمل زن، آنا مانیانی ؛مانیانی؛ ۱۹۴۶.

* جوایز National Board of Review یا NBR : جایزه بهترین بازیگر زن به آنا مانیانی؛ و جایزه بهترین فیلم خارجی، ایتالیا ،ایتالیا، ۱۹۴۶.

* جوایز انجمن منتقدان فیلم نیویورک : جایزه NYFCC بهترین فیلم خارجی زبان، ایتالیا ،ایتالیا، ۱۹۴۶.

* [http://www.hawzah.net/hawzah/Magazines/MagArt.aspx?MagazineNumberID=3925&id=23694 نمادهای دین و مقاومت در سینما(مقالهمقاله‌ای ای دربارهدربارهٔ فیلم رم، شهر بی دفاع)]

* [http://aec.parsfa.com/ دربارهدربارهٔ روبرتو روسلینی در وبگاه سینمای ایران و جهان]