حاجی میرزا آقاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
افزودن پیوند به بیرون |
Azarbarzin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۶:
او «در فن حکومت ناشایسته و در عین حال بامبول زن و جاه طلب بود»<ref>امیرکبیر و ایران: ص ۱۹۳</ref>. گفته‌اند که در مسائل مدنی، داخلی، روابط بین‌الملل و به ویژه ارتباط با بیگانگان برخورد بسیار ساده‌لوحانه‌ای داشت به طوری که در کمال تعجب هر نامه‌ای را که به زیردستان خود می‌نوشت، یک نسخه را به سفارت‌های روس و انگلستان هم می‌فرستاد. در این باب، میرزا محمدتقی خان (امیرکبیر بعدی) که وزیرش بود بارها به او تذکر می‌داد اما او گوشش بدهکار نبود. «مسأله این است که حاجی اصلاً حوصلهٔ کار دیپلوماسی نداشت»<ref>امیرکبیر و ایران: ص ۱۳۰</ref> و در مقابل بیگانگان دچار مقداری حس خودکم‌بینی بود.
راستش اینکه بساط دولت حاجی (میرزا آقاسی) از پای بست ویران بود. کج اندیشی و غلط کاری هایش، دولت را نتوان کرد. در بیشتر ولایات آشوب بر پا کرد. دستگاه مالیه را به کلی ور شکسته کرد. دشمنی بزرگان دولت با او حساب جدایی داشت. اگر چه او خودش آدم کش نبود، مدر حکومتش بر سنت ظلم می‌گشت و عمّال او بیداد می کردند. خاصه فوج خوی و ماکو که به پشتیبانی وی دلگرم بودند و «از برای روز بد آنها را پیراهن خود می دانست»، انواع ستم و تعدی بر مردم روا می داشتند. حتا از شر آنان در خود دارالخلافه « غروب که می شد هیچ بچه و زنی جرأت بیرون شدن از خانه نداشت». مردم را راهی نبود که عرضحالی بکنند و اگر به «هیئت اجتماع می‌خواستند تظلمی کنند... به انواع و اقسام تهمت‌ها مبتلا می‌شدند. حاجی به جز فحش کار دیگر نداشت». این تدبیر بزرگ او بود در فن سیاست...<ref>فریدون آدمیت، مقالات تاریخی، انتشارات دماوند، تهران، چاپ دوم، ۱۳۶۲ برگ ۷۰</ref>
== منابع ==
| |||