مزه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مزه''' یک احساس است (نه حسگر!) که توسط [[حس چشایی]] محسوس می‌شود. البته '''مزه''' یک احساس کلی می‌باشد یعنی هر‌آنهرآن چه را که حس چشایی احساس کند مزه دارد و هرآن چه را که احساس نکند مزه ندارد. مزه‌های کلی را (به عبارت دیگر احساسات محسوس شده از حس چشایی را به صورت کلی) با کلماتی چون [[شیرینی (مزه)]]، [[تلخی (مزه)]]، [[ترشی (مزه)]]، [[شوری (مزه)]]، [[ملسی]] و ... بیان می‌کنند.

در غرب حدود ۳۵۰ سال قبل از میلاد ارسطو دو طعم شیرین و تلخ به عنوان پایه ترینپایه‌ترین طعم‌ها معرفی کرد. در هندوستان در علم شفا طعم‌های اصلی عبارتند از تلخ، تند، شور، ترش و شیرین.

این مزه به تازگی به چهار تای دیگر اضافه شده است كهکه مزه خوش نمكینمکی است كهکه توسط تركیباتیترکیباتی نظیر منو سدیم گلوتامات ( MSG)احساس می‌شود.

مزه ایمزه‌ای به نام تندی در دهان وجود ندارد. این احساس مربوط به ماده ایماده‌ای است به نام [[کاپسی سین]] که در [[فلفل]] های‌های تند وجود دارد.<ref>کاپسی سین</ref>

بامزه، بدمزگی، بی مزه،بی‌مزه، مزه دادن، مزه کردن.

* مزه ٔمزهٔ دهن کسی را دانستن (فهمیدن یا چشیدن): فهمیدن نظر و عقیده ٔعقیدهٔ او دربارهدربارهٔ ٔچیزیچیزی. نیت او را دریافتن.

* مزه ٔمزهٔ کاه دادن: کنایه از بی مزهبی‌مزه بودن.

* آشپز که دو تا شد آش یا شور می شودمی‌شود یا بی نمک.

* مزه ٔمزهٔ لوطی خاک است.

* مزه ٔمزهٔ هر شوخی یکدفعه‌است.