استیون، پادشاه انگلستان: تفاوت میان نسخه‌ها

استفان در حدود سال [[۱۰۹۶ (میلادی)|۱۰۹۶]] در بلوآی فرانسه زاده شد. او پسر استفان دوم، کنت بلوآ و آدلا، دختر [[ویلیام فاتح]] بود. والدینش او را در [[۱۱۰۶ (میلادی)|۱۱۰۶]] به پیش دائیش، [[هنری اول انگلستان|شاه هنری یکم]] فرستادند تا در دربار انگلستان پرورش یابد. استفان در حدود [[۱۱۱۵سال (میلادی)|۱۱۱۵]] کنت مورتن شد و در حدود [[سال ۱۱۲۵ (میلادی)|۱۱۲۵]] با ماتیلدا، دختر کنت بولون ازدواج نمود. ماتیلدا از مهمترین حامیان استفان طی درگیری‌های پیش آمده بر سر تاج و تخت انگلستان بود.

پس از غرق شدن و مرگ پسر هنری یکم، او دخترش ملکه ماتیلدا را به عنوان وارث تاج و تخت انگلستان معرفی نمود. اما پادشاهی ماتیلدا مقبول درباریان نیفتاد چون گذشته از آنکه او یک زن بود، همسرش جفری، کنت آنژو نیز از دشمنان نورمن‌ها محسوب می‌شد. با این حال استفان از نخستین [[بارون]]‌هایی بود که سوگند یاد کرد تا سلطنت ماتیلدا را به رسمیت بشناسد. اما با مرگ هنری یکم در [[۱۱۳۵ (میلادی)|۱۱۳۵]]،سال ۱۱۳۵، استفان مدعی پادشاهی شد و چنین عنوان نمود که هنری با تغییر دادن تصمیمش در بستر مرگ، استفان را وارث خود معرفی کرده‌است.

بدین ترتیب استفان در [[۲۵ دسامبر]] [[۱۱۳۵ (میلادی)|۱۱۳۵]] به عنوان پادشاه جدید انگلستان تاج‌گذاری نمود و بارون‌ها و پاپ [[اینوسنت دوم]] پادشاهی او را مورد تأیید و حمایت خود قرار دادند.

سال‌های نخستین سلطنت استفان به آرامش سپری گردید اما از تعداد حامیان او تا سال [[۱۱۳۹ (میلادی)|۱۱۳۹]] کاسته شد و کشور درگیر جنگی داخلی بین نیروهای استفان و ملکه ماتیلدا گردید. مردم عموماً از این جنگ با عنوان ''آنارشی'' نام می‌بردند.

استفان در فوریهٔ [[۱۱۴۱ (میلادی)|۱۱۴۱]] و طی نبرد لینکلن از نیروهای ملکه ماتیلدا شکست خورد و به اسارت درآمد. او را در [[بریستول]] زندانی نمودند اما همسر استفان با برانگیختن حمایت بارون‌ها و مردم [[لندن]] موفق به بیرون راندن ماتیلدا از لندن شد. با به اسارت درآمدن ارل گلاستر، برادر ناتنی ملکه ماتیلدا که در عین حال تواناترین فرماندهٔ نظامی او نیز به شمار می‌رفت، ماتیلدا چاره‌ای جز تبادل استفان با برادرش نداشت و بدین ترتیب استفان بار دیگر در نوامبر همان‌سال بر تخت پادشاهی نشست.

سپاهیان استفان در [[سال ۱۱۴۲ (میلادی)|۱۱۴۲]] اقدام به محاصرهٔ ملکه در [[آکسفورد]] نمودند اما ماتیلدا موفق به فرار از حلقهٔ محاصرهٔ آنها شد. او سپس به تقویت نیروهای خود در غرب کشور پرداخت و همسرش جفری، کنت آنژو موفق به فتح [[نورماندی]] تا [[۴۵-۱۱۴۴ (میلادی)|۱۱۴۴]]-[[۱۱۴۵ (میلادی)|۴۵]] شد.

استفان علاوه بر تهدیدهای ملکه ماتیلدا، درگیر شورش‌های بارونی نیز بود. سرانجام استفان پس از ۱۸ سال جنگ داخلی و به‌دنبال مرگ پسر و وارث خود یوستاس در [[۱۱۵۳ (میلادی)|۱۱۵۳]]،سال ۱۱۵۳، با ملکه ماتیلدا طی عهدنامهٔ ولینگفورد مصالحه نمود و فرزند او [[هنری دوم انگلستان|هنری]] را جانشین خود معرفی کرد.

استفان در [[۲۵ اکتبر]] [[۱۱۵۴ (میلادی)|۱۱۵۴]] در دوور درگذشت و جسدش را در کلیسای فاورشام که توسط او و همسرش ماتیلدا در [[۱۱۴۸ (میلادی)|سال ۱۱۴۸]] بنیاد گذاشته شده بود به خاک سپردند.