جنگ ایران و روسیه (۱۸۲۸–۱۸۲۶): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۳۰:
عباس میرزا و ۳۵۰۰۰ نفر قشون او بدون اعلان جنگ در ۱۹ جولای ۱۸۲۶ (همه تاریخ‌ها به شکل تقویم قدیمی می‌باشند و بایستی ۱۲ روز به این تقویم اضافه شود تا به تقویم غربی تبدیل گردد) قره‌باغ و تالش را اشغال نمودند و خرابی‌های گسترده‌ای را با بار آوردند. شوشا٬ پایتخت قره‌باغ محاصره شد٬ لنکران و گنجه تخلیه شدند<ref>''A Global Chronology of Conflict: From the Ancient World to the Modern Middle East'', ed. Spencer C. Tucker, (ABC-CLIO, 2010), 1148.</ref>٬ و باکو به محاصره در‌آمد. یرمو فرمانده روس قفقاز به طرز مرموزی واکنشی نشان نداد. شاید چون تنها ۳۵۰۰۰ سرباز در اختیار داشت. یرمو درخواست نیروی بیشتری نمود٬ نیکولاس یک گردان٬ شش هنگ سواره‌نظام قزاقهای دان را به کمک وی فرستاد و به یرمو گفت تا خانات ایروان را اشغال نماید. یرمو گفت که چنین چیزی غیر ممکن است و نیکولای [[ایوان پاسکویچ]] را فرستاد که این کار یرمو را برآشفت. او والرین ماداتف را به سمت جنوب فرستاد اما از او خواست تا از درگیری بزرگ اجتناب کند. والرین از این دستور سرپیچی نمود و توانست با ۲۰۰۰ نفر لشکر ۱۰۰۰۰ نفری پرشین‌ها را شکست دهد و محاصره شوشا را بشکند. روس‌ها مجددا وارد گنجه شدند. پاسکویچ به همراه نیروهای کمکی از راه رسید و فرماندهی را از یرمو گرفت. در ۱۴ سپتامبر او ۶۰۰۰ نظامی پرشین را در آکستافا در غرب گنجه دنبال نمود.
==۱۸۲۷: پاتک و اشغال روس‌ها و پیروزی آن‌ها ==
مواضع یرموف غیر قابل دفاع می‌نمود و او همه قدرت خود را به پاسکویچ تحویل داد. در آوریل ۱۸۲۷ بنکندروف [[کلیسای جامع اچمیادزین|اچمیادزین]]٬ رم ارمنستان٬ را اشغال نمود و آنگاه متوجه ایروان شد. در ۱۵ زوئن پاسکویچ به وی پیوست. او قوای بنکندروف را خشته یافت و آن‌ها را با نیروهای تازه نفس جایگزین نمود و به سمت جنوب٬ نخجوان پایتخت خانات٬ حرکت نمود. هدف او تحدید پایتخت عباس میرزا یعنی شهر تبریز بود. او نخجوان را بدون مقاومت در ۲۶ زوئن اشغال نمود و خانات به ایالت روس تبدیل شد. در این زمان بیماری قوای روس را فرا گرفت و همزمان آذوقه روس‌ها دیر کرد داشت از همین رو پاسکویچ از حرکت به سمت تبریز صرف نظر کرد.
در این میان٬ در ۲۱ جون٬ کراسوسکی مجبور شد تا به خاطر شرایط سربازان خود از محاصره ایروان دست بکشد. او اچمیادزین را نیز رها نمود و به سمت شمال عقب کشی نمود. در این زمان عباس میرزا حمله خود را آغاز نمود. هدف او دور زدن پاسکویچ در غرب و گرفتن اچمیادزین و گیمور٬ تخریب تفلیس و برگشتن از طریق قره‌باغ بود. کارسوسکی مجبور شد تا به جنوب بیاید تا اچمیادزین را نجات دهد. او ۱۸۰۰ پیاده٬ ۵۰۰ سوار٬ و ۱۲ توپ به همراه داشت. مسیر بازگشت او تنها ۳۳ کیلومتر بود ولی مسیر سختی بود. در این زمان گرما بسیار شدید شد و ۳۰۰۰۰ نظامی پرشین راه را بر او بستند. در نبرد اشتاراک روس‌ها اچمیادزین را بازپس گرفتند که به قیمت نیمی از سربازان آن‌ها تمام شد. پرشین‌ها با تلفات ۴۰۰ نفری به سمت جنوب عقب کشیدند.
==منابع==
| |||