جنگ ایران و روسیه (۱۸۲۸–۱۸۲۶): تفاوت میان نسخه‌ها

مواضع یرموف غیر قابل دفاع می‌نمود و او همه قدرت خود را به پاسکویچ تحویل داد. در آوریل ۱۸۲۷ بنکندروف [[کلیسای جامع اچمیادزین|اچمیادزین]]٬ رم ارمنستان٬ را اشغال نمود و آنگاه متوجه ایروان شد. در ۱۵ زوئن پاسکویچ به وی پیوست. او قوای بنکندروف را خسته یافت و آن‌ها را با نیروهای تازه نفس جایگزین نمود و به سمت جنوب٬ [[نخجوان]] پایتخت خانات٬خانات نخجوان٬ حرکت نمود. هدف او تحدید پایتختولیعهد نشین عباس میرزا یعنی شهر [[تبریز]] بود. او نخجوان را بدون مقاومت در ۲۶ زوئن اشغال نمود و خانات به ایالت روس تبدیل شد. در این زمان بیماری قوای روس را فرا گرفت و همزمانهمزمانی آذوقهآن روس‌هابا دیرتاخیر کرددر داشتآذوقه از همین روروس‌ها پاسکویچ را از حرکت به سمت تبریز صرف نظرمنصرف کرد.

در این میان٬ در ۲۱ جون٬ کراسوسکی مجبور شد تا به خاطر شرایط سربازان خود از محاصره ایروان دست بکشد. او اچمیادزین را نیز رها نمود و به سمت شمال عقب کشی نمود. در این زمان عباس میرزا حمله خود را آغاز نمود. هدف او دور زدن پاسکویچ در غرب و گرفتن اچمیادزین و گیمور٬ تخریب تفلیس و برگشتن از طریق قره‌باغ بود. کارسوسکی مجبور شد تا به جنوب بیاید تا اچمیادزین را نجات دهد. او ۱۸۰۰ پیاده٬ ۵۰۰ سوار٬ و ۱۲ توپ به همراه داشت. مسیر بازگشت او تنها ۳۳ کیلومتر بود ولی مسیر سختی بود.بودو درعلاوه اینبر زمانسختی گرمامسیر گرمای تابستان بسیار شدید شد وشده‌بود. ۳۰۰۰۰ نظامی پرشین راه را بر او بستند. در نبرد اشتاراک روس‌ها اچمیادزین را بازپس گرفتند که به قیمت نیمی از سربازان آن‌ها تمام شد. پرشین‌ها با تلفات ۴۰۰ نفری به سمت جنوب عقب کشیدند.

به هنگام ترک نخجوان٬ پاسکویچ منطقه را به شاهزاده اریستوف٬ یک گرجستانی٬ به همراهی استوار مورویوف سپرد. او دستورات شدیدی درباره اینکه از هر گونه حرکت تهاجمی خودداری نمایند داد. واکنش عباس میرزا قابل پیش بینی بود او از ارس عبور کرد و در مقابل اریستوف به همراهی ۴۰۰۰ سرباز و ۲۶ توپ قرار گرفت نفرات روس بسیار بیش از حد انتظار وی بودند.اریستوف اندکی دنبال او کرد ولی دوباره به نخجوان بازگشت. هنگامی که آن‌ها از وضع روحی قوای پرشین آگاهی یافتند شور آن‌ها برای حمله بیشتر شد. در ۳۰ سپتامبر آن‌ها به قصد حمله محل خود را ترک کردند و به محلی بنام ماراود رسیدند٬ عباس میرزا توانست از پشت به آن‌ها برسد با این‌حال قوای پرشین‌ها خالی از روحیه بودبوند و هنگامی که خبر سقوط ایروان به آنهایآنها رسید آن‌ها کاملا پراکنده شدند. مورویوف با پنهان کردن نقشه خود از همههمه٬ حتی اریستوفاریستوف٬ از مارواد خارج شد. در ۱۳ سپتامبر به چند مایلی دروازه‌های تبریز رسید. در ۱۹ اکتبر پاسکویچ با ۱۵۰۰۰ سرباز وارد تبریز شد. شهری قدیمی و متمول با جمعیتی ۶۰۰۰۰ نفری بدون مقاومت به دست او افتاد. با سقوط تبریز مذاکرات صلح بدون معطلی آغاز شد ولی دوباره متوقف شد. در ژانویه نبردها از سر گرفته شدند ولی پرشین‌ها بیش از حد روحیه خود را باخته‌بودند. [[ارومیه]] اشغال شد و [[اردبیل]] دروازه‌های خود را گشود. سرانجام در ۱۰ فوریه [[عهدنامه ترکمنچای]] امضا شد که به موجب آن دو خانات ایروان و نخجوان به روسیه واگذار شد.