جنگ ایران و روسیه (۱۸۲۸–۱۸۲۶): تفاوت میان نسخه‌ها

|date=۱۸۲۶–۱۸۲۸

|place=[[قفقاز جنوبی]]{{سخ}}شمال [[ایران]]

|territory= پرشیا سرزمین‌های [[ارمنستان]]، [[جمهوری آذربایجان]]، و [[استان ایغدیر]] را به روسیه اعطا نمود.

|casus= ایران قفقاز جنوبی را اشغال نمود تا سرزمین‌های از دست رفته در طی عهدنامه گلستان را باز پس گیرد.

|combatant1={{پرچمک|Russia}} [[امپراتوری روسیه]]

|commander1={{پرچمک|Russia}} [[الکسی پترویچ یرمولوف]]{{سخ}}{{پرچمک|Russia}} [[والرین ماداتوف]]{{سخ}}{{پرچمک|Russia}} [[ایوان پاسکویچ]]

|strength1= ۳۴،۰۰۰

|strength2= ۳۵،۰۰۰–۵۰،۰۰۰

 

== ۱۸۲۶: تهاجم ایران و پاسخ روسیه ==

 

عباس میرزا و ۳۵۰۰۰ نفر قشون او بدون اعلان جنگ در ۱۹ ژوئیه ۱۸۲۶ (همه تاریخ‌ها به شکل تقویم قدیمی می‌باشند و بایستی ۱۲ روز به این تقویم اضافه شود تا به تقویم غربی تبدیل گردد) قره‌باغ و تالش را اشغال نمودند و خرابی‌های گسترده‌ای را به بار آوردند. شوشا، پایتخت قره‌باغ محاصره شد، لنکران و گنجه تخلیه شدند<ref>''A Global Chronology of Conflict: From the Ancient World to the Modern Middle East'', ed. Spencer C. Tucker, (ABC-CLIO, 2010), 1148.</ref>، و باکو به محاصره درآمد. یرمو فرمانده روس قفقاز به طرز مرموزی واکنشی نشان نداد. شاید چون تنها ۳۵۰۰۰ سرباز در اختیار داشت. یرمو درخواست نیروی بیشتری نمود، نیکولاس یک گردان، شش هنگ سواره‌نظام قزاقهای دان را به کمک وی فرستاد و به یرمو گفت تا خانات ایروان را اشغال نماید. یرمو پاسخ داد که چنین چیزی غیرممکن است در جواب نیکولای [[ایوان پاسکویچ]] را فرستاد که این کار یرمو را برآشفت. او والرین ماداتف را به سمت جنوب فرستاد اما از او خواست تا از درگیری بزرگ اجتناب کند. والرین از این دستور سرپیچی نمود و توانست با ۲۰۰۰ نفر لشکر ۱۰۰۰۰ نفری پرشین‌ها را شکست دهد و محاصره شوشا را بشکند. روس‌ها مجدداً وارد گنجه شدند. پاسکویچ به همراه نیروهای کمکی از راه رسید و فرماندهی را از یرمو گرفت. در ۱۴ سپتامبر او ۶۰۰۰ نظامی پرشین را در آکستافا در غرب گنجه دنبال نمود.

== منابع ==

{{پانویس}}

[[رده:ارمنستان در سده ۱۹ (میلادی)]]

[[رده:ایران در سده ۱۹ (میلادی)]]

[[رده:تاریخ ارمنستان]]

[[رده:تاریخ ایران]]

[[رده:تاریخ روسیه]]

[[رده:جنگ‌های ایران]]

[[رده:جنگ‌های روسیه]]