'''محمد نادرشاه افغان''' پادشاه [[افغانستان]] که در ۲۱ فروردین ۱۲۶۲ برابر با ۹ آوریل ۱۸۸۳) در [[دهرا دون]] (به هندی देहरादून، به انگلیسی Dehradun) [[هندوستان]] به دنیا آمد و در سال ۱۹۲۹ به سلطنت افغانستان رسید. نادرشاه پسر سردار محمد یوسف‌خان نواسهبرادر [[امیردوست‌محمدخاندوست‌محمدخان]] امیر سابق افغانستان بود و قبل از رسیدن به سلطنت نادرخان نامیده می‌شد. در بیست و نه سالگی به خدمت قشون درآمد و در ۱۹۰۷ م. به درجهٔ جنرالی رسید. در [[سومین جنگ انگلیس و افغان]]، به هند حمله کرد و [[تال (هند)|تال]] را گرفت و به‌عنوان نجات بخش افغان شهرت یافت و وقتی که صلح برقرار شد به وزارت جنگ رسید. در سال ۱۹۲۴ وزیر مختار افغانستان در [[پاریس]] گردید. در سال ۱۹۲۶ نادرخان شغل سیاسی خود را ترک گفت و مدتی در [[نیس (فرانسه)|نیس]] گذراند، ولی بعداً به هند آمد و در مرز افغانستان سپاهی تجهیز کرد جنگ که در غزنی در گرفت بیست هزار سرحدی‌های پتان که با نادر آمده بودند کشته شدند اما نتوانستند غزنه را تصرف کنند اما بنا به وعده‌های که به هزاره‌های بامیان از طرف نادرخاننادر داده شد هزاره‌ها از عقب به حبیب الله یورش بردند و حبیب الله کلکانی را مجبور به عقب نشینی به زادگاهش کردند.نادر غزنه و به همین ترتیب [[کابل]] را تسخیر کرد. بعد از تسخیر کابل آل مجددی را با یک جلد قرآن شریف که نادربرای یقین دادن عفو حبیب الله از جانب خود مهر و دست خط نموده بود نزد او فرستاد و حبیب الله کلکانی به قرآن شریف احترام گذاشته، وارد کابل شد. اما نادر خان بی حرمتی به قرآن شریف نموده و خلاف وعده یی خود، حکم به دار آویختن حبیب الله و یارانش را صادر کرد که به تاریخ ۲۱ میزان (مهر) ۱۳۰۸ (۱۳ اکتبر ۱۹۲۹) توسط پتان‌های بیرون مرزی تیر باران و بعداً به دار آویخته شدند.
محمدنادرخان در ۲۳ میزان (مهر) ۱۳۰۸ خورشیدی در قصر سلامخانه کابل در برابر اعیان و سران قبایل اعلام کرد که برای انتخاب پادشاه جدید، باید [[لویه جرگه]] (شورای بزرگ) تشکیل شود؛ اما سران قبایل تشکیل لویه جرگه را لازم ندیدند و به پادشاهی او سر فرود آوردند. نادرخان رأی این مجمع را پذیرفته و در ۱۵ اکتبر ۱۹۲۹ م. به‌عنوان نادرشاه به تخت پادشاهی افغانستان نشست.
