پل گوگن: تفاوت میان نسخه‌ها

| نام =

| نام خانوادگی =

| نام مستعار =

| وفات = {{مرگ و سن|۱۹۰۳|۸|۵|۱۸۴۸|۶|۷}}

| علت مرگ =

| مدفن =

| والدین =

| همسر =

| شریک زندگی =

| فرزندان =

| خویشاوندان =

| تابعیت =

| محل زندگی =

| مختصات محل زندگی =

| نژاد =

| دین =

| حوزه فعالیت =

| سال‌های فعالیت =

| سبک نقاشی =

| شناخته‌شده برای =

| تحصیلات =

| دانشگاه =

| تأثیرپذیرفته از =

| تأثیرگذاشته بر =

| جوایز =

| وب‌گاه =

| گفتاورد =

| امضا =

| اندازه امضا =

| پانویس =

پل گوگن در [[پاریس]] به دنیا آمد. بعد از چند سال که در ناوگان بازرگانی فرانسه خدمت کرد، به دلالی بورس روی آورد و در فراغت و روزهای تعطیل به نقاشی می‌پرداخت. به تدریج به خرید و گردآوری تابلوهای [[دریافتگری|امپرسیونیستی]] مشغول شد. از ۱۸۷۵ با [[کامیل پیسارو|پیسارو]] طرح دوستی ریخت و در نمایشگاه دریافتگری سال ۱۸۸۶-۱۸۸۰۱۸۸۶–۱۸۸۰ شرکت کرد؛ از ۱۸۸۳ به طور تمام وقت به نقاشی پرداخت. در ۱۸۸۹ با [[نمادگرایی|نمادگرایان]] فرانسوی در پاریس و [[بروکسل]] نمایشگاه‌هایی برپا کرد. سال‌های ۱۸۹۱-۱۸۹۳۱۸۹۱–۱۸۹۳ را در [[تاهیتی]] به سر برد؛ بعد به فرانسه بازگشت. از ۱۸۹۵ به بعد در تاهیتی به سر برد. در سال‌های ۱۸۹۸-۱۸۹۹۱۸۹۸–۱۸۹۹ در نگارخانه ولار در پاریس نمایشگاه انفرادی تشکیل داد. در ۱۹۰۳ در [[هیوا اوآ]] از [[جزایر مارکیز]] در جنوب اقیانوس آرام، از دنیا رفت. بعد از مرگ گوگن نمایشگاه بزرگی در «سالن پاییز» در سال ۱۹۰۶ برای بزرگداشت وی برپا گردید و طی آن، گوگن به عنوان پیشتاز حرکت‌های ضدناتورالیستی، همچون [[فوویسم]] در فرانسه و [[هیجان‌نمایی]] در [[آلمان]] و کشورهای دیگر معرفی شد.<ref>لینتن(۱۳۸۲)، ص ۴۷۳</ref>

پل گوگن (نقاش، پیکره ساز، چابگر فرانسوی). یکی از آفریندگان مفهوم جدید نقاشی، که به سهم خود تاثیریتأثیری مهم وسازنده بر هنر سدهٔ بیستم گذارده است.

سپس، کار پر درآمدی را در یک موسسهٔمؤسسهٔ دلالی سهام پیش گرفت و یکی از خریداران آثار امپرسیونیست‌ها بود. به تشویق [[کامیل پیسارو|پیسارو]] وقت بیشتری را به نقاشی تشخیص داد. سرانجام، در سی و پنج سالگی از زندگی مرفه و زن و فرزندانش دست کشید، و یکسره به نقاشی روی آورد. در چند نمایش گروهی [[امپرسیونیست|امپرسیونیست‌ها]] شرکت کرد. به شهر [[پنتاون]] رفت. در آنجا، برنا و گروهی از نقاشان جوان به شخصیت و نظرات زیبایی شناختی او جلب شدند. سفرش به پاناما و مارتینیک دیری نپایید؛ و به سبب بیماری به پاریس بازگشت. دو ماه پرماجرایی را با [[ونسان ون گوگ]] در شهر [[آژل]] گذرانید. در شهر پولدو (برتانی)، دوباره به جمع پیروانش پیوست. سپس به تاهیتی رفت، و دو سال در انجاآنجا ماند. به امید فروش آثار جدیدش به پاریس بازگشت. سرانجام، دلسرد و بیمار، بار دیگر رهسپار جزایر جنوبی [[اقیانوس کبیر]] شد. سالهای آخر زندگانی را در تنهایی، بیماری، دتنگدستی، و درگیری داءم با مقامات اداره مستعمرات فرانسه به سر برد. هنگامی که چشم از جهان فروبست، انبوهی از نقاشیها رنگ روغنی و آبرنگ، کنده کاری روی چوب، [[باسمه]]، مجسمه، سفالینه، یادداشتهای روزانه و نامه از خود به جای گذاشت. نوآ، مهمترین نوشته او بود.

گوگن که به دورهٔ آخر قرن متعلق بود، تمدن را نوعی بیماری می‌انگاشت، و آرزوی زندگی طبیعی و ساده را در سر داشت. او از اروپا گریخت تا در سرزمینهای بکر و دوردست خود را با طبیعت یکی کند، و در میان اقوام بدوی، دنیای فراموش شده اسطورهه را از نو باز یابد. او از نخستین هنرمندان اروپایی بود که به [[هنر شرق]] کهن و هنر [[پیشاکلومبی]] جلب شد. سنت طبیعتگرایی اروپایی را فروگذارد؛ و علیه واقعگرایی امپرسیونیست‌ها، و برداشتها علمی نءوامپرسیونیست‌ها واکنش نشان داد. رنگ را-مستقل از کارکرد توصیفی، و با تاکیدتأکید بر ارزشهای تزیینی وعاطفی آن- در سطحهای تخت به کار گرفت.<ref>{{پک|نام خانوادگی رویین پاکباز|سال۱۳۹۰|ک=دائرةالمعارف هنر|ص=۴۶۰}}</ref>همچنین، با توجه به باسمه‌های ژاپنی شیشه نگاره‌های قرون وسطای اروپایی، برای ایجاد نقشهای موزون از خطهای سیاه مرزی استفاده کرد. بدین سان، نظریه سنته تیسم را پیش نهاد (او ابتدا، اصطلاح ((سنته تیست-سمبلیک))را برای توصیف روش خود به کار برد) بعدها، گروه نبی‌ها بر اساس همین نظریه زیباشناسی او طرح، استخوانبندی کار است و رنگ، برجستگی و فاصله و معنا را می‌نمایاند. فضا نیز یک صفت ایستا و ثابت طبیعت نیست؛ بلکه کیفیتی بیان شدنی است همان قدر با رنگ که با خط. چنین فضایی را می‌توان در دو بعد و کاملاً پرمعنا مجسم کرد. گوگن در آن زمان که هنوز تحت تاثیرتأثیر [[امپرسیونیسم]] بود، استعداد رنگپردازی خود را نشان داد. ضمن بررسی اصول تصویری، بارها توجه اش به معنای روانشناختی رنگ جلب شد؛ و چنین نتیجه گرفت که از این طریق-و بدون توسل به ادبیات-تفسیر موضوع ممکن است.

نقاشی گوگن در تاهیتی عمق بیشتری پیدا کرد. او در اقلیم استوایی هویت خود را یافت؛ و از طریق تماس نزدیک با ذهنیت بدوی، نومایگی اش رخ نمود، و هنرش به حد کمال رسید. در پی افسانه‌ها می‌گشت، و افسانه‌ها از درونش سر بر می‌کشیدند. دختری اهل تاهیتی را خوابیده در بسترش می‌دید، و ناگهان افسانه مردم پلینزی دربارهدربارهٔ مرده راه رونده به ذهنش می‌رسید. اینها را درهم می‌آمیخت، و پرده‌ای چون روح مرده به هنگام تماشا، را از کار درمی آورد. او در جزایر جنوب با آفریدن آثاری از این دست، عشق خود را به زندگی طبیعی بیان می‌کرد، و پیگیرانه می‌کوشید به مدد مصالح کهن بدیلی در برابر تمدن عصر جدید بنا کند. با این حال، گوگن نه قصد تصویرگری افسانه‌ها را داشت، و نه خود را نقاش موضوعهای تمثیلی می‌دانست. هدف او دستیابی به نوعی نقاشی پیکرنما بود که بیانگر نماد عام انسانی باشد. گرایش وی، در اساس، به دیوارنگاری و هنر تزیینی پر معنا-همانند هنر مصریان باستان بود.

ساده کردن طراحی، و کاربست رنگ ناب که نقشهای وسیع چسبیده به صفحه تصویر را شکل می‌دهد، جملگی در راستای این هدف اند. او رویاهارؤیاها و عواطف درونی اش را به مدد این نقشهای دو بعدی، خطهای گویا، و رنگبندی نمادین، عینیت می‌بخشد. ارزش واقعی او در دنیای هنر پس از مرگش شناخته شد. یادواره گوگن در سالن پاییز، آغازی برای معرفی دستاورد هنری او بود. دیری نگذشت که جنبشهای [[فوویسم]] و [[اکسپرسیونیسم]] اصول کارش را دنبال کردند. از سوی دیگر، داستان زندگی تلخ و پرماجرایش-همچون زندگینامه وان گوگ-بارها در قالب فیلم و رمان بازسازی شد. از جمله دیگر آثارش:چهره هاله دار نقاش؛ زنان اهل تاهیتی؛ ماه و زمین؛ [[از کجا آمده‌ایم؟ کیستیم؟ به کجا می‌رویم؟]] ؛ اسب سپید؛ سواران در ساحل؛ مجسمه زن اهل کاراییب؛ باسمه نوآ.<ref>{{پک|نام خانوادگی فوزیه لطفی|سال ۱۳۹۱|ک= مکاتب نقاشی|ص=۱۴۰}}</ref>

* رنگ را با ترکیبات تازه و غیر منتظرهغیرمنتظره به کار برد.

* توجه او به معانی روانشناختی رنگ بود. (رنگ به خودی خود چیزای را بیان می‌کند)

* با پژوهش در آثار قرون وسطی به نقاشی‌های خاور دور و خاور نزدیک علاقه‌مند شد و شیوهٔ شخصی خود را که مبتنی بر نمایش رنگ‌ها، بدون توجه به رنگ طبیعی اشیااشیاء و اغراق در طرح برای تاثیرتأثیر گذاری بیشتر موضوع بود، پایه‌گذاری کرد.

* آثارش الهام بخش نبی‌ها، [[سمبولیست|سمبولیست‌ها]] و [[فوویست|فوویست‌ها]] شد.

* گوگن رنگ را با ترکیبات تازه و غیر منتظرهغیرمنتظره به کاربرد توجه اش به معنای روان شناختی رنگ بود یعنی رنگ به خودی خود چیزی را بیان می‌کند.

{{پانویس|۲}}