'''قاموسواژگان''' <ref>{{یادکرد|نویسنده=[[داریوشویدا آشوری]]|کتابشقاقی، =مبانی فرهنگصرف، علومانتشارات انسانی|سمت ناشر، ص ۴۹</ref> <ref> فرانسیس کاتامبا، برگردان: جلال رحیمیان، واژشناسی، =انتشارات مرکز|صفحهدانشگاه شیراز ، ص ۷ و ۲۳</ref> <ref>بررسی تأثیر الگوی تکیه ی واژگانی بر دستیابی به واژگان ذهنی در فارسی زبانان، پروین سادات فیض آبادی؛محمود بی جن خان. =۱۰}}</ref>، در اصطلاح [[زبان‌شناسی]] یک نظام معنایی‌است که پایه‌های اصلی یا دستوری [[واژه|واژه‌ها]] را معین می‌کند. سخن‌گویان هر زبانی، علاوه بر مجموعة نظام‌های آوایی، صرفی، نحوی و معنایی زبان خود؛ واژگان آن زبان را نیز در ذهن دارند. در واژگان ذهنی، اطلاع آوایی بر چگونگی [[تلفظ]] واژه نظارت می‌کند؛ در حالی که اطلاعات دستوری ناظر بر چگونگی استفاده از آن در ساخت‌های دستوری‌است. مهم‌ترین بخش واژگان دانستن واژه از دیدگاه معنایی‌است، زیرا عموماً یک واژه می‌تواند معانی و کاربردهای مختلفی داشته باشد. در واژگان یک زبان، روابط ساختاری، تاریخی و جامعه‌شناختی موجود میان واژه‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد. [[ریشه‌شناسی]]، [[فرهنگ‌نگاری]] و [[معناشناسی]] مهم‌ترین رشته‌های مربوط به واژگان هستند. بخش واژگان زبان لزوماً از دگرگونی‌های فرهنگی و اجتماعی تأثیر می‌پذیرد؛ و به همین دلیل بیش از هر بخش دیگر زبان تغییر می‌کند.
