قطب‌الدین راوندی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
رده‌بندی
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲:
 
== زندگی نامه ==
شیخ قطب الدین، ابو الحسن یا ابو الحسین، سعید بن عبد الله بن حسین بن هبة الله بن حسن راوندی کاشانی، عالم بزرگ، محدث، مفسر، متکلم، فقیه، فیلسوف و تاریخ‌دان بزرگ شیعه در قرن ششم هجری است. بسیاری اوقات نیز او را به جدش نسبت داده و می‌گویند سعید بن هبة الله راوندی. پدر و پدر بزرگ قطب راوندی از علمای بزرگ زمان خود بودند. او در شهرستانشهر [[راوند]] به دنیا آمد و در سال ۵۷۳ قمری درگذشت.
 
وی تحصیلات ابتدایی را نزد پدر خویش فرا گرفت. پس از آن در محضر درس شیخ ابو علی طبرسی، عماد الدینعمادالدین طبری و [[سید مرتضی رازی]] بهره فراوان برد؛ سپس به شهر [[قم]] رهسپار شد تا از علمای آن دیار نیز بهره‌مند گردد و در مدتی کوتاه از چهره‌های سرشناس شیعه گردید.
 
قطب الدین در آثار خود موضوعات متنوعی از علوم و معارف اسلامی را به بحث گرفته و در علم تفسیر، فقه، حدیث، فلسفه، کلام، تاریخ و دیگر موضوعات نوشتارهای فراوانی بر جای نهاده‌است. وی در نوشته‌هایش تمام جوانب موضوع را بررسی کرده و به نگاهی گذرا اکتفا نمی‌کند.
خط ۴۹:
۷ - زین الدین ابو جعفر محمد بن عبد الحمید بن محمود دعویدار
 
۸ - رشید الدین [[ابن شهرآشوب|محمد بن علی بن شهر آشوب]] مازندرانی
 
۹ - شیخ منتجب الدین