شورای ترنت: تفاوت میان نسخه‌ها

|حاضران={{longitem|حدود ۲۵۵ در خرینآخرین جلسات}}

[[پرونده:Council_of_Trent.JPG|چپ|بندانگشتی|300x300px|اجلاس شورای ترنت در کلیسای سانتا ماریا مجیوره در [[ترنتو]]  (اواخر سده هفدهم میلادی)]]

شورای ترنت یکی از مهم‌ترین شوراهای سراسری  [[کلیسای کاتولیک]] بود که بین سال‌های ۱۵۴۵ و ۱۵۶۳ میلادی در [[ترنتو]] و [[بولونیا]] در شمال ایتالیا برگزار شد. این شورا که ناشی از [[اصلاحات پروتستانی]] بود، به عنوان تجسم [[اصلاح کاتولیک]] توصیف می‌شد.<ref name="ODCC">"Trent, Council of" in Cross, F. L. (ed.) ''The Oxford Dictionary of the Christian Church'', Oxford University Press, 2005 (ISBN 978-0-19-280290-3).</ref> چهارصد سال بعد، هنگامی که [[ژان بیست‌وسوم]] مقدمات [[شورای دوم واتیکان]] را فراهم می‌کرد، احکام صادر شده توسط آن شورا را تأیید کرد: «آن‌چهآنچه که بود، هنوز هست.»<ref>Quoted in [http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_20070629_responsa-quaestiones_en.html Responses to Some Questions Regarding Certain Aspects of the Doctrine on the Church]</ref>

افزون بر احکام،<ref>Jedin, 138.</ref> شورا نگرانی خود را در مورد آن‌چهآنچه که [[هرطقه]] ایجاد شده توسط [[پروتستانتیسم]] می‌خواند، ابراز کرد. هم‌چنین عبارات کلیدی و توضیحات مربوط به دکترین‌ها و آموزه‌های کلیسا را در پاسخ به آن‌ها بیان کرد. این توضیحات شامل [[کتاب آسمانی]]، سنت مقدس، [[گناه نخستین]]، [[رستگاری]]، آیین‌های کلیسا، [[قربانی مقدس]] و ستایش قدیسان بود.<ref name="World History">Wetterau, Bruce. ''World History''. New York: Henry Holt and Company, 1994.</ref> شورا ۲۵ جلسهٔ خود را از ۱۳ دسامبر ۱۵۴۵ تا ۴ دسامبر ۱۵۶۳ برگزار کرد. همهٔ جلسات به جز جلسه‌های نهم تا یازدهم که در سال ۱۵۴۷ در بولونیا تشکیل شد، در ترنتو برگزار شد.<ref>Hubert Jedin, ''Konciliengeschichte'', [[Verlag Herder]], Freiburg, p 138.</ref> پاپ [[پل سوم]] که شورا را فراخواند، یازده جلسهٔ نخست را اداره کرد. پس از او جلسات دوازدهم تا شانزدهم (۱۵۵۱-۱۵۵۲۱۵۵۱–۱۵۵۲) زیر نظر پاپ [[ژولیوس سوم]] و سایر جلسات (۱۵۶۲-۱۵۶۳۱۵۶۲–۱۵۶۳) زیر نظر پاپ [[پیوس چهارم]] برگزار شد.

پاپ [[پل سوم]] که می‌دید اصلاحات پروتستانی دیگر محدود به چند واعظ نیست و بسیاری از شاهزادگان را به ویژه در آلمان با خود همراه کرده، به تشکیل شورا رضایت داد. هرچند که این پیشنهاد او مورد مخالفت همهٔ  [[کاردینال|کاردینال‌ها]] قرار گرفت. به هر حال، او مبلغانی را به سراسر اروپا فرستاد تا پیشنهاد شورا را مطرح کنند. پل سوم فرمان برگزاری یک شورای سراسری در منتووای ایتالیا در ۲۳ مه ۵۳۷ را صادر کرد. مارتین لوتر مقالات شمالکالد را در آماده‌سازی برای شورای سراسری نوشت. قرار بود مقالات شمالکالد موقعیت‌های امکان سازش یا عدم سازش برای لوتری‌ها را تعریف کند. طبق دستور امپراتور و پاپ پل سوم قرار بود شورا در تاریخ ۲۳ مه ۱۵۳۷ در [[منتووا]] برگزار شود؛ ولی به دلیل سر گرفتن یک جنگ دیگر کیان فرانسه و کارل پنجم و در نتیجه، عدم حضور اسقف فرانسه، برگزاری شورا به شکست انجامید. پروتستان‌ها نیز که از کارل پنجم شکست خورده‌بودند، از حضور در شورا خودداری کردند. مشکلات مالی در منتووا پاپ را در پاییز ۱۵۳۷ بر آن داشت که شورا را به [[ویچنزا]] منتقل کند که حضور در آن اندک بود. شورا در ۲۱ مه ۱۵۳۹ تا زمان نامحدود به تعویق افتاد. سپس پل سوم اصلاحاتی داخلی را در کلیسا آغاز کرد و کارل پنجم جلسه‌ای را با پروتستان‌ها در شورای شاهی در [[رگنسبورگ]]  برای حل اختلافات تشکیل داد. اتحاد میان نمایندگان کاتولیک و پروتستان به دلیل درک متفاوت از کلیسا و عفو شکست خورد.

شورا تا ۱۵۴۵ به تأخیر افتاد و درست پیش از مرگ لوتر تشکیل شد. پاپ که منتووا را به عنوان محل جلسات پیشنهاد داده بود، پس از اصرار کارل پنجم آن را در ۱۳ دسامبر ۱۵۴۵ در ترنتو تشکیل داد. تصمیم پاپ برای انتقال شورا به [[بولونیا]]  در مارس ۱۵۴۷ برای جلوگیری از طاعون، موفق نبود و شورا در ۱۷ سپتامبر ۱۵۴۹ برای مدت نامحدود تعطیل شد. بر اساس شرط کارل پنجم، هیچ یکهیچ‌یک از پاپ‌هایی که شورا در زمان حکومت آن‌ها تشکیل می‌شد، در آن شرکت نکردند. نمایندگان تام‌الاختیار پاپ به نمایندگی از مقام پاپی منصوب شدند.

تعداد اعضای شرکت کننده در سه دورهٔ شورا به صورت قابل توجهی متغیر بود. نخستین جلسات شورا با حضور حدود ۳۰ اسقف برگزار شد. در پایان شورا، این عدد افزایش یافت؛ ولی به تعداد شرکت کنندگان در [[شورای نیقیه|شورای اول نیقیه]]  (۳۱۸ عضو) و شورای اول واتیکان (۷۴۴ عضو) نرسید. احکام در۱۵۶۳ توسط ۲۵۵ عضو، امضا شدند که بیشترین شمار مشارکت در شورا بود. این تعداد شامل ۴ نمایندهٔ تام‌الاختیار پاپ، ۲ کاردینال، سه ریش‌سفید، ۲۵ اسقف اعظم و ۱۶۸ اسقف (که دو سوم آن‌ها ایتالیایی بودند) بود.

# سایر اعمال کاتولیک رومی که خشم اصلاح‌طلبان را نسبت به کلیسا برانگیخت، مانند آمرزش‌نامه، زیارت، تقدیس [[قدیس|قدیسان]]  و [[یادگار مقدس|یادگارهای مقدس]] و تقدیس [[مریم]] به شدت مورد تأیید قرار گرفت؛ هرچند که سوء استفاده از آن‌ها مانند فروش آمرزش‌نامه ممنوع شد.