معین مصور: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ابهامزدایی به کمک ربات: صفوی - پیوند به [[صفویان]] |
||
خط ۳۳:
}}
'''معین مصور''' معروف به آقا معین، آقا معینا، شهرهٔ زمان و نادرهٔ زمان، از مشهورترین استادان نگارگری قرن ۱۲ قمری، در میانههای دوران صفوی است. وی از شاگردان با استعداد [[رضا عباسی]] و از آخرین بازماندگان بزرگ سنت هنری دوران [[صفویان|صفوی]] بوده و گویا همهی عمر خود را در شهر [[اصفهان]] گذراندهاست. او در شبیهسازی و چهرهپردازی استادی چیرهدست بود و در ارائهی مجالس بزمی و رزمی و مناظر گوناگون، نقاشی پُرمایه به شمار میآمد.
== تولد و وفات ==
خط ۸۴:
به گفتهٔ دکتر یعقوب آژند: «انصاف آن است که او از لحاظ طبیعت فکری و هنری توانا بود و در ترکیب بندیهایش تازگی بسیار به چشم میخورد.»
دکتر مهناز شایسته فر معتقد است که با بررسی و مرور بر جنبههای صورتی و معنایی آثار نقاشی [[رضا عباسی]] و معین مصور که هر دو از اساتید فن نقاشی دوران متأخر [[صفویان|صفوی]] بودند، ارائه فن (تکنیک) بالایی از نقاشی آشکار است، که در این مسیر معین مصور دنبالهرو و تقلید کنندهٔ شیوهٔ استادش رضا عباسی بودهاست. هر دو نقاش انجام طراحیهای قلمی و تک صفحهای و اغلب با یک شخصیت و بعضن با رنگ محدود را ترجیح دادهاند، هر دو بسیار پرکار بوده و دارای آثار متعددی میباشند که در آثار آنها اصول نقاشی سنتی ایرانی که خود نیز در ارتقاء آن نقشی بهسزا داشتهاند به چشم میخورد.
علیرغم نشر افکار و اندیشههای مذهبی و دینی و حضور اندیشمندانی چون [[ملاصدرا]]، [[شیخ بهایی]] و شاعرانی چون [[محتشم کاشانی]] در این دورهٔ فرهنگی، و از طرفی ادعای وافر سلاطین صفوی بر ترویج مذهب [[شیعه]] و مفاهیم دینی، در آثار نقاشی این دو نقاش کمتر اثری با صورت و معنای مذهبی دیده میشود، مگر اندک شماری مانند «داستان یعقوب» که برای کتاب [[مخزن الاسرار]] حیدر خوارزمی، توسط رضا عباسی تصویر شدهاست و آن گویی جنبهای روایتی دارد.
در مسیر حرکت و ارائهٔ فن نقاشی هر دو نقاش، نزول معنا و فرود نشان والای تفکر هنری مشخص است. آثار اغلب صحنههای نقاشی عاشقانه و تغزلی است، که آن هم حکایتی از عشق زمینی را تداعی میکند تا مفهوم عشق متعالی و آسمانی. گویی بیشتر تحریک کننده است تا شورانگیز، که به خصوص در آثار متاءخر معین مصور این موضوع آشکارتر است. علاقهٔ معین مصور به طراحی و تصویرکردن موضوعات روزمره و متداول، خود گواه زمینی شدن مفهوم نقاشی و مایهٔ سرگرمی و ابزار واقع شدن برای توصیف و تشریح وقایع میباشد.
|