'''علاالدین محمد بن شمس‌الدین محمد حافظ تبریزی''' ملقب به '''مُلا عُلا بیک''' یا '''علاالدین تبریزی''' از استادان [[خطوط ششگانه]] به‌ویژه در خطوط [[ثلث]]، [[خط نسخ|نسخ]] و [[خط رقاع|رقاع]] در نیمه دوم قرن دهم و نیمه اول قرن یازدهم بوده است. او شاگردان صاحب نامی چون [[عبدالباقی تبریزی]] و [[علیرضا عباسی|علیرضا تبریزی عباسی]] را تربیت کرده است. از آثار او [[کتیبه]]هایی در عمارت‌های مختلف شهر [[تبریز]] بوده که غالبا در اثر گذشت زمان از میان رفته است. <ref>پیدایش و سیر تحول هنر خط، ص ۸۰</ref>
عُلا بیک شاگرد [[شمس‌الدین محمد تبریزی]] نویسنده فرمان [[شاه طهماسب]] است<ref name="اطلس خط">فضایلی</ref> و [[عبدالباقی تبریزی]] که بعضی از [[کتیبه]]های [[مسجد امام]] ( مسجد شاه یا مسجد سلطانی ) اصفهان را به امر [[شاه عباس]] نوشت از شاگردان او بوده است.<ref>پیدایش و سیر تحول هنر خط، ص ۸۱</ref>
آثار تاریخ دار علاءالدین تبریزی از سال ۹۶۳ تا ۱۰۰۱ ه.ق دیده شده و دست‌کم تا این سال می‌زیسته است.<ref name="اطلس خط">فضایلی</ref>
