صفر قهرمانیان در سال ۱۳۰۰ در روستای [[شیشوان]] از توابع [[عجب‌شیر]]، در خانواده‌ای کشاورز به دنیا آمد.او در سال ۱۳۲۱، آغاز به مبارزهٔ علنی علیه [[فئودال|فئودال‌ها]] کرد. پس از آن به [[فرقه دموکرات آذربایجان|فرقهٔ دموکرات آذربایجان]] پیوست."صفر خان" در سال ۱۳۲۴ همزمان با فعالیت های آزادیتجزیه خواهانطلبان آذربایجان به رهبری پیشه وری با خانم ملوک باقر پور ازدواج و در قیام روستائیان آذربایجان بر ضد رژیم شاه شرکت کرد و به درجه «ماژوری» (سروانی) در ارتش نوبنیادتجزیه آذربایجانطلبان مفتخرآذربایجان گردیدرسید.<ref>[http://www.khatteemam.ir/fa/?p=24942 صفر خان]</ref> پس از شکست [[فرقه دموکرات آذربایجان|فرقه]]، به [[عراق]] گریخت. در نیمهٔ دوم فروردین ۱۳۲۶ در عراق بازداشت شد و تا اواخر ۱۳۲۷ را در زندان‌های عراق زندانی بود. پس از آزادی به ایران بازگشت. در اسفند ماه همان سال، در یکی از روستاهای ارومیه بازداشت شد. [[دادگاه نظامی]] ابتدا او را به [[اعدام]] و سپس با یک درجه تخفیف به [[حبس ابد]] محکوم کرد. او در جریانات [[انقلاب ۱۳۵۷]]، در آبان ماه آن سال همراه سایر زندانیان سیاسی آزاد شد.<ref name="bio1516"/> صفر قهرمانیان در ۱۹ آبان ۱۳۸۱ در بیمارستان ایران‌مهر تهران در گذشت. سه روز بعد، در ۲۲ آبان در [[امامزاده طاهر]] کرج به خاک سپرده شد.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.meisami.net/ch17/33-35.htm| عنوان = صفر قهرمانیان؛ قهرمان بی‌ادعا|نویسنده= مهرداد راستگوی اقدم| تاریخ بازدید = ۱۷ اردیبهشت ۱۳۸۸| تاریخ = | ناشر = چشم‌انداز ایران}}</ref>
