مدرسه بهترین مکان برای کنترل انسانی است. اگر در طی دوران تحصیل بتوان کنترل شاگردان را به دست گرفت، آنها در دوران بزرگسالی به راحتی دست آموز می‌شوند. نظام قدرت برای تحقق چنین خواستی باید مدرسه را تماماً در قبضهٔ خویش داشته باشد. برای این کار علاوه برقوانین ومقررات دقیق، تدابیر دیگری برای پاییدن همه چیز لازم می‌آید. به عنوا مثال همان‌طور که فوکو اشاره می‌کند، در مدارس جدید بسیار دقت می‌شد که معماری مدرسه باید کنترل را تسهیل کند. فوکو نظام کنترل مدارس اروپایی در قرون اخیر را به میکروسکوپ رفتار تشبیه می‌کند. ساختمان مدرسه((مدرسه-ساختمان))نیز باید یک عامل تربیت باشد. آنچه را که ((پاری-دوورنه))برای نظام مدرسه طراحی کرده وحتی کوچکترین جزییات ان را به گابریل معمار دیکته کرده بود ماشینی تربیتی بود... در سالن‌های غذاخوری سکویی تقریباً بلند برای قرار دادن میزهای بازرسان مدرسه تعبیه شده بود تا آنان بتوانند تمامی میزهای دانش اموزان قسمت‌های خود را هنگام غذا خوردن ببینند. طی دهه‌های اخیر دوربین‌های مدار بسته در مدارس ومهدهای کودک، کار نظارت را دقیقتر ودایمی تر کرده است. تحقیقات آموزشی وتکنیک‌های کنترل و تغییر رفتار به شدت در محیطهای آموزشی رواج دارند، تا انحرافی از انتظارات مدرسه صورت نگیرد. از نظر فوکو مدارس، کارخانه‌ها وسایر ادارات مانند نظامی سراسر بین تلقی می‌شوند که مشغول توزیع، تفکیک، رمزگذاری،انتظام و مشاهدهٔ افراد خود هستند. بر گرفته از کتاب نظریه تعلیم و تربیت انتقادی، مؤلف: دکتر مصطفی قادری، نوشته شده توسط: رقیه مرادی
