گرسیوز (پسر پشنگ): تفاوت میان نسخه‌ها

'''گَرسیوَز وَگیرَگان''' در [[شاهنامه فردوسی]] فرمانده سپاه [[توران]] است. او برادر کوچک‌تر [[افراسیاب]] و پسر [[پشنگ]] است. افراسیاب دو برادر داشت یکی [[اغریرث|اَغریرَث]] و دیگری گرسیوز. اغریرث در داستان نقشی مثبت و گرسیوز نقشی منفی دارد. گرسیوز در حماسهٔ [[بانوگشسب‌نامه]] نیز نقش دارد.

این نام در [[اوستا]] کَرِسیوَزدَ آمده است و به معنای کم استقامت می‌باشد (کَرسیه= لاغر و اندک، وَزدَه=نیرو و پایداری).<ref name>شاهنامهٔ فردوسی.</ref> نام خانوادگی وگیرگان برای او در کتاب [[دینکرد]] آمده. نام وگیرگان منسوب به کوهی به نام وگیر است که مقر افراسیاب بوده‌است.<ref name=autogenerated1>بهار، مهرداد: پژوهشی در اساطیر ایران (پاره نخست و دویم)، تهران، نشر آگه، چاپ سوم ١٣٧٨، صص۲۰۹-۲۱۳.</ref>

او به افراسیاب نزدیک است و افراسیاب با او رایزنی و رازگویی می‌کنند. معاشرت نزدیک [[سیاوش]]، شاهزادهٔ ایرانی با افراسیاب تورانی، رشک گرسیوز را برمی‌انگیزد و او سرانجام موجب کشته شدن سیاوش می‌شود. [[کی‌خسرو]] شاه ایران و پسر سیاوش او را به کین‌خواهی پدرش کشت.<ref name>شاهنامهٔ فردوسی</ref>

در شاهنامه گرسیوز در آغاز تصویر مثبت دارد ولی در ادامه داستان از او با عناونی «گرسیوز دام‌ساز»، «گرسیوز فریبکار» و «حیله‌ساز» یاد می‌شود.[http://www صفت‌های دیگر او در شاهنامه عبارت‌اند از تیغ‌زن و شیرگیر و در بانوگشسب‌نامه از او با صفات تیزچنگ و بدفعال یاد شده.naria2.blogfa.com/post-15.aspx]

در آغاز کتاب هفتم دینکرد درباره او نوشته: «آمد به کی‌خسرو سیاوخشان که با آن افراسیاب تور جادو و خویشاوند نابکار او گرسیوز وگیرگان و بسیاری دیگر می‌رانندگان بدتر جهان را شکست داد و زد.»<ref name=autogenerated1 />