رکن‌الدوله دیلمی: تفاوت میان نسخه‌ها

|name=رکن‌الدوله ابوعلی حسن دیلمی

|caption=Coinسکهٔ of Rukn al-Dawlaرکن‌الدوله

|title=رکن‌الدولهرکن‌الدولهٔ دیلمی

|succession=[[آل بویه]] [[امیر (عنوان)|امیر]] ofبویی [[ناحیه جبال|جبال]]

|reign=935۹۳۵ – Septemberسپتامبر 976۹۷۶ م.

|successor=[[فخرالدوله دیلمی]] (inدر [[شهر ری|ری]]){{سخ}}[[مؤیدالدوله]] (inدر [[همدان]])

|birth_date=898۸۹۸ م.

|birth_place=[[استان گیلان]]

|death_place=[[شهر ری|ری]]

|father=[[Buyaابوشجاع بویه|بویه]]

|religion=[[شیعه|اسلام شیعه]]

'''حسن پسر بویهدیلمی''' ملقب به '''رکنرکن‌الدوله''' و مُکَنّیٰ به الدوله'''ابوعلی''' پسر [[ابوشجاع بویه|بویه]] (درگذشت ۹۷۷۹۷۶ میلادی) یکی از امرای اولیه [[آل بویه]] در [[ایران]] و [[عراق]] بود. او در رکاب برادر مهترش [[عمادالدوله علی|علی عمادالدوله]] و برادر کهترش [[معزالدوله|احمد معزالدوله]] سلطنت [[آل بویه]] را بنیان گذاشت.

آل بویه زیر فرمان علی به سرعت سلطه خود را بر اصفهان، فارس، کرمان و خوزستان گسترش دادند. حسن به فرمانروایی اصفهان منصوب شد و احمد فرماندهی حملات بلند پروازانه سپاه بوییان به بغداد مرکز [[خلافت عباسی]] را به عهده گرفت. در سال ۳۳۴ه ق / ۹۴۵م احمد پیروزمندانه به بغداد در آمد و خلیفه به ناچار سیادت آل بویه بر مرکز و غرب ایران و عراق را به رسمیت شناخت و احمد، حسن و علی را به القاب معزالدوله، رکن الدولهرکن‌الدوله و عمادالدوله ملقب ساخت. از این زمان تا هنگام مرگ عمادالدوله، صرفنظر از فراز و نشیب هایی که در نبردهای پیاپی با بقایای زیاریان پیش آمد، رکن الدولهرکن‌الدوله حکمران نسبتاً مستقل ری و اصفهان باقی‌ماند. در سکه هایی که از این دوران باقیست نام رکن الدولهرکن‌الدوله تنها در کنار نام خلیفه آمده است. سکه هایی که عمادالدوله در فارس ضرب کرده است نیز تنها نام عمادالدوله و خلیفه را بر پیشانی دارند، امری که نشان از استقلال نسبی رکن الدولهرکن‌الدوله دارد. هر چند که خاندان بویه که اصلاً اهل [[دیلم]] (ناحیه دیلم) بودند، تختگاه خود را در شیراز محل اقامت برادر بزرگتر (عمادالدوله) قرار دادند و مرکزیت سنتی شیراز تا پایان دوران بوییان پا برجای ماند.

با وفات امیرالامرا عمادالدوله (که فرزند پسری نداشت) در سال ۳۳۸ه ق / ۹۴۹م بنا به وصیت خود او فناخسرو [[عضدالدوله]] فرزند رکن‌الدوله که تنها سیزده سال داشت در شیراز به تخت نشست. در این زمان رکن الدولهرکن‌الدوله رسماً عنوان امیرالامرای آل بویه را به میراث برد و تا پایان عمر این لقب را برای خود حفظ نمود. در این دوران اگر چه کشمکشی مدام با سامانیان در شرق و درگیریهای گهگاه با حمدانیان در غرب قدرت آل بویه را به چالش میکشید، رکن‌الدوله و عضد الدوله موفق شدند ثباتی نسبی را در مرکز ایران بر قرار کنند.