والتر هینتس: تفاوت میان نسخه‌ها

هینتس در خانواده ای بازرگان به دنیا آمد. او مطالعات روزنامه‌نگاری، اروپای شرقی شناسی، اسلاوشناسی در [[دانشگاه لایپزیگ]]، [[دانشگاه مونیخ]] و [[دانشگاه پاریس]] یادگرفت. در 1930،۱۹۳۰، او دکترای دانشگاه لایپزیگ را به خاطر رساله‌اش بر تاریخ فرهنگ روسیه در دوران تزار پیتر بزرگ (1933۱۹۳۳) بدست آورد. در حین تکمیل این تز بود که توجه او به طور فزاینده معطوف به ایران گردید و سبب شد که زمینه تحقیقاتش را به ایران‌شناسی تغییر دهد. معلم اصلی او در این زمینه تحقیق جدید، [[هانس هاینریش شدر]] بود که در 1931۱۹۳۱ از [[لایپزیگ]] به [[برلین]] مهاجرت کرد. بعد از اتمام مطالعاتش، هینتس در وزارت آموزش عهده دار مقام دولتی در برلین شد و در 1934۱۹۳۴ او استوارنامه شایستگی تدرس دانشگاه در مطالعات اسلامی را ( تحت مربی‌گری شدر) بدست آورد. سرانجام در 1937،۱۹۳۷، هینتس مقام پروفسور بدون کرسی (از 1941،۱۹۴۱، استاد تمام) را در تاریخ و فرهنگ خاورمیانه در [[دانشگاه گوتینگن]] بدست آورد.<ref name="EnIr">{{پک|Schmitt|2004|ک=HINZ, (A.) WALTHER|ص=315-317}}</ref>