|
**[[عینیت‌گرایی (آین رند)]]، فلسفه آین رند.
« آبجکتیویسم یا عینی گرایی »، نگرشی است یک جانبه و مطلق گرایانه
و بنا بر این،محدود و مخدوش به روند شناخت انسان و محصول آن.
این طرز فکر معتقد است که شناخت علمی باید در حد خود فاکت ها و اشیاء
(اُبژه) و آنچه عینتیت دارد متوقف گردد و نمی توان و نباید به ارزیابی انتقادی و
به استنتاج جانبدارانه،حزبی و ایدئولوژیک منجر شود.
آبجکتویسم مدافع یک نوع ((بی طرفی)) در علم است که گویا بالاتر از طبقات و
منافع طبقاتی قرار دارد؛ چیزی در واقع غیر ممکن است.
آبجکتویسم مرزهای خورد انسانی را محدود می کند و طرح مسائل اجتماعی
و نتیجه گیری هایی را که ازجهان بینی ناشی شود، غیر علیم و غیر منطقی
می داند و آن را (سوبجکتیو) می نامد.
در واقع آبجکتیویسم و سوبجکتیویسم دو روی یکه اند و علی رغم تفاوت
ظاهری،پیوند نزدیک دارند_ عینی گرایی_ زیرا هردو مطلق گرایانه با
روند شناخت برخورد می کنن.
آبجکتویسم_عینی گرای _ را نیاید با قضاوت عینی اشتباه کرد. قضاوت عینی
به معنای آن است که :
پیشداوری ها و تمایلات و آرزوهای خود را هنگام بررسی و نتیجه گیری و
قضاوت وارد حساب نکنیم و فقط واقعیت موجود و به فاکت های عینی به طور
همه جانبه و در تمامیت آن توجه داشته باشیم.
چنین روشی درست است و محصول شناخت ما با واقع است.ولی آبجکتیویسم
(عینی گرایی) به گونه نتیجه گیری ایدئو لوژیک از بررسی ها را منکر می شود.
آبجکتیویسم عملا روند تکامل تاریخ را که ثمره فعالیت انسانها و گروه های
اجتماعی و طبقات و قانون مندی های مربوطه به آن است نفی می کند.
مارکسیسم معتقد است که جانب داری مغایر با علمیت و عینیت نیست، بلکه
بر عکس ، هر یک دیگری را ایجاب می کند.
اهمیت این مسئله در علوم اجتماعی و در مبارزه اجتماعی فراوان
است.{{ابهام‌زدایی}}
| 