| caption = تابلو رنگ روغن پرنده باد برای [[Alma Mahler]] بیوهٔ آهنگساز [[گوستاو مالر]] ۱۹۱۴
| imagesize = 200px
| birth_name = اسکار کوکوشکا
خط ۱۸:
'''اسکار کوکوشکا''' {{به آلمانی|Oskar Kokoschka}} (متولد ۱۸۸۶-درگذشته ۱۹۸۰ میلادی) [[نقاش]]، [[شاعر]] و [[نمایشنامه‌نویس]] اهل وین بود، که در سال ۱۹۰۵ وارد [[مدرسهٔ هنر وین]] نمایشگاهی در [[نمایشگاه هنر آوانگار]] ترتیب داد؛ جایی که چهره‌نگاری‌های خشن او که از ونگوگ الهام گرفته بود، چنان بحث و جدالی به راه انداخت که او را از مدرسهٔ هنروین اخراج کردند. کوکوشکا چهره‌نگاری‌های [[اکسپرسیونیستی]] خود را «چهره‌نگاری‌های سیاه» می‌نامید و شخصیت‌هایی که مدل او بودند، چنان فجیع تصویر می‌شدند که او به «فروید نقاشی» معروف شده بود «کسی که زشتی‌های روح هر فرد را نقاشی می‌کرد.» کوکوشکا نیز عملکرد خود را این چنین توصیف می‌کند: «از صورت‌های آن‌ها از ترکیب حالت‌ها و حرکتشان، سعی می‌کردم سرشت واقعی هر کس را حدس بزنم و با زبان تصویری خودم بازآفرینی کنم، چیزی که باید در حافظه‌ها باقی بماند.»<ref>{{پک|نام خانوادگی فرزان سجودی|سال 1388|ک=کتاب تاریخ هنر جنسن|ص=صفحه949}}</ref>
[[پرونده:Bride of the Wind, by Oskar Kokoschka, 1913.jpg|400px300px|بندانگشتی|چپ|عروس باد.۱۹۱۴. رنگ روغن روی بوم.۱/۸۱×۲/۲۰متر. کانست میوزئوم، بازل، سوئیس]]▼
== نقد اثر ==
▲[[پرونده:Bride of the Wind, by Oskar Kokoschka, 1913.jpg|400px|بندانگشتی|چپ|عروس باد.۱۹۱۴. رنگ روغن روی بوم.۱/۸۱×۲/۲۰متر. کانست میوزئوم، بازل، سوئیس]]
می‌توان از پیکره‌هایی که در تابلوی [[عروس باد]] حضور دارند، تا حدودی فهمید که این چهره‌ها تا حد اکسپرسیونیستی به نظر می‌رسند. این تابلو، خود نگهری کوکوشکا در سال ۱۹۱۴ با معشوقش آلما مالر، بیوهٔ بدنام و زیبای آهنگساز مشهور اتریشی، [[گوستاو مالر]](۱۹۱۱-۱۸۶۰)، است. پیش از سال ۱۹۱۴، رابطهٔ هوس آلود آن‌ها همواره در تهدید بود وبالاخره سال بعد به پیان رسید. تابلوی عروس باد، پریشانی هنرمند را به طور بصری گردآورده است و به نمایش می‌گذارد. کوکوشکا در اصل می‌خواست این مسألهٔ دشوار و گیج کنندهٔ شخصی را در هیئت [[تریستان]] و [[ایزولد]]، بر اساس اپرایی از [[واگنر]] دربارهٔ عاشق پیشگانی که سرنوشتی تراژیک داشتند، مخفی کند. عنوان نهایی تابلو از سروده‌های جرج تراکل(۱۹۱۴-۱۸۸۷) گرفته شد؛ یک شاعر قانون گریز افسردهٔ اهل وین که آثاری وحشت آور و کابوس وار می‌سرود. کوکوشکا اضطراب خود را از طریق ضرب قلم‌های درشت و خشن و ترکیب بندی‌های بی تاب و چرخان بیان می‌نماید. فارغ از این آشفتگی، مالر درون تابلو با آرامش خوابیده، در حالی که کوکوشکا به صورت بی قراری در اظطراب است و پیکرش به یک جسد پوست کنده تبدیل شده و دستانش به طرزی گروتسک وار، پیچ دار به تصویر کشیده شده است. این زوج در یک خوابگاه شناور هیولا وار صدف مانند، در چشم اندازی بی حفاظ، مهار نشدنی و تحت نفوز نیروها ی کیهانی، چنان که گویی تحت تأثیر نیروی جاذبهٔ گرانشی یک ماه دور قرار دارند، در آغوش هم فرو رفته‌اند. به نظر می‌رسد این نیروی ناشی ازماه را، یک سائق جنسی فرویدی القا می‌کند، چرا که ماه به صورت یک لولهٔ مهبل مانند تصویر شده که توسط قله‌های قضیب مانندی احاطه شده است. گویی این محیط عجیب، مایع و غیرواقعی است و کا تابلو به یک مرداب از رنگ تبدیل شده است.<ref>{{پک|نام خانوادگی فرزان سجودی|سال 1388|ک=کتاب تارخ هنر جنسن|ص=صفحه950}}</ref>
