'''تصویرگرایی''' نهضتی آمریکایی- انگلیسی بود که در اوایل قرن بیستم رخ داد و طرفدار صراحت در تصویر سازی و زبانی روشن و مشخصتند بود.
تصویرگرایی به عنوان با نفوذتریننفوذ ترین حرکت در شعر انگلیسی از زمان فعالیت [[انجمن برادری پیشارافائلی|پ]]<nowiki/>یش رافائلهارافائل ها گزارش شده است.<ref>Preface: Hughes, Glenn, Imagism and the Imagist, Stanford University Press, New York 1931</ref> به عنوان یک سبک شاعرانه نقطهٔنقطه ی شروع مدرنیسم در اوایل قرن بیستم شد<ref>Pratt, William. </ref> و اولین جنبش ادبی مدرن سازمان یافته در زبان انگلیسی به حساب میآیدمی آید.<ref>T.S. Eliot: "The ''point de repère'', usually and conveniently taken as the starting-point of modern poetry, is the group denominated 'imagists' in London about 1910." </ref> تصویرگرایی گاهی به عنوان "توالی خلاق لحظات' در نظر گرفته میشودمی شود تا هرگونه دوره توسعه مداوم یا پایدار.<ref>Pratt, William. </ref> رنه تاپین اظهار داشت " دقیق تر این است که تصویرگرایی را نه به عنوان یک دکترین و نه حتی به عنوان یک مکتب شاعرانه بلکه باید به عنوان انجمنی متشکل از چند شاعر دانست که برای یک زمان خاص بر سر تعداد کمی از اصول مهم به توافق رسیدهاندرسیده اند.<ref>Taupin, René, ''L'Influence du symbolism francais sur la poesie Americaine (de 1910 a 1920)'', Champion, Paris 1929 trans William Pratt and Anne Rich AMS, New York, 1985</ref>
برخلاف معاصران خود، شاعران گرجی، که عموماًعموما به سنت احساس و برهان متکی بودند، تصویرگرایی احساس و برهانی را که مشخصهٔمشخصه ی اکثر اشعار رومانتیک و ویکتوریایی است کنار میگذاردمی گذارد. در مقابل، تصویرگرایی دعوتی بود برای بازگشت به ارزشهاییارزش هایی که جنبهٔجنبه ی ک[[کلاسیسیسم|لاسیک]] بالاتری داشتند. ارزشهاییارزش هایی مانند ارزش مانند صراحت در ارائه و اقتصاد زبانی، همچنین تمایلی به آزمایش با استفاده از قالبهایقالب های شعری غیر سنتی. تصویرگرایی، استفاده از [[شعر سپید|شعر آزاد]]<nowiki/>است.
انتشارات تصویرگرا که بین سال های 1914 تا 1917 ظهور یافتند هم در زمینه شعر و هم در دیگر زمینه ها روی کارهایی تکیه کردند که توسط اشخاص شناخته شده ی مدرنیست بوجود آمده بودند. گروه تصویرگرا در لندن تمرکز داشتند و دارای اعضایی از بریتانیای کبیر، ایرلند و ایالات متحده بود. می توان گفت به گونه ی غیر معمولی شماری از نویسندگان زن عمده ی شخصیت های تصویرگرا را تشکیل می دادند.