محمد معزی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''امیرابوعبدالله محمد پسر عبدالملک مُعِزّی نیشابوری''' [[شاعر]]ی [[فارسی‌زبانان|فارسی زبان]]. پدرش [[عبدالملک برهانی]] از شاعران دربار [[الب ارسلان]] بود و در اوایل سلطنت [[ملکشاه سلجوقی]] وفات یافت و محمد فرزندش، به جای او به خدمت سلطان ملکشاه در آمد و تخلص شعری خود '''معزی''' را از لقب سلطان که «معزالدین» بود، اقتباس کرد.معزی شاعر بزرگ دربار [[ملکشاه سلجوقی]] بود و از سوی این پادشاه لقب ''امیر'' گرفت.

 

[[دیوان]] او مشتمل بر هجده‌هزار بیت شعر به [[زبان فارسی]] است.بیشتر اشعار معزی قصیده و غزل مدحی و توصیفی است. بابر گفته‌ای انوری در این بیت معزی را به تقلید از اشعار دیگر شعرا متهم می‌کند؛ که تأثیر [[عنصری]] و [[فرخی]] در اشعار او دیده می‌شود:<ref>صور خیال در شعر فارسی-504</ref>