'''چاغری‌بیگچغری‌بیگ''' ({{lang-tr|Çağrı Bey}}) از بزرگان حکومتی در سرآغاز امپراتوری سلجوقی بود. نام کامل او ابوسلیمان داوود چاغری‌بیگچغری‌بیگ بن میکائیل بود. نام چاغری در ترکی به معنای «[[شاهین]] کوچک» است.
«چاغری‌بیگچغری‌بیگ» و «[[طغرل‌بیگ]]» فرزندان میکائیل و نوه «[[سلجوق]]» از قبیله «قِنِق» یکی از ۲۴ قبیله [[اغوز]] بودند. آنها در مدت کوتاهی بعد از فتح ایران به «آسیای صغیر» حمله‌ور شدند و بعد از [[فتح «ملازگرد»]] (۱۰۷۱ میلادی) در اندک مدتی قسمت عمده آسیای صغیر را اشغال کردند و امپراطوری سلجوقی را تشکیل دادند.
طغرل‌بیگ برادر خود «چاغری‌بیگچغری‌بیگ» را همراه با ۳۰۰۰ جنگجو برای یک «سفر اکتشافی» به سرزمین‌های ناشناسی فرستاد که می‌گفتند آباد و ثروتمند هستند یعنی آذربایجان و آناتولی. بعد از آنکه چاغریچغری بیگ با بارهای سنگین تاراج از ری، آذربایجان و ارمنستان به آسیای مرکزی برگشت و تجارب خود را به طغرل‌بیگ تعریف نمود، احتمالاً نطفه کوچ‌های بزرگ [[سلجوقیان]] و عموماً قبایل ترک‌زبان به سوی ایران، از جمله خراسان، آذربایجان و همچنین [[آناتولی]] شکل گرفت. این در سال ۱۰۱۸ م بود. با این روند، اولین موج بزرگ مهاجرت قبایل ترک به خراسان و بقیه نقاط ایران آغاز شد.<ref>جوادی، عباس: [http://www.radiofarda.com/content/f35_adenture_of_languages_p5/27230336.html آذربایجان و بیزانس ترک‌زبان می‌شوند]. در: رادیو فردا. ۱۳۹۴/۰۶/۱۶</ref>
