استصحاب: تفاوت میان نسخه‌ها

 

استصحاب زمانی کاربرد دارد که ما در مورد وضعیت فعلی چیزی تردید و در مورد وضعیت سابق آن یقین داشته باشیم. به این ترتیب فرض را بر بقای حالت سابق می‌گذاریم، مگر آنکه خلافش ثابت گردد. برای مثال هرگاه از زنده بودن یا مرگ سربازی که به جنگ رفته تردید داریم، فرض را بر زنده بودنش می‌گذاریم که تا چندی پیش به آن یقین داشته‌ایم.

برخی همچون [[محمدحسین نائینی]] و [[محمود شهابی]] آن را بنای عقلا و سیره عقلائی می‌دانند، چرا که روش عقلائی بر پایه عمل به حالت سابق و بی‌اعتنایی به شک است. [[سید حسن امامی]] معتقد است منطق اجتماع و عقل ساده استصحاب را حجت می‌داند و حیوانات نیز به طور غریزی از آن پیروی می‌کنند و [[محمدجعفر جعفری لنگرودی|جعفر لنگرودی]] در دانشنامه حقوقی خود آن را نوعی مصلحت‌اندیشی در کمال بداهت می‌داند.

 

 

== پانویس ==