سخن (مجله): تفاوت میان نسخه‌ها

|سردبیران قبلی =

|ناشر=

| issn =

مجله سخن در ابتدا ارگان جامعه لیسانسیه‌های [[دانشسرای عالی]] بود. دوره نخست مجله با انتشار اولین شماره در خرداد ۱۳۲۲ و با همکاری عده‌ای از جوانان باذوق و نواندیش مانند [[صادق هدایت|هدایت]]، [[بزرگ علوی]] و [[حسن شهید نورایی|شهید نورایی]] آغاز به کار کرد. تا چند شماره به صاحب امتیازی [[ذبیح‌الله صفا]] و سردبیری خانلری منتشر شد، اما با رسیدن خانلری به سی سالگی صاحب امتیازی مجله به او منتقل شد.<ref name=mehrnameh>حبیب‌الله عباسی، مهرنامه، سال دوم، شماره دهم، فروردین ۱۳۹۰، ص ۲۲۴</ref>.

پس از سه دوره انتشار به علت مسافرت تحقیقاتی استاد خانلری به کشور فرانسه، متوقف شد.شد؛ و از اول آذر ۱۳۳۱ مجدداً منتشر شد و انتشار آن به طور ماهانه تا سال ۱۳۵۷ بی‌وقفه ادامه یافت. ره‌آورد این فعالیت ۲۷ دوره سخن در سی هزار و صد صفحه بود که در تاریخ فرهنگ ایران به صورت یک دایره‌المعارفدائرةالمعارف باقی مانده است. در طول این مدت اگرچه خانلری اولین سردبیر و ناخدای همیشگی آن بود؛ معهذا افرادی فرهیخته و کارآمد در ادوار مختلف آن عهده‌دار سمت سردبیری بودند که عبارتند از: [[احمد بیرشک]]، [[احسان یارشاطر]]، ناصر پاکدامن، علیرضا حیدری، [[قاسم صنعوی]]، [[تورج فرازمند]]، [[حسن هنرمندی]]، [[ابوالحسن نجفی]]، [[محمود کیانوش]]، [[رضا سیدحسینی]]، [[ایرج افشار]] و [[هوشنگ طاهری]] .<ref name=mehrnameh />.

سخن به عنوان یک مجله ادبی و فرهنگی پیشرو و نوجو اعتبار و شهرت شایانی کسب کرد، که این همه به دو مناسبت بود: یکی روی آوردن به نشر شعر و داستان و نمایشنامه‌های نو اروپایی و ملل دیگر بود که پیش از آن در مجله‌های فارسی مرسوم دیده نمی‌شد، و دیگر چاپ کردن نوشته‌ها و سروده‌های گروهی نویسنده تازه‌نفس بود که پیش از آن آثارشان چندان در نشریات فارسی دیده نمی‌شد .<ref name=mehrnameh />. من‌حیث‌المجموع مجله سخن نقش به‌سزایی در جهت‌گیری ادبیات فارسی در دوره معاصر داشته است.