خشکه‌چین: تفاوت میان نسخه‌ها

▲سنگ خشک روش ساخت و سازی است که در آن سازه ها از سنگ های بدون ملات و ساروج به هم پیوند خورده اند. سازه های سنگ خشک به دلیل روش ساخت و ساز منحصر به فرد خود با مشخصه ای از یک نمای تحمل بار از سنگ هایی که با دقت انتخاب گردیده اند، دارای استقامت می باشند.

▲تکنولوژی سنگ خشک بهترین روش در زمینه ساخت و ساز دیوار شناخته شده است اما آثار هنری خشک سنگ ها در ساختمان ها، [[پل ها]] و سازه های دیگر نیز وجود دارد.

▲دیوار سنگی خشک همچنین به عنوان یک دایک[[(سد)]]، [[چینه ]]ی سنگی،[[پرچین]] سنگ خشک، حصار [[صخره]] ای یا حصار سنگی، یک دیوار ساخته شده از سنگ و بدون اینکه ملاتی آن هارا به هم پیوند داده باشد شناخته شده است. همانطور که در هر ساخت و ساز سنگ خشک،فراگشتی ساختاری از نیروهای همفشاری و هم چفتی از سنگ ناشی می شود. چنین دیوارهایی به طور [[سنتی ]]در ساخت و ساز ساختمان به عنوان مرزهای [[کشتزارها ]]، [[دیوار باغ ]]و یا دیوار [[حیاط کلیسا]] و در دامنه های شیب دار در جهت دیوارهای حایل برای تراس بندى و کرت بندی مورد استفاده بوده است.

▲*ساختار

▲چندین روش برای ساخت دیوارهای سنگی خشک با توجه به میزان و نوع سنگ های قابل دسترس وجود دارد. بیشتر دیواره های قدیمی تر از سنگ و تخته سنگ هایی ساخته می شد که از پاک سازی [[مزارع]] در [[طول]] آماده سازی برای کشاورزی جمع آوری می شد اما بسیاری از معدن استخراج سنگ نزدیک محل فراهم می آمد. برای دیوارهای امروزی، تقریباً همگی از سنگ استخراجی استفاده می شود. نوع دیوار ساخته شده به [[طبیعت]] سنگ های موجود بستگی دارد.

▲نوعی از این دیوار به نام [[دیوار دو پشته]] است و با قرار دادن دو ردیف سنگ در امتداد [[مرز]] دیواری ساخته می شود. سنگ های پی به وضع مطلوب در زمین نصب می گردند به نحوی که پایداری ایستش در [[خاک]] را دارا باشد. ردیف ها از سنگ های بزرگ مسطح تشکیل شده است، هرچه دیوار بالا میرود سایز دیوار [[کاهش]] می یابد. سنگ های کوچکتر ممکن است به عنوان پرکُنَک در محل های سنگ کاری که در آن سنگ به شکل طبیعی گرد است، استفاده شود. دیوارها لایه به لایه(دوره دوره) تا ارتفاع مورد نظر ساخته شده است، و در فواصل، سنگ های همبند( تيرافقي) یا سنگ های سراسری هر دو نمای دیوار و برخی اوقات طرح قرار می گیرد. این مساله بر پیوند سازه و تا حد زیادی افزایش قدرت دیوار تاثیر دارد، در غیر این صورت دو دیوار باریک بر یکدیگر خمش پیدا می کنند. در بریتانیا عرض دیوار همچنانکه دیوار بالاتر می رود همواره کاهش می یابد. فضاهای خالی بین سنگ های نما و روکار به دقت با سنگ های کوچکتر بسته بندی شده است.

▲لایه نهایی در بالای دیوار نیز از سنگ های بزرگ که سرسنگ، هِرَّّّه یا سر دیوار نامیده می شود، تشکیل گردید است. بطوریکه که با سنگ تیر همبند، سرسنگ ها تمامی عرض دیوار را احاطه می کنند، و از شکستن و از هم جدا شدگی جلوگیری می کند. در برخی مناطق، مانند ساوت ولز در انگلستان یک سنت از قرار دادن سرسنگ در لایه(چینه) نهایی از سنگ های صاف کمی پهن تر غیر از بالای دیوار مناسب وجود دارد.

▲علاوه بر محل ورود(دروازه) یک دیوار ممکن است به عمد به کوچکی یک شکاف برای عبور و یا کنترل جانوران وحشی حیات وحش و حیوانات اهلی مانند گوسفند ساخته شود. رخنه های کوچکتر معمولا کمتر از ۸ اینچ در ارتفاع "سوراخ جهش " نامیده می شود. رخنه های بزرگ تر، ممکن است بین هیجده و ۲۴ اینچ ارتفاع داشته باشند، که "سوراخ لَس(لنگ)" نامیده می شود.

▲دیوار تخته سنگی(پرنیخ) یک نوع دیوار تک جداره است که در آن دیوار اساساً از تخته سنگ های بزرگ تشکیل شده است که در اطراف سنگ های کوچک تر قرار می گیرد. دیوارهای منفرد با سنگ های صاف و بزرگ بهتر کار می کنند. به طور ایده آل، بزرگترین سنگ در پایین قرار داده شده و کل دیوار به سمت بالا شکل هرمی به خود می گیرد. گاهی اوقات یک ردیف از سر سنگ یا هره ردیف بالایی دیوار را با ضلع های مستطیل شکل بزرگ از هر سر سنگ عمود، هم تراز با دیوارکامل می کند.

▲چینه ی سنگی گالوواى (بخشي از جنوب غربي اسكاتلند امروزه جزو ناحيه ى Galloway & Dumfries) شامل یک شالوده ساخت و ساز دو جداره با لایه های مختلف ساخت و ساز تک دیواره است. آن ها سست و زهوار در رفته با تعداد زیادی رخنه به نظر می رسند که مانع دام(و انسان) در جهت تلاش برای ورود به آن می شوند.

▲نوع دیگر "پرچین کرنیشی یا کرنوالی"( ایالت کرن وال انگلیس) و یا پرچین کلاود ویلزی(منطقه ای در انگلستان) است که یک توده زمین پوشیده از سنگ است که توسط چمن و بوته زارها و درختان احاطه شده است و با یک برآمدگی درونی شیب دار مشخص می گردد(شیب پرچین). همانطور که در بسیاری از گونه های دیگر از دیوار، ارتفاع به اندازه ی عرض شالوده است و در راس به اندازه ی نصف عرض پی است.

▲در مناطق مختلف دگر دیسی وتغییرات جزئی در روش معمول ساخت و ساز داده اند که برخی اوقات به دلیل محدودیت های بوده است که برای تهیه ی مواد و مصالح ساختمانی در دسترس وجود داشته است.

▲*نشانه گذاری های خشک سنگ

▲در [[انگلستان]] و [[سوئیس]]، ممکن است برای پیدا کردن سازه های سنگ خشک و بدون هر گونه عملکرد آشکار است. بزرگترین و قدیمی ترین آنها، مانند استون هنج، به احتمال زیاد به مراسم بت پرست باستان مرتبط است. با این حال، ساختارهای کوچکترسنگی ممکن است تنها به عنوان نشانه برای نشان دان مسیرهای کوه و یا مرزهای صاحبان زمین ساخته شده باشند. در بسیاری از کشورها، سنگ چین ها به عنوان نشانگر راه به سوی بالای کوه استفاده می شود.

▲ساختمان های سنگی خشک (خشکه چین)

▲همچمانچه تکنیک دیوار خشکه چین عموما برای حصارکشی دشت ها مورد استفاده قرار می گیرد، در ساختمان ها نیز کاربرد دارد. بلاک هاوس های دارای سقف علفی مناطق کوهستانی با استفاده از روش دیوار خشکه چینی مضاعف ساخته می شود. هنگامیکه این ساختمان ها بدین روش ساخته می شوند وسط دیوار بمنظور مقابله با خشکی عموماً با خاک و شن پر می شود. در عصر آهن و شاید زودتر این تکنیک نیز در ایجاد ساختمان های محافظ مانند دیوار قلعه Eketorp (سوئد)، قلعه Maiden و قلعه های North Yorkshire, Reeth, Dunlough در جنوب غربی ایرلند و در خندق Long Scar Dyke مورد استفاده قرار گرفته است. اکثر این خشکه چین ها که امروزه وجود دارند متعلق به قرن ۱۴ و قبل از آن هستند که بمنظور تقسیم نمودن زمین ها و نگهداری [[حیوانات]] استفاده می شدند. نمونه بی نظیر آن را می شود در سرزمین Muchalls Castle یافت

▲*پل های خشکه چین:

▲[[رده:سنگ ساختمان]]

▲[[رده:سنگچین]]

▲[[رده:ویژگی‌های باغ]]