پیام‌رسانی فوری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
IranheartZ (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶:
 
== مرور کلی ==
پیام رسانی فوری گردایه‌ای از فناوری هاست که برای ایجاد ارتباط متنی بی درنگ بین دو یا چند شرکت کننده بر روی اینترنت یا انواع دیگر [[شبکه رایانه‌ای|شبکه‌ها]] استفاده می‌شود. آنچه که اهمیت بیان دارد این است که پیام رسانی فوری و [[گپ برخط]] با فناوریهاییفناوری هایی مانند [[پست الکترونیک]] در این است که در همزمانی و بی درنگ بودن ارتباط بین کاربران است. برخی از سیستم‌ها امکان ارسال پیام برای کاربرانی که وارد سیستم نشده‌اند (پیام‌های [[برون خط]] {{انگلیسی| offline messages}}) را دارند و این کارکرد مشابه سیستم پست الکترونیک است زیرا همزمانی ارتباط از بین می‌رود.
 
پیام رسانی فوری با داشتن امکان جواب دادن آنی، ارتباطی موثر و کارآمد را برقرار می‌کند. در بعضی از موارد پیام رسانی فوری ویژگیهای اضافی را ارائه می‌دهد که بر محبوبیت آن می‌افزایند. مثلاً به کاربران اجازه می‌دهد یکدیگر را از طریق [[وب بین]] ببینند؛ و یا مستقیماً و به رایگان با استفاده از [[میکروفن]] و [[هدفون]] یا [[بلندگو]] با یکدیگر حرف بزنند. بسیاری از برنامه‌های کارخواه(client) امکان انتقال [[پرونده (رایانه)|پرونده]] را فراهم می‌کنند هر چند که غالباً در مورد حجم پرونده محدودیت وجود دارد.
خط ۱۵:
[[پرونده:Unix talk screenshot 01.png|بندانگشتی|300px|در برنامه‌های اولیه پیام رسانی فوری نویسه‌ها در زمان تایپ شدن دیده می‌شدند. فرمان [[تاک (نرم‌افزار)|talk]] [[یونیکس]] نشان داده شده در این تصویردردهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ بسیار محبوب بود.]]
 
پیام رسانی فوری کهن تراز [[اینترنت]] است. اولین بار بر روی سیستم عاملهای چند کاربره مانند [[سی تی اس اس]](CTSS) و [[مالتیکس]] (Multics) در اواسط دهه ۱۹۶۰ پدیدار شد.<ref>[http://www.multicians.org/thvv/mail-history.html Instant Messaging on CTSS and Multics]</ref> در آغاز این سیستم‌ها برای آگاهی و اخطارهای سرویسهایی مثل چاپ استفاده می‌شد اما بهدا گسترش یافت تا برقراری ارتباط بین کاربران مختلف یک ماشین را تسهیل نماید.{{مدرک}} همزمان با گسترش شبکه‌ها در اواسط دهه ۱۹۶۰ پروتکلها نیز با آنها توسعه یافتند. برخی از اینها از پروتکلهایپروتکل های نظیر-به-نظیر استفاده می‌کردند (مانند [[تاک (نرم‌افزار)|talk]], ntalk, ytalk) در حالیکه برخی از آنها نیازمند این بودند مه همه به یک کارساز (سرور) متصل شوند (مانند [[تاکر (نرم‌افزار)|talker]], [[آی آرسی|IRC]]) در دوران رواج پدیده [[بی بی اس]] (BBS) که در خلال دهه ۱۹۸۰ اوج گرفت، برخی از سیستمها امکان گپ زدن مشابه به پیام رسانی فوری را اضافه نمودندکه [[میزگرد فریلنسین]] (Freelancin' Roundtable) نمونه بارز این سیستمها بود.
 
در نیمه دوم دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰، سرویس برخط (online) [[کوانتوم لینک]] برای رایانه‌های [[کمودور ۶۴|کمودور۶۴]] امکان تبادل پیام بین مشتریانی که به این سرویس متصل بودند را فراهم می‌کرد که آن را پیام برخط (OLM) می‌خواندند. کوانتوم لینک بعدها به [[امریکاآنلاین]] (America Online) تغییر نام داد و [[پیام رسان فوری AOL]] را بوجود آورد. کوانتوم لینک تنها برای کمودورهای ۶۴ ساخته شده بود و از سیستم [[پتسکی]](PETSCII) کمودور برای متن و گرافیک استفاده می‌کرد. صفحه به بخشهایی تقسیم می‌شد و پیام‌های OLM بر روی نوار زرد رنگی نماشی داده می‌شدو با کلمات «پیام از:» آغاز می‌شدولیستی از گزینه‌ها برای پاسخگویی ارائه می‌شد.<ref>[http://www.qlinklives.org/qlink-old/liz1.jpg Screenshot of a Quantum Link OLM]</ref> ازاین رو می‌توان آن را نوعی [[واسط کاربر گرافیکی]] (GUI) دانست که البته بسیار ابتدایی تر از برنامه‌های پیام رسانی یونیکس و ویندوز و مکینتاش بود که بعد از آن بوجود آمدند. OLM جزو سرویس‌های افزوده کوانتوم لینک بود و کاربران می‌بایست مبلغی اضافی به ازای هر دقیقه علاوه بر هزینه ماهانه معمول سرویس کوانتوم لینک بپردازند.