پرویز کلانتری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Gharouni (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۳۶:
کلانتری در مراکز هنری از جمله [[دانشکدهٔ هنرهای زیبای تهران]] و کالج هنری کودکان در [[کالیفرنیا]] کار کرد و مدتی نیز مدیر [[کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان]] در [[تهران]] بود. وی نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی بسیاری در داخل و خارج از [[ایران]]برگزار کرد. یک اثر از آثار این نقاش برجسته، در فهرست تمبرهای ویژه [[سازمان ملل]] به چاپ رسیده‌است. هم چنین تابلوی مشهور [[شهر ایرانی از نگاه نقاش ایرانی]] او در مقر سازمان ملل قرار دارد.
 
از سال ۱۳۵۳ با شروع نقاشی‌های کاهگلی، دورهٔ تازه‌ای را در زندگی هنری خود آغاز کرد که تا امروز آن را ادامه داده‌است. تابلوهای او جلوه‌ای ملموس از زندگی مردمان [[کویر]] و [[ساحل]] را در خود دارد. او بیش‌تر با تابلوهای کاهگلیش شناخته می‌شود<ref name="همشهری">[http://www.hamshahrionline.ir/news-17920.aspx روزنامۀ همشهری]، این هفت نگاه</ref> و حتی بسیاری او را پایه‌گذار سبک کاهگلی می‌دانند اما به گفتهٔ خودش پیش از او [[مارکو گریگوریان]] اولین کسی بود که این کار را کرد، هرچند شیوهٔ کلانتری برخلاف گریگوریان که کاملاً انتزاعی و مدرن بود، ملایم تر و طبیعی تر است. وی می‌گوید «من نقاش مناظر خاک آلود مملکتم هستم» به همین دلیل است که او در بیش تر کارهایش فضاها و نمادهای روستایی و بومی را تصویر می‌کند. وی هم‌چنین از هنرمندان بنام [[مکتب سقاخانه]] استبود.
 
او به نویسندگی و روزنامه‌نگاری نیز پرداخت و چند مجموعه داستان منتشر کرد، کتاب‌های "ولی افتاد مشکل ها"،"چهار روایت" و "نیچه نه، فقط بگو مشد اسماعیل" ازجمله آثار اوست. از وی هم چنین مقالات هنری متعددی از این هنرمند درخصوص ارتباط هنر و هنرمند ایرانی، در نشریات ایرانی منتشرشده‌است.{{سخ}}