'''مواد مغذی معدنی''' {{به انگلیسی|Dietary element}}، عنصرهای غذایی (که معمولاً به عنوان معدنی در رژیم غذایی شناخته میشوند) و یا مواد معدنی [[عنصر (شیمی)|'''عناصر شیمایی]]''' مورد نیاز موجودات زنده'''، ارگانیسمها، به غیر از چهار عنصر [[کربن]]، [[هیدروژن]]، [[نیتروژن]] و [[اکسیژن]]، در [[شیمی آلی|مولکولهای آلیِ]] عنصری رایج هستند. اصطلاحِ «مواد معدنی در رژیم غذایی» یک اصطلاحِ [[باستانگرایی|باستانگرایانه]] است، زیرا به موادی که اشاره دارد همان عناصر شیمیایی هستند تا مواد معدنی واقعی.
عناصر شیمیایی به ترتیب درترتیبِ فراوانی در بدن انسان، شامل هفت عنصر عمده در رژیم غذایی: [[کلسیم]]، [[فسفر]]، [[پتاسیم]]، [[گوگرد]]، [[سدیم]]، [[کلر]]، و [[منیزیم]] است. عناصر غذایی مهم و لازم برای زندگی پستانداران، شامل: [[آهن]]، [[کبالت]]، [[مس]]، [[روی]]، [[منگنز]]، [[مولیبدن]]، [[ید]]، [[برم]]، و [[سلنیوم]] است. اینها نیز «عناصر غذایی جزئی»، یا «ریزمغذی» هاها هستند که این واژهٔ «جزئی» یا «ریز» اشاره به «مقدار» و نه به «اهمیت» آنها استآنهاست. از آنجا که محتوای مواد معدنیها در مواد غذایی را سوختنیها و بخارشدنیها تشکل ندادهاند، روشهای تجزیهوتحلیل تغذیهٔ شامل احتراق ممکن است محتوای مواد معدنیِ کلِ مواد غذایی را به عنوان «خاکستر خام» گزارش کنند.
بیش از بیست عنصر غذایی برای انواع مختلف پستانداران و دیگر گونههای گوناگون زندگی لازم است. شمار کامل عناصر شیمیایی که قطعاً برای هر ارگانیسم مورد نیاز است تا کنون شناختهدانسته نشده. مقدار ناچیزی از برخی از عناصر (به عنوان مثال، [[بور]]، [[کروم]]) شناختهدانسته شده که به روشنی نقش دارند اما ماهیت بیوشیمیایی دقیق آن ناشناخته مانده است، و نیز گروه دیگر (به عنوان مثال [[آرسنیک]]، [[سیلیکون]]) مشکوک به داشتن نقش مهمی در سلامت هستند، اما چبود و چگونگی آن روشنسازی نشدهاست.