روزه در اسلام: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز خنثیسازی ویرایش 17273724 توسط Alihajipour66 (بحث) |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: آناناند⟸آنانند، بهاشتباه⟸به اشتباه، حدیتهای⟸حدیثهای، قبلوبعدتر⟸قبل و بعدتر |
||
خط ۵:
== روزه در قرآن ==
روزه در چندین آیه از قرآن ذکر شده است. دستور روزه گرفتن در ماه رمضان و بسیاری از احکام مربوط به آن در [[سوره بقره]] آیات ۱۸۳–۱۸۵ و آیه ۱۸۷ آمده است. به علاوه، آیات دیگری نیز هستند که روزه گرفتن را به عنوان کفّاره برخی گناهان (سوره نسا آیه ۹۲، [[سوره مائده]] آیات ۸۹ و ۹۵ و [[سوره مجادله]] آیه ۴) و یا جایگزین بعضی از آداب مراسم حج (سوره بقره آیه ۱۹۶) بیان میکنند. این آیات به همراه احادیث (به عنوان مثال بخاری و یا حرّ عاملی) شاکله قواعد فقهی روزه را تشکیل میدهند. کلمات «صائمون» و «صائمات» (روزهداران مرد و روزهداران زن) در قرآن در [[سوره احزاب]] آیه ۳۵ به عنوان دو گروه از انسانها که در زمره گروههای مورد بخشش و بخشایش خداوند هستند آمدهاند. در [[سوره مریم]] آیه ۲۶، مریم با خود عهد سکوتی بست که قرآن از آن به روزه یاد میکند. به گفته برگ در [[دانشنامه اسلام]] این آیه یادآور رسم رعایت سکوت در نزد مسیحیان به هنگام روزه است.<ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/fasting Fasting: Encyclopedia Iranica]</ref><ref>مقالهٔ [[دانشنامهٔ اسلام]]
== پیشینه ==
خط ۳۴:
# خوردن و آشامیدن (در آنچه غیر از راه حلق باشد مثل تزریق، محل اختلاف است)
# آمیزش در قبل و بنا بر قول مشهور در دبر
# دروغ بستن بر خدا، رسول خدا و امامان بنا بر قول منسوب به مشهور. به تصریح برخی [[حضرت فاطمه]] و دیگر پیامبران و جانشینان ایشان نیز در حکم یادشده ملحق به
# رساندن غبار غلیظ به حلق به قول مشهور (و بنا بر نظر برخی رساندن غبار غیر غلیظ به حلق نیز موجب بطلان روزه است، مگر آنکه اجتناب از آن دشوار باشد)
# باقی ماندن بر [[جنابت]]، [[حیض]] و نفاس تا اذان صبح
خط ۴۴:
==== نوشیدن آب در حالت «تلف»، «ضرر» یا «حرج» ====
برخی فقها نوشیدن آب به خاطر ضرر یا حرج را مجاز دانستهاند و البته قضا را واجب دانستهاند؛ اما برخی هم نظر دیگری دارند.<ref name=r124>[http://www.jamaran.ir/fa/NewsContent-id_28750.aspx حکم روزه داری و آشامیدن ناچاری آب؛ سیدضیاء مرتضوی؛ پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران - تهران؛ ۲۷ تیر ۱۳۹۲]</ref>
[[اسدالله بیات زنجانی]] از مراجع شیعه با استناد به روایاتی از امام صادق که در باب ۱۶ [[وسائلالشیعه]] از ابواب "من یصح منه الصوم"<ref>[http://lib.eshia.ir/11025/10/214 من یصح منه الصوم؛ وسایل الشیعه؛ باب ۱۶؛
همچنین آیتاللهالعظمی [[جعفر سبحانی]] در مسئله ۱۲۵۶ رساله [[توضیحالمسائل]] خود آوردهاند که: «اگر روزهدار به قدری تشنه شود که برای او تحمل تشنگی موجب عُسر و حَرَج است، میتواند به اندازهای که رفع مشقّت کند، آب بیاشامد و روزه او باطل نمیشود».<ref>[http://sobhani.baharsound.ir/26504/1/314 رساله توضیح المسائل - الشیخ جعفر السبحانی؛ مسئله ۱۲۵۶]</ref>
درستی این روزه و عدم وجوب قضای آن، نظری است که مورد توجه و حتی تأکید برخی فقها قرار گرفته است.
|