آنتونیو گرامشی: تفاوت میان نسخه‌ها

در هنگام کودکی گاهی از مدرسه فرار می‌کرد تا کمک خرج خانواده‌اش باشد. وی به سبب [[قوز|قوزی]]ی که بر پشت داشت از سوی همکلاسان و دوستانش مورد آزار قرار می‌گرفت و همین باعث شد تا به انزواء پناه ببرد و به مطالعهٔ تاریخ و فلسفه بپردازد.

در نه سالگی دبستان را ترک کرد و به کار مشغول شد. بعدها دوباره تحصیلات خود را در رشتهٔ زبان‌شناسی ادامه داد و از همین دوران رفت‌وآمد را به محافل سوسیالیست ایتالیا آغاز کرد. در ۱۹۱۶ در [[روزنامهٔ آوانتی]] ارگان بعدی [[حزب کمونیست ایتالیا]] مشغول به کار شد. در همین سال‌ها و به‌دنبال پیروزی انقلاب در روسیه، ایتالیا نیز دستخوش نا آرامی شد و شورش معروف شهر [[تورین]] با خواست «صلح و نان» در گرفت. در ۱۹۱۹ و در کنگرهٔ [[بولونیا]]، گرامشی خواهان آن شد که حزب سوسیالیست ایتالیا به [[انترناسیونال سوم]] که [[لنین]] بنیان گذاشته بود بپیوندد. در مارس ۱۹۲۰ کارگران کارخانهٔ [[فیات]] در تورین دست به اعتصاب بزرگی زدند. گرامشی ضمن پشتیبانی از اعتصاب، از موضع حزب سوسیالیست در این مورد به‌شدّت انتقاد کرد. در ماه‌های اوت و سپتامبر همان سال اعتصاب گسترش یافت و کارخانه‌های تورین به اشغال کارگران درآمد که با تجربهٔ شوراهای کارگری همراه بود. انتقادهای گرامشی به حزب سوسیالیست همچنان شدّت گرفت تا سرانجام به انشعاب حزب در کنگرهٔ «لیوورنو» و تشکیل [[حزب کمونیست ایتالیا]] در ۱۹۲۱ انجامید. در ۱۹۲۳ به‌به عنوان نمایندهٔ [[حزب کمونیست ایتالیا]] به [[مسکو]] رفت و در همان‌جا با یک دختر روس به نام [[جولیا شوخت]] ازدواج کرد. این دوران همچنین دوران رشد فاشیست‌ها در ایتالیا و حملات آنان به کارگران بود. گرامشی در ۱۹۲۴ به نمایندگی پارلمان برگزیده شد و به ایتالیا بازگشت و در همان سال دبیر حزب کمونیست ایتالیا شد. در ۱۹۲۶ و طی اختلافاتی که درون حزب کمونیست ایتالیا پیش آمده بود، گرامشی از خط مشی تشکیل یک بلوک ضد فاشیست پشتیبانی می‌کرد و در همان سال در نامه‌ای به رهبری [[حزب کمونیست اتحاد شوروی]] خواهان آرام‌کردن اختلاف‌های درونی آن حزب شد.

او در سال ۱۹۲۶، به‌دلیل فعالیت‌های انقلابی زندانی شد و دادگاه حکومت فاشیستی او را به ۲۰ سال زندان محکوم کرد. روز ۸ نوامبر ۱۹۲۶ گرامشی بازداشت و به زندانی در [[میلان]] منتقل شد. در دادگاه به بیست سال و چهار ماه زندان محکوم شد و در شرایطی که به‌شدّت بیمار بود به زندان توری منتقل شد. از ۱۹۲۹ وسایل لازم برای کار و نگارش را در زندان به‌به دست آورد و از همان‌جا نوشتن آثاری را شروع کرد که بعدها به «دفترها» و «نامه‌های زندان» گرامشی معروف شد. گرامشی از زندان نسبت به خط‌مشی چپ‌روانه انترناسیونال کمونیست که سوسیال‌دمکرات‌ها را «سوسیال فاشیسم» معرفی می‌کرد و سیاست «جبههٔ واحد» را کنار گذاشته بود، انتقاد کرد.

دفترهای زندان گرامشی[http://www.rahetudeh.com/rahetude/mataleb/gramshi/html/aghaz-gramshi.html] توسط خواهر زن او «تاتیانا شوخت» در محل امنی نگهداری شد. سپس به مسکو فرستاده شد و پس از پایان جنگ در اختیار [[پالمیرو تولیاتی]] دوست گرامشی و رهبر بعدی حزب کمونیست ایتالیا قرار گرفت. از او آثاری در زمینهٔ تئوریزه‌تئوریزه کردن مفاهیمی کلیدی همچون [[هژمونی]] (چیرگی‌خواهی)، [[جامعهٔ مدنی]]، نسبت زیربنا و روبنا در سیستم سرمایه‌داری، ماهیت طبقاتی روشنفکران، و جنگ قدرت به جا مانده‌مانده است.

== گزیدهٔ آثار منتشرشده از آنتونیو گرامشی به زبان فارسی ==

* '''ت‍زه‍ایی‌ت‍زه‍ایی درب‍ارهٔ ت‍اک‍ت‍یک‌های‌ت‍اک‍ت‍یک‌های ح‍زب‌ح‍زب ک‍م‍ون‍ی‍س‍ت‌ک‍م‍ون‍ی‍س‍ت ای‍ت‍ال‍ی‍ا (ت‍زه‍ای‌ت‍زه‍ای رم‌رم)'''، ترجمهٔ [[محمد حاجی‌زاده]]، تهران: نشر تاریخ، [[۱۳۵۸]]

* '''دربارهٔ آموزش و فرهنگ'''، ترجمهٔ م‌م. س‍رخ‌رودی‌س‍رخ‌رودی و ر. آروی‍ن‌،آروی‍ن، تهران: نشر پژواک، [[۱۳۵۸]]

== گزیدهٔ آثار منتشرشده دربارهٔ آنتونیو گرامشی به زبان فارسی ==