نیتروز اکسید: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
ابرابزار
خط ۱:
{{chembox
| Verifiedfields = changed
| verifiedrevid = 477162830۴۷۷۱۶۲۸۳۰
| ImageFile_Ref = {{chemboximage|correct|??}}
| ImageFile = Nitrous-oxide-2D-VB.svg
خط ۱۷:
| UNII_Ref = {{fdacite|correct|FDA}}
| UNII = K50XQU1029
| InChI1 = 1/N2O/c1-2-3۲–۳
| InChIKey1 = GQPLMRYTRLFLPF-UHFFFAOYAP
| SMILES = N#[N+][O-]
| StdInChI_Ref = {{stdinchicite|correct|chemspider}}
| StdInChI = 1S/N2O/c1-2-3۲–۳
| StdInChIKey_Ref = {{stdinchicite|correct|chemspider}}
| StdInChIKey = GQPLMRYTRLFLPF-UHFFFAOYSA-N
| CASNo_Ref = {{cascite|correct|CAS}}
| CASNo = 10024۱۰۰۲۴-97۹۷-2۲
| CAS_Ref = {{cascite|correct|??}}
| ChemSpiderID_Ref = {{chemspidercite|correct|chemspider}}
| ChemSpiderID = 923۹۲۳
| ChEMBL_Ref = {{ebicite|changed|EBI}}
| ChEMBL = 335900۳۳۵۹۰۰
| PubChem = 948۹۴۸
| InChI =1/N2O/c1-2-3۲–۳
| UNNumber = 1070 (compressed){{سخ}}2201 (liquid)
| RTECS = QX1350000
| MeSHName =
| ChEBI_Ref = {{ebicite|correct|EBI}}
| ChEBI = 17045۱۷۰۴۵
| KEGG_Ref = {{keggcite|correct|kegg}}
| KEGG = D00102
خط ۵۱:
| BoilingPt = −88.48 °C (184.67 K)
| Solubility = 0.15 g/100 ml (15 °C)
| SolubleOther = soluble in [[الکل]],، [[اتر]],، [[سولفوریک اسید]]
| LogP = 0.35۰٫۳۵
| RefractIndex = 1.330۱٫۳۳۰
| VaporPressure = 5150 kPa (20 °C)
| HenryConstant =
خط ۶۴:
| Section4 = {{Chembox Thermochemistry
| DeltaHf = +82.05 kJ/mol
| Entropy = 219.96 J KJ K<sup>−1</sup> mol mol<sup>−1</sup>
}}
| Section5 = {{Chembox Pharmacology
| AdminRoutes = [[دم (تنفس)]]
| Bioavail =
| Metabolism = 0.004%۰٫۰۰۴٪
| HalfLife = 5 minutes
| ProteinBound =
خط ۸۸:
| SPhrases =
| MainHazards =
| NFPA-H = 2۲
| NFPA-F = 0۰
| NFPA-R = 0۰
| NFPA-O = OX
| FlashPt = Non-flammable
خط ۱۰۲:
}}
}}
'''مونوکسید دی نیتروژن''' یا '''نیتروز اکساید''' یا '''گاز خنده''' '''(N<sub>۲</sub>O)''' یکی از ترکیبات [[نیتروژن]] است که اولین بار در سال ۱۷۹۹ در [[دندانپزشکی]] استفاده شد. امروزه از آن در [[پزشکی]] برای القا و ادامهٔ [[بیهوشی‌بیهوشی]] استفاده می‌شود. این [[دارو]] همچنین با مقادیر مصرف کم به‌عنوان ضددرد در اعمال [[جراحی زنان و زایمان]] و برای [[اعمال‌اعمال جراحی|عمل جراحی]] که در آنها به بیهوشی کامل بیمار نیاز نیست، مصرف می‌شود.
 
نیتروژن اکسید (N<sub>۲</sub>O) گازی بی‌رنگ، بی‌بو و غیر قابلغیرقابل اشتعال است. N<sub>۲</sub>O سمّی نیست اما خنده‌آور است. این گاز در ردهٔ اصلی گازهای گلخانه‌ای قرار داشته و آلوده کنندهٔ هوا می‌باشد.
 
== کاربرد نیتروژن اکسید در تقویت خودرو ==
یکی از موارد کاربرد N<sub>۲</sub>O در تقویت [[خودرو]] است. نیتروژن اکسید یک سوخت نیست که با سوختن آن در موتور اتومبیل بتوان انرژی تولید کرد. این گاز وقتی وارد سیلندر می‌شود، به دلیل گرمای زیاد داخل محفظه به اتم '''اکسیژن و نیتروژن''' تجزیه می‌گردد. در این تجزیه پیوند بین اتم‌ها شکسته می‌شود. این عمل با گرفتن گرما از سیلندر همراه است در نتیجه دمای محفظهٔ احتراق کم می‌شود. خیلی سریع اتم‌های فعال اکسیژن با هم ترکیب شده و مولکول O<sub>۲</sub> را به وجود می آورندمی‌آورند. حال اگر ما مقداری سوخت اضافی وارد سیلندر کنیم می‌توانیم با [[گاز اکسیژن]] حاصله، '''سوخت اضافی''' را بسوزانیم و نیروی بیش تری تولید کنیم. '''توجه داشته باشید که سوزاندن سوخت اضافی زمانی ممکن می‌شود که دمای سیلندر پایین باشد و تجزیهٔ نیتروژن اکسید این حالت را فراهم می‌آورد.''' در این فرایند گاز نیتروژن هیچ نقشی در انفجار نخواهد داشت!
 
N<sub>۲</sub>O در محفظه‌های تحت فشاری به نام Bottle Heaters یا Bottle Warmers در خودرو نگهداری می‌شود.
 
فشار داخل این محفظه باید بین '''۸۵۰ تا ۱۱۰۰ psi''' باشد تا بتواند گاز را در حالت مایع نگاه دارد. گاز ازطریق شلنگ تحت فشار به مجرای تفس موتور (و یا خود سیلندر) تزریق می‌شود. به هنگام تزریق نیتروژن اکسید، این گاز از حالت مایع به گاز می‌رود چون [[نقطهٔ جوش]] آن در حدود '''منفی ۸۴ درجهٔ سانتی گراد''' است. در این تغییر فاز، دمای مخلوط هوا کاهش می یابدمی‌یابد و درنتیجه فرایند انفجار بهتر صورت می گیردمی‌گیرد.
 
== نیتروژن اکسید به سه صورت به موتور تزریق می‌شود ==
 
'''۱-تزریق خشک:''' در این حالت، گاز N<sub>۲</sub>O به تنهایی وارد مجرای تنفس می‌شود و سیستم سوخت رسانی به گونه‌ای تنظیم می‌گردد که سوخت اضافی را وارد موتور کند.
 
'''۲-تزریق خیس:''' در این تزریق، گاز N<sub>۲</sub>O و سوخت اضافی ابتدا با هم مخلوط می‌شوند و از راه نازل وارد مجاری تنفس می گردندمی‌گردند.
 
'''۳-تزریق مستقیم:''' در این حالت برای هر سیلندر یک تزریق کننده وجود دارد به طوری که از هر یک از این نازل ها،نازل‌ها، گاز N<sub>۲</sub>O به علاوهٔ سوخت اضافی وارد محفظهٔ احتراق می‌شود. این حالت بیش تر در خودروهای مخصوص مسابقه کاربرد دارد.
 
عمل تزریق با سوئیچ‌های کنترلی داخل خودرو انجام می‌شود که وصل شدن سوئیچ موجب فعال شدن '''سیم پیچ (سولنوئید)'''های مربوط به نیتروژن اکسید می‌گردد. یک '''کنترلر قابل برنامه ریزیبرنامه‌ریزی''' نیز حجم افزودن گاز نیتروژن اکسید را تعیین می کندمی‌کند. این کنترل کننده می‌تواند از نوع '''پیش رونده (Progressive)''' باشد که به طور تصاعدی حجم گاز را افزایش می‌دهد و یا از نوع '''دو مرحله ایمرحله‌ای''' باشد که طی دو مرحله حجم گاز را به حداکثر می رساندمی‌رساند.
 
سیستم نیتروژن اکسید در تقویت خودرو اگر به درستی به کار گرفته شود، مشکلی برای موتور ایجاد نمی‌کند. این امر زمانی ممکن است که سیستم را با ساختار موتور هماهنگ کنید و از یک پک N<sub>۲</sub>O مناسب با تجهیزات حفاظتی استفاده نمایید.
سطر ۱۲۷ ⟵ ۱۲۶:
== منابع ==
{{پانویس}}
* فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی ،حشمتی، ۱۳۸۷
* ویکی‌پدیای انگلیسی
* [http://www.tuninglinx.com/html/tuning.html Tuning Linx]