اثر هال-پچ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اثر هال-پچ''' {{انگلیسی|Hall-Petch effect}} یا '''رفتار هال-پچ''' که '''استحکام‌بخشی [[مرزدانه]]‌ای''' نیز نامیده می‌شود، به پدیده‌ی افزایش [[تنش تسلیم]] مواد با کاهش اندازه دانه‌ی[[دانه (مواد)|دانه]]‌ی آنها گفته می‌شود. رابطه‌ی بین این پارامترها اولین بار توسط هال<ref>E.O. Hall, ''Proc. Phys. Soc. London'', Vol. 643, p747, 1951.</ref> پیشنهاد شده و سپس توسط پچ<ref>N.J. Petch, ''J. Iron Steel Inst. London'', Vol. 173, p.25, 1953.</ref> بسیار گسترش یافت. این رابطه بصورت زیر بیان می شود:

مشخص شده‌است که این رابطه تا اندازه [[دانه (مواد)|دانه]] حدود ۱۰ نانومتر برقرار است و با کوچک‌تر شدن اندازه دانه، با شروع [[لغزش]] مرزدانه‌ای استحکام ماده کاهش می‌یابد.