تنور (صدا): تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Wikimostafa (بحث | مشارکتها) جز ویرایش 5.120.186.96 (بحث) به آخرین تغییری که 5.221.148.210 انجام داده بود واگردانده شد |
Wikimostafa (بحث | مشارکتها) به نسخهٔ 16557611 ویرایش KhabarNegar واگردانده شد. (توینکل) |
||
خط ۱۲:
تنور به زیرترین نوع صدای مردان گفته می‌شود که به طور معمول دامنهٔ آن بر اساس [[کلید سل]]، از نُت دو زیرخط اول تا لا بالای خط پنجم است، با این تفاوت که صدا دهندگی آن یک اُکتاو بَم‌تر (از [[سوپرانو]]) می‌باشد. به عبارت دیگر محدوده صدای تنور در کارهای کرال معمولاً بین C<sub>3</sub>، یا دو یک اکتاو بم تر از دو میانی (C<sub>4</sub>) و لا بالاتر از دو میانی (A<sub>4</sub>) است. البته حداکثر این دامنه در کارهای سولو به دو بالاتر از دو میانی (C<sub>5</sub>) نیز می رسد. بالاترین نتی که ممکن است یک تنور قادر به خواندن آن باشد، نت F<sub>5</sub> است که فا بعد از فا میانی (F<sub>4</sub>) است. <ref>{{یادکرد وب |عنوان= Tenor|ناشر= Wikipedia, the free encyclopedia |نشانی=http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Tenor&oldid=439471899 | تاریخ بازدید=١٧ ژوئیه ۲۰۱۱}}</ref>
این نوع صدا در آواز مردان در [[موسیقی ایرانی]] اهمیت فوق العاده‌ای دارد و می‌توان گفت که بیشتر آوازخوانهای مرد ایرانی صدایی از همین نوع را دارند که به‌عنوان مثال از [[تاج اصفهانی]] و [[شجریان]]{{مدرک}} در موسیقی اصیل و آقایان [[ابراهیم حامدی]]، فریدون فروغی، فرهاد مهراد، [[نصرالله معین]]{{مدرک}}، [[محمد اصفهانی]]{{مدرک}}
== منابع ==
| |||