محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mehrdad mashhadi (بحث | مشارکت‌ها)
قدیمی ترین عکس موجود که در آن حاج رمضانعلی مشهدی و مرحوم کربلایی حسن طهری حضور دارند
به نسخهٔ 17480640 ویرایش Mehrdad mashhadi واگردانده شد: مطالب کپی شده. (توینکل)
خط ۱:
{{جعبه اطلاعات روستای ایران
|نام‌رسمی=روستای ازان
|روی‌نقشه=بلی
|عرض‌جغرافیایی =۵۱.۱۶۸۶
خط ۱۱:
|بخش=[[بخش میمه]]
|دهستان=
|نام‌محلی=ازون
|نام‌های‌دیگر=اذان ازان
|نام‌های‌قدیمی=
|سال‌بنیاد= پیشینه ای بیش از 2500سال
|جمعیت = ۳۵۳۰ نفر
|رشدجمعیت=
خط ۳۱:
|پانویس=
}}
'''ازان'''، روستایی از توابع [[بخش میمه]] [[شهرستان شاهینبرخوار شهروو میمه]] در [[استان اصفهان]] [[ایران]] است.
 
== جمعیت ==
ازان = نام روستایی در شمال استان اصفهان در باختر شهر میمه . از گویش مردم و کاربرد واژه های روزانه مردم پیداست که پیشیه آن بر می گردد به پیش از دوران ماد ها . و بسیاری از واژه های زبان پارسی ریشه اش در زبان ازانی پنهان است که در جای جای این ( لغت نامه ) نوشته شده بیشتر واژه هایی که مردم بکار می برند از واژه های ناب زبان پارسی پیش از اسلام است و همین انگیزه ایی شد برای گرد آوری واژه ها وهرچند زبان ازانی نیز همانند دیگر زبانهای جهان از گرد باد جنگ ها و یورش واژه های بیگانه مصون نمانده و واژه های بسیاری وارد آن شده و جمعیت آن براساس [[سرشماری عمومی نفوس و مسکن ایران|سرشماری مرکز آمار ایران]] [[سرشماری عمومی نفوس و مسکن (۱۳۸۵)|در سال ۱۳۸۵]]، جمعیت آن ۲٬۵۷۸ نفر (۷۳۱خانوار) بوده‌است.
در باختر روستای ازان کوهی شیر مانند / همانند تندیس های تخت جمشید بگونه ویژه ایی خو نمایی می کند کوهی بی همتا و تنها بنام کرو . ( در بخش واژگان ک نوشته شده ) . کوه کرو همانند پناهگاهی استوار سالیان سال مهمان پذیر مردم ازان بوده هنگام یورش دشمن هیچ کس ازانی ها را در کرو پیدا نمی کرد و پس از رفتن ازانی ها آنها از پناه گاههای خود بیرون می آمدند . برای همین به آنها و جای آنها هند پاکرو می گفتند . ؟ چرا !؟ هند آن کشور هند نیست بلکه ما در گویش روزانه خود به کسانی که هستند می گوییم ( هنده ) و اگر نباشند می گوییم ( نه هنده ) همانند واژه هست و نهست . هست و نیست . بود و نابود . واژه پارسی نهان از واژه ازانی " نه هنده = نهان هستند " گرفته شده لیک اینها به گونه ایی نهان بودند که دشمن را می دیدند ولی دشمن آنها را نمی دید .
 
== جستارهای وابسته ==
سطر ۴۸ ⟵ ۴۷:
 
{{روستا-خرد}}
 
قدیمی ترین عکس موجود که در آن حاج رمضانعلی مشهدی و مرحوم کربلایی حسن طهری حضور دارند
در روستای ازان بر پایی مراسم برای امام حسین(ع) سابقه دیرینه دارد و مردم آن را عملی مقدس ورهایی بخش می دانند ومعتقداند که برگزاری مراسم برای ایشان به رستگاری آنان کمک می کند.
تعزیه شکلی از عزاداری است که همه ساله از روز اول محرم تا عصر دهم بر پا می شود وبا تمثیل وزنده کردن واقعه کربلا علاقمندان خاص خود را دارا می باشد.البته تعذیه خوانی تنها به روزهای نخست محرم اختصاص ندارد بلکه در طول سال دسته تعذیه خوانی در مناسبت های خاص دیگر نیز به اجرا تعذیه می پردازند. درروستای ازان معتقد اند که مشارکت در نمایش های تعذیه خوانی هم تعذیه خوان و هم تماشاچی را از شفاعت امام حسین(ع)در روز قیامت بهره مند خواهد کرد.به همین خاطر اجرا و شرکت در تعذیه خوانی سقایی و گلاب افشانی به عنوان اصلی مقدس و اجتماعی از دل مردم روستای ازان در طول قرن ها ظهور کرده و توانسته است چندین قرن تا به امروز سینه به سینه حفظ شود.
زمان شروع تعذیه وتعذیه خوانی درروستای ازان به خوبی روشن نیست ولی قدمت قدیمی ترین نسخه های در دست کنونی به ۲۰۰ سال پیش برمی گردد که نشان می دهد تعذیه از بیش از ۲ قرن پیش در این خطه رواج داشته است.تعذیه توسط پیر غلامانی همچون رمضانعلی مشهدی-نصرلله علی اکبر پور(نقش امام)- محمد ابراهیمی- رحمان صمدیان – مشهدی طهری میرزاعلی به اوج خود می رسد. وبعد از آنها هم بزرگانی مثل حاج آقا نصراله و مشهدی رجایی- مظفر رمضانپور(نقش مخالف)این راه را ادامه می دهند.
تعزیه خوانی در ایران به ۶تا۷ قرن پیش وزمان حکومت سلطان محمد خدابنده برمی گردد جایکه درویش های دوره گرد با نوحه خوانی و گردش در شهرها و روستاها به خواندن و اجرا وقایع کربلا برای عاشقان این امام می پرداختند.بعدها با همکاری وی آنها به صورت دسته های تعذیه خوان در آمدند.
تعزیه ایران به دو سبک میرغضب- که اکنون در شیراز وتبریز رواج دارد- وسبک میرعزا تشکیل شده است که تعذیه آذران هم به این سبک اجرا می شود.
۲۰۱۵-۱۰-۱۳-۰۶-۲۶-۰۰_deco
در تعزیه روستای ازان هیچ چیز ساختگی و مصنوعی نیست. همه چیز در عین سادگی سخت طبیعی است و همین ساده بودن امتیازی به آن می بخشد که موجب تجلی بیشتر و استحکام و اصالت و حقانیت بیشتر آن می شود. تعذیه برای مردم روستای ازان مانند زندگی است.ساده و آرام غنی و بی تکلف.
تعزیه خوانی یعنی:شخصی که نقش امام و یا انبیا و اشقیا را بازی می کند. درواقع شبیه اوست نه خود او.اما هر چه ما از این تعریف دور شویم از اصالت آن دور شده وبه ساختگی بودن آن نزدیک می شویم.استفاده از وسائل مصنوعی مانند میکرفن و وسائل دیگر در تعذیه خوانی جای کمی تامل دارد.اما هرچه هست اصل تعذیه نباید فراموش شود.
تعزیه هم اکنون علاوه بر ایران در لبنان و تر کیه شرقی هم اجرا میشود.وگفته می شود در حدود۱۰۵۵ نسخه تعذیه در واتیکان نگهداری می شود که فقط متعلق به ایران است.
قدیمی ترین عکس موجود که در آن حاج رمضانعلی مشهدی و مرحوم کربلایی حسن طهری حضور دارند
[[رده:استان اصفهان]]
[[رده:شهرستان شاهین‌شهر و میمه]]