آسفالت: تفاوت میان نسخه‌ها

#آسفالت رویه (توپکا):آسفالت رویه آخرین قشر [[بتن آسفالتی]] است که در تماس مستقیم با بارهای وارده از ترافیک و عوامل جوی محیط قرار می گیرد. آسفالت رویه طوری طراحی و اجرا می گردد که تحمل بارهای وارده را داشته و در مقابل اثرات سوء آب، یخبندان و تغییرات درجه حرارت، مقاومت کرده و دوام آورد.

#آسفالت متخلخل:این آسفالت از ا ختلاط قیر خالص اصلاح شده با مصالح سنگی صد در صد شکسته دارای دانه بندی باز در کارخانه آسفالت گرم تهیه و با ضخامت حدود 25 تا 40 میلیمتر اجرا می شود. فضای خالی این آسفالت گرم بعد از کوبیده شدن در سطح راه ، حدود 20 درصد است. این قشر، جزء سیستم روسازی محسوب نمی‌شودنمی شود و نمی توان از آن بعنوان قشر جایگزین رویه اصلی استفاده کرد.

پخش قیر در راه های خاکی ، شنی، آسفالتی و بتنی و بلافاصله پخش سنگدانه بر روی آن ، یا قیرپاشی بدون سنگدانه و یا استفاده از مخلوط های آسفالتی پیش ساخته از نوع دوغاب قیری (اسلاری سیل) و یا میکروسرفیسینگ آسفالت حفاظتی نامیده می شود.ضخامت این نوع رویه سازی، حداکثر 25 میلیمتر است که جزء سازه باربر روسازی راه محسوب نمی‌شودنمی شود و عملکرد ساز ه ای ندارد. در آسفالتهای حفاظتی از قیرهای محلول، قیراب هها و یا قیرهای خالص با کندروانی کم استفاده میشود.

آسفالت سرد از اختلاط سنگدانه ها با قیرهای محلول یا قیرآبه ها در دمای محیط تهیه و در همین دما پخش و متراکم می شود . سنگدانه ها در زمان اختلاط با قیرابه می تواند مرطوب باشد ولی با قیرهای محلول , در دمای محیط و یا تحت اثر حرارت باید خشک شده باشد.مخلوط های آسفالت سرد که با قیرهای محلول غلیظ مانندMC-3000 یا SC-3000 تهیه می شود، عملاًعملا مانند آسفالت گرم باید در [[درجه حرارت]] 95 [[درجه سانتیگراد]] یا بیشتر با قیر مخلوط شده و در محدوده همین دما، پخش و متراکم شود .آسفالت سرد را می توان در مسافت های زیاد حمل و سپس پخش کرد و یا آن را در کارگاه انبار نمود و بعداًبعدا مورد

چگالی آسفالت فشرده برابر ۲٫۲ تن بر [[متر مکعب]] می‌باشد. <ref name="ghir">{{یادکرد|کتاب=راهنمای کاربردی آزمایش‌های قیر و آسفالت|نویسنده = زیاری، حسن|ناشر =انتشارات [[دانشگاه علم و صنعت ایران]]|شهر=تهران |صفحه=۶۱|سال=۱۳۸۵}}</ref>