جیم جارموش: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جیمز آر. "جیم" جارموش''' {{به انگلیسی|James R. "Jim" Jarmusch}} (زادهٔ [[۲۲ ژانویه]] [[۱۹۵۳ (میلادی)|۱۹۵۳]])، [[سینمای مستقل|کارگردان مستقل]] نمایشنامه‌نویس، بازیگر، تهیه کننده، تدوین‌گر و آهنگساز [[آمریکا|آمریکایی]]یی است.{{فیلم‌ساز

جیم جارموش به عنوان سمبل سینماىسینمای مستقل معاصر آمریکا به شمار می رود. ویژگىویژگی هایىهایی چون روایت پردازىپردازی مینىمینی مالیستىمالیستی (ساده گرایی)، تاکید بر ریتم و ساختار، فضاىفضای سورئال، ساختار روایىروایی شاعرانه، طنز تلخ، نگاه بدبینانه و در عین حال انسانىانسانی به زندگىزندگی و تم هایىهایی نظیر از خودبیگانگى،خودبیگانگی، تنهایى،تنهایی، عدم درک متقابل، مرگ، سفر و رهایى،رهایی، کم و بیش در همه فیلم هاىهای جارموش حضور دارند. جارموش علاوه بر کارگردانی در فیلمهای زیادی هم به عنوان بازیگر ایفای نقش کرده است که به گفته خودش هدف او از بازیگری فقط درک حس و حال بازیگران در سمت دیگر دوربین بوده است.

جارموش پس از چند سال دوری از سینما در سال ۱۹۹۱ فیلم ۵ اپیزودی "شب روی زمین” را عرضه کرد. در این فیلم داستان هاىهای مختلف آن در ۵ شهر و بین راننده و مسافر یک تاکسی، همگی در زمانی واحد و در یک شب روی میدهد…

یکىیکی از تم هاىهای اصلىاصلی "مرد مرده”، چرخه یا تسلسل مدور زندگىزندگی و مرگ است. فلسفه اصلىاصلی حاکم بر فیلم "مرد مرده” این بود که زندگىزندگی و مرگ در یک چرخه (سیکل) جریان پیدا مىمی کنند نه در یک خط مستقیم.

فیلم "مرد مرده” شروعی شد برای ساخت فیلم "گوست داگ: راه و رسم سامورایی”، فیلمی همراه با صحنه‌های اکشن است که فرهنگ ایتالیایی ژاپنی و سیاهان را به نماش می‌گذارد. فیلم درباره یک آمریکایی آفریقایی تبار است که با گروه‌های مافیایی کار می‌کند. او مردی قوی هیکل و درشت اندام است که وظیفه‌اش کتک زدن آدم‌هایی است که با گروه‌های مافیایی همراهی نمی‌کنند؛ سرمشق او سامورایی‌های قدیمی هستند و خیلی دوست دارد که به شیوه‌شیوه آن‌ها زندگی کند. "گوست داگ” به زودی متوجه می‌شود که از سوی رهبر گروه مافیایی که برای آن کارمی ‌کند،کند، محکوم به مرگ شده است و تصمیم می ‌گیردگیرد قبل از کشته شدن از قاتلان خود انتقام بگیرد…

"گل های شکسته” یا به عبارتی "گلهای پژمرده” ساخته جیم جارموش در سال ۲۰۰۵ است. این فیلم در جشنواره کن ۲۰۰۵ جایزه بهترین کارگردانی را برای جارموش به ارمغان آورد؛ فیلمىفیلمی که خیلىخیلی از منتقدان و تماشاگران حدس میزدند برنده نخل طلا شود.

در فیلم "گلهای پژمرده” جارموش بر خلاف چند فیلم آخرش که حالت اپیزودیک پیدا کرده بودند دوباره به سینماىسینمای داستانی باز میگردد.

در این فیلم مرد میان سالی نامه ای به دستش می رسد که نویسنده اش مدعی شده ۲۰ سال پیش از او صاحب پسری شده و احتمالااحتمالاً همین حالا این پسر دنبالش می گردد. او ابتدا اهمیتی به این نامه نمی دهدنمی‌دهد اما بعد به اصرار همسایه اش، راهی سفر می شود تا دریابد کدام یک از زنان سابق زندگی اش آن نامه را فرستاده است که در این بین به شناختىشناختی جدید از خود و از گذشته خود دست مىمی یابد…

کاراکترهاىکاراکترهای تنها و افسرده در فیلمهای جارموش

جارموش چون تنها و افسرده بوده است، معتقد است تنها بودن قسمتی از زندگی است. از این رو کاراکترهای فیلمهای او تنها هستند اما در عین تنها بودن یک شوخ طبعی دارند. کاراکترهای او افرادی هستند که معمولامعمولاً روابط صمیمانه ای با دیگران ندارند و از ارتباط برقرار کردن با دیگران عاجزند.

شخصیت هاىهای جارموش معمولاً سرگردان، درون گرا، بیگانه یا جدا افتاده هستند و در پىپی یافتن حقیقتىحقیقتی ناشناخته، پاىپای در سفرىسفری مىمی گذارند که مقصد مشخصىمشخصی ندارد.

کاراکترهاىکاراکترهای خارجىخارجی و مهاجر (غیر آمریکایىآمریکایی)

موفقیت یا عدم موفقیت تجاری در روند ساخت فیلمهای جارموش تاثیر نداشته است. او همواره به پیشنهادهای وسوسه انگیز هالیود جواب رد داده است و ترجیح داده که استقلال خود را در ساخت فیلمهایش حفظ کند. او که از همان ابتدا با خود قرار گذاشت که به دلخواه خود و افراد گروهش فیلم بسازد، گفت: «آن تاجرها کلىکلی پول در اختیار شما مىمی گذارند ولىولی از شما مىمی خواهند فیلمىفیلمی را بسازید که مىمی خواهند و این از عهده من برنمىبرنمی آید. بنابراین تصمیم گرفته ام که هیچ وقت از پول آمریکایىآمریکایی استفاده نکنم چون این پول غل و زنجیرهاىزنجیرهای زیادىزیادی را به پاهاىپاهای آدم مىمی بندد، مشاوره درباره فیلمنامه، مشاوره درباره انتخاب بازیگران و انواع و اقسام مشاوره هاىهای دیگر و این چیزها اصلاً براىبرای من قابل تحمل نیست.»

استقلال جارموش تصویرگر تخطی از شیوه هاىهای روایىروایی و ساختارهاىساختارهای سینمایىسینمایی متعارف و انتقاد از سیستم سرمایه دارىداری و فرهنگ نژادپرستانه ایالات متحده و هجو اتوپیا (آرمانشهر) آمریکایىآمریکایی است.

موسیقى،موسیقی، یکىیکی از مهم ترین اجزاىاجزای فیلم هاىهای جارموش

موسیقىموسیقی الهام بخش جارموش است. او عاشق ادبیات، سینما، نقاشىنقاشی و طراحىطراحی است ولىولی معتقد است که هیچ هنرى،هنری، تأثیر آنىآنی موسیقىموسیقی را ندارد. فیلمهای او یک فرم موسیقیایىموسیقیایی دارد. جارموش در این باره گفت: «وقتىوقتی من مشغول تدوین مىمی شوم، به فیلم به عنوان یک قطعه ریتمیک موسیقایىموسیقایی نگاه مىمی کنم. لذت بخش ترین لحظات زندگىزندگی من لحظاتىلحظاتی هستند که دارم به یک قطعه زیباىزیبای موسیقىموسیقی گوش مىمی دهم.»