جنبش استقلالطلبی هند: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Kamranazad (بحث | مشارکتها) جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: پیشنهادات⟸پیشنهادهای، آژیرکه⟸آژیر که، ، احذاب⟸احزاب، ، ازتبلیغات⟸از تبلیغات، ، ازحقوق⟸از حقوق... |
Kamranazad (بحث | مشارکتها) ویرایش و تصحیح (جزئی) |
||
خط ۱۳:
کار این جنبشهای مختلف نهایتاً به تصویبنامه استقلال هند در ۱۹۷۴ منتهی شد، که به موجب آن سلطنتهای مستقل هند و پاکستان شکل گرفت. هندوستان تا ۲۶ ژانویه سال ۱۹۵۰ به صورت یک سلطنت پادشاهی باقیماند، سپس قانون اساسی هند مجبور شد تا جمهوری هند را تأسیس کند؛ [[پاکستان]] تا سال ۱۹۵۶ یک سلطنت بود، تا اینکه اولین قانون اساسی جمهوری خواه خود را پذیرفت. در سال ۱۹۷۱، [[پاکستان شرقی]] استقلال خود را اعلام کرد، همان کاری که جمهوری خلق بنگلادش نیز انجام دادند.
جنبش استقلال هند یک جنبش تودهای بود که بخشهای مختلف جامعه را در بر میگرفت، و نیز دستخوش یک پروسه تکامل
== زمینه (۱۷۵۷–۱۸۸۳) ==
خط ۱۴۷:
[[پرونده:Bhagat Singh Sukh Dev Raj Guru.jpg|بندانگشتی]]
در سال ۱۹۰۵ طی مراسم [[جشن دوسهرا]]، [[وینایاک دامودار]] سوارکار یک آتش بازی از کالاها و لباسهای خارجی را سازماندهی کرد. او به همراه دانشجویان و دوستانش یک گروه سیاسی به نام [[آبیناو بارات]] را تشکیل داد. وینایاک کمی بعد به دلیل فعالیتهایش از دانشگاه اخراج شد اما با اینحال اجازه برگزاری امتحانات دوره لیسانس به او داده شد. او پس از اینکه به کالج حقوق (قانون) در وینایاک لندن ملحق شد، در [[ایندیا هاوس]] در بارات باوان سکنی گزید. ایندیاهاوس که توسط [[پاندیت شیامجی]]، فعال سیاسی و اجتماعی تبعیدی سازماندهی شده بود، مرکزی پیشرفته برای فعالیتهای سیاسی دانشجویان بود. سوارکار به زودی جامعه هندی را جهت کمک به سازماندهی هم شاگردیهای هندیش با هدف نبرد برای تکامل قطع وابستگی از راه انقلاب پیدا کرد. سوارکار مشغول مطالعه شیوههای انقلابی بود و با فردی کهنه کار از انقلاب روسیه سال ۱۹۰۵ در تماس بود. او دفترچه دستورالعمل ساخت بمب و سایر شیوههای جنگهای چریکی را بین دوستانش پرینت و منتشر کرد. در سال ۱۹۰۹، مادان لال دینگرا، دنباله رو سرسخت و دوست سوارکار، MP بریتانیائی، سر کورزون وایل را دریک تجمع ترور کرد. عملکرد
حزب گادار از خارج از کشور به فعالیت میپرداخت و با انقلابیون در هند همکاری میکرد. این حزب در کمک به انقلابیون داخل هند برای دستیابی به جنگافزارهای خارجی بسیار تأثیر گذار بود. پس از جنگ جهانی اول، فعالیتهای انقلابیون به تدریج کاهش یافت زیرا آنها به دلیل دستگیری رهبران برجسته، فشارهای عمدهای را تحمل میکردند. در دههٔ ۱۹۲۰، برخی از فعالیتهای انقلابی شروع به سازماندهی مجدد کردند.
|