ورزش زورخانه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ورزش زورخانه‌ای''' یا '''ورزش باستانی''' ویا '''ورزش پهلوانی''' نام مجموعه حرکات [[ورزش|ورزشی]]ی با اسباب و بی‌اسباب و آداب و رسوم مربوط به آن هاست که در محدوده تاریخی و فرهنگی [[ایران]] از گذشته‌های دور رواج داشته‌است.

ورزش زورخانه‌ای آداب و سنتی خاص دارد. آداب و سننی که با پیروی از پهلوانان و دلاوران افسانه‌ای دورهٔ باستانی و تاسی از پیشوای نخستین شیعیان و جوانمردان، خُلق و خوی مردانگی و مروت و جوانمردی را در ورزش کاران بر می‌انگیزد یا نیرو می‌بخشد. این ویژگی‌های نیکو در قالب شعرها و داستان‌هایی به صورت آهنگین و به همراهی «[[ضرب زورخانه]]» که مهم‌ترین [[ساز]] این نوع [[موسیقی]] است، برای برانگیختن [[ورزشکار|ورزشکاران]]ان در هنگام ورزش از سوی «[[مرشد]]» خوانده می‌شود. ورزش کاران هماهنگ با موسیقی و نوای مرشد، جست و خیر می‌کنند و حرکات زیبای گروهی یا فردی به نمایش می‌گذارند.

* '''رتبه سه:''' ورزشکار بعد از شش سال ورزش کردن و داشتن حداقل هجده سال سن به هنگام بالا و پایین آمدن از گود[[مرشد|مرشدبرای]]برای او صلوات می‌فرستد.