دیوار برلین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ویرایش 188.214.65.24 (بحث) به آخرین تغییری که Dexbot انجام داده بود واگردانده شد |
Hootandolati (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳:
{{Coord|52|30|58|N|13|22|37|E|type:landmark_scale:100000_region:DE-BE|display=title}}
[[پرونده:Berlinermauer.jpg|بندانگشتی|250px|چپ|دیوار برلین.]]
'''دیوار برلین
== تاریخچه ==
===
پس از خاتمهٔ [[جنگ جهانی دوم]] و در سال ۱۹۴۷ چهار کشور اصلی پیروز در [[جنگ جهانی دوم]] شامل [[شوروی]]، [[آمریکا]]، [[انگلیس]] و [[فرانسه]] اقدام به تقسیم کشور شکست خورده [[آلمان]] به چهار بخش مجزا نمودند. با این که تمام شهر [[برلین]] در قسمت تحت نفوذ [[شوروی]] قرار گرفته بود و ابتدا تصور میشد که تمام این شهر توسط شوروی اداره خواهد شد ولی به دلیل اهمیت و ویژگیهای خاص [[برلین]] این اتفاق رخ نداد و قرار شد که این شهر با آنکه در داخل خاک [[آلمان شرقی]] قرار گرفته ولی میان چهار کشور اصلی پیروز در جنگ تقسیم شود. در ماههای نخست این شهر توسط کمیسیونی متشکل از هر چهار کشور اداره شد و ریاست این کمیسیون هر ماه و به صورت چرخشی به عهدهٔ یکی از چهار کشور بود. سپس قرار شد قسمت شرقی شهر تحت کنترل نیروهای [[شوروی]] باقی بماند و قسمت غربی آن بصورت مشترک توسط سه دولت [[آمریکا]]، [[انگلیس]] و [[فرانسه]] اداره شود.
خط ۱۲:
با حاکم شدن کمونیستها در [[آلمان شرقی]] شرایط اقتصادی و اجتماعی رو به وخامت گرایید و نارضایتی مردم را در پی داشت. این ناراضیان به ویژه در شهر [[برلین شرقی]] برای زندگی بهتر، سبک زندگی مردم [[برلین غربی]] را در پیش گرفتند. با آغاز [[جنگ سرد]] کشمکشها بین شوروی و دولتهای غربی بالا گرفت و در نهایت مرز بین آلمان شرقی و آلمان غربی بسته شد. با این حال شهروندان برلین هنوز آزاد بودند تا بین قسمتهای شرقی و غربی شهر تردد کنند.
===
براساس آمارهای منتشر شده در فاصلهٔ سالهای ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۱ حدود ۵/۲ میلیون نفر از [[آلمان شرقی]] به [[آلمان غربی]] مهاجرت کردند و راه اصلی آنها ورود به [[برلین غربی]] بود. همچنین طی شش ماه اول سال ۱۹۶۱ تعداد ۱۶۰هزار نفر یعنی تقریباً روزانه ۲۰۰۰ نفر از [[برلین شرقی]] به [[برلین غربی]] پناهنده شدند. بیشتر مهاجرین کارگران متخصص، کارشناسان، اساتید دانشگاه و [[روشنفکران]] بودند. این امر موجب نارضایتی دولت [[آلمان شرقی]] و [[اتحاد جماهیر شوروی]] شد. این مهاجرتها و از دست دادن نیروهای کار، [[آلمان شرقی]] را در معرض فروپاشی اقتصادی قرار داد و خسارتهای زیادی را برای [[اتحاد جماهیر شوروی]] و دولت آلمان شرقی تحت رهبری «اریک هونکر» به ارمغان آورد. چرا که اقتصاد و صنعت [[آلمان شرقی]] عملاً بر کمکهای [[شوروی]] شکل یافته بود. از این رو آنها دست به عملی محدودکننده زدند و به دستور [[نیکیتا خروشچف]]، رهبر [[اتحاد جماهیر شوروی]] تمام راههای ارتباطی بین برلین شرقی و غربی را مسدود کردند و دیوار برلین را بهعنوان «دیوار حافظ ضد فاشیست» و با هدف جلوگیری از رفتوآمدهای نامطلوب (به تعبیر اروپای شرقی) بنا کردند.
در اولین ساعات روز یک شنبه سیزدهم آگوست ۱۹۶۱، [[نیروهای نظامی]] [[آلمان شرقی]] خیابانهای منتهی به نقاط مرزی را محاصره کردند و کارگران در مرز مشغول ساختن دیوار شدند. با ایجاد این حصار که ارتفاع آن به دو متر میرسید، ارتباط بین بخشهای شرقی و غربی شهر کاملاً قطع شد. احداث این دیوار چنان شتابان انجام گرفت که بسیاری از خانوادهها که در مناطق مختلف شهر زندگی میکردند برای مدت ۲۸ سال از یکدیگر جدا شدند. گروهی از آنها آنقدر زنده نماندند که فروریختن دیوار برلین را شاهد باشند و امکان دیدار دوبارهٔ خانوادههای خود را پیدا کنند. [[پرونده:Berlin satellite image with Berlin wall.jpg|بندانگشتی|250 px|تصویر ماهوارهای از دیوار برلین <small>(خط زرد نشان دهندهٔ محل دیوار است)</small>]]طول دیواری که به دور برلین غربی کشیده شده بود، ۱۵۵ کیلومتر بود که ۴۵ کیلومتر آن از وسط شهر میگذشت. با احداث این دیوار، شهر برلین غربی به صورت یک شهر محصور در خاک آلمان شرقی
===
تا پایان سال ۱۹۶۱ دیوار گسترش یافت و سیم خاردار مجهز به الکتریسیته در فواصل زیاد نصب شد. بر بالای دیوار سیم خاردار نصب شد و برجهای مراقبت برای حفاظت و کنترل عبور و مرور ساخته شد. همچنین در ۲۰ سپتامبر ۱۹۶۱، کار ساخت حصار موازی با فاصلهای در حدود ۹۱ متر از سوی هر دو آلمان آغاز شد. تمام خانههایی که در فاصلهٔ بین این دو حصار قرار داشتند، تخریب شدند و بین دو حصار، محدودهای به وجود آمد که به آن نوار مرگ میگفتند. این نوار که خاک آن کاملاً کوبیده شدهبود، با شن پوشیده شد تا ردپای کسانی که قصد فرار از این حصارها را داشتند براحتی مشخص شود. فاصلهٔ زیاد بین دو حصار این امکان را به نگهبانان مرزی میداد تا در صورت لزوم بتوانند به فراریان شلیک کنند.
خط ۲۵:
== تلفات دیوار برلین ==
بر اساس تحقیقات پژوهشگران آلمانی و گزارشهایی که به تازگی منتشر شده در طول سالهایی که دیوار برلین برپا بود ۱۲۵ نفر در پای آن کشته و حدود ۲۰۰ نفر نیز به شدت مجروح شدند. اولین قربانی فرار از دیوار برلین جوان ۲۴ سالهای بود که در تاریخ
در بین سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹ حدود ۵ هزار نفر موفق شدند به برلین غربی فرار کنند. بیشتر فرارها به زمانی برمیگردد که تنها حصار بین دو بخش شهر سیمهای خاردار بود. همچنین بعضیها از طریق پنجرههای آپارتمانهای کنار مرز به آن طرف حصارها رفتند. در طول این سالها چند مورد عملیات فرار منحصربهفرد نیز اتفاق افتاد. در روزهای سوم، چهارم و پنجم اکتبر سال ۱۹۶۴، ۵۷ نفر موفق شدند تا از طریق تونلی که به طول ۱۴۵ متر در زیر نوار مرگ کنده بودند، فرار کنند و یا فرار عجیب دو برادر که با بستن بالهای بسیار سبکی به دستهایشان فاصلهٔ بین دو دیوار را بر فراز نوار مرگ پرواز کردند و خود را به طرف دیگر رسانند.
خط ۳۲:
با بهبود تدریجی مناسبات میان شرق و غرب در اواخر [[دهه ۱۹۸۰]] میلادی زمینهٔ فروپاشی دیوار برلین فراهم شد. در سال ۱۹۸۹ [[حکومت کمونیستی]] شوروی تصمیم گرفت دموکراسیسازی را بهعنوان یک اصل در [[کشورهای اروپایی شرقی]] تحت نفوذ خود دنبال کند. اما در این میان اتفاقی افتاد که روند رو به پایان دولت آلمان شرقی را آغاز کرد. [[دولت کمونیستی مجارستان]] درهای خود را بر روی غرب گشود. در بیست و سوم آگوست ۱۹۸۹، مرزهای بین [[مجارستان]] و [[اتریش]] باز شد. از آنجا که مهاجرت بین [[کشورهای کمونیستی]] ممنوع نبود، ساکنان آلمان شرقی که مجاز به رفتوآمد به مجارستان بودند از طریق این کشور و نیز [[چکسلواکی]] به آلمان غربی و سایر کشورهای [[اروپای غربی]] رفتند. این مهاجرتها طی یک ماه به سرعت افزایش یافت. به طوری که در ماه سپتامبر حدود ۱۳ هزار نفر از اهالی آلمان شرقی به سمت [[مجارستان]] حرکت کردند تا بتوانند از طریق اتریش خود را به آلمان غربی برسانند.
[[پرونده:Berlin wall 2010.jpg|بندانگشتی|200px|یادمان دیوار برلین در محل قرار گیری آن]]
در پاییز همان سال، تظاهرات اعتراضآمیز مردم نسبت به دولت آلمان شرقی شدت گرفت تا این که در هجدهم اکتبر همان سال [[اریک هونکر]]، رهبر آلمان شرقی از سمت خود کنارهگیری کرد و چند روز بعد [[ایگون کرنس]] جانشین او شد. دولت جدید تصمیم گرفت به ساکنان برلین شرقی اجازه دهد تا برای سفر به برلین غربی تقاضای [[ویزا]] کنند. با اعلام این مطلب از سوی دولت دهها هزار نفر از ساکنان برلین شرقی خود را به محلهای مشخص شده رساندند تا از مرز عبور کنند و به برلین غربی بروند. هجوم این جمعیت به کنار مرز
[[میخائیل گورباچف]] رئیس جمهور وقت [[اتحاد جماهیر شوروی]] ۱۵ سال بعد، در سال ۲۰۰۴ عنوان کرد که وقتی در ژوئیه ۱۹۸۹ با [[هلموت کهل]] صدراعظم [[آلمان غربی]] مذاکره کردهبود، به طور مشترک به این نتیجه رسیدند که هنوز زمان وحدت دو آلمان فرا نرسیدهاست. در نهایت هم به این توافق کردند که از میان برداشتن دیوار به [[قرن بیست و یکم]] موکول شود.
خط ۴۰:
== نقاشی روی دیوار پس از فروپاشی ==
دو ماه پس از فروریزی دیوار، یک نقاش ایرانی به نام [[کانی علوی]] برای نخستین بار روی آن نقاشی کشید. در آغاز، امنیت وی توسط دوست [[اسکاتلند]]ی نقاش ایرانی که در سفارت اسکاتلند در بخش شرقی کار میکرد در تماس با وزیر دفاع جمهوری دموکراتیک آلمان فراهم شد. سپس برای توسعه کار، نقاشها از طریق اطلاعیه رادیویی و تلویزیونی کانی علوی از این پروژه داوطلبانه آگاه شدند و در طی پنج-شش ماه روی ۱۳۰۰ متر از دیوار نقاشی کشیده شد.
در سال ۱۹۹۶ وقتی بحثها میان سیاستگذاران برای خرابی دیوار اوج گرفت، کانی علوی «گالری بخش شرقی» (East Side Gallery) را
== پانویس ==
سطر ۴۹ ⟵ ۴۸:
== منابع ==
*
*
*
* همشهری ONLINE
* جام جم ONLINE
|