بلاروس: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: فوقالذکر⟸یادشده، |
Hosseiniran (بحث | مشارکتها) جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: بلروسی⟸بلاروسی، بی‌نظمی‌هایی⟸بی نظمى هايى، ، کمونسیم⟸کمونیسم، |
||
خط ۷۶:
پس از پایان جنگ، بلاروسیه، یکی از ۵۱ امضاء کننده بنیاد ملل متحد در سال ۱۹۴۵ بود. بازسازی که پس از جنگ در بلاروس انجام گرفت در مقایسه با جمهوری شوروی آبادانی قابل مقایسه‌ای را به دنبال داشت. در طی این زمان، بلاروس به مرکزی اصلی سازندگی در ناحیه غرب اتحاد جماهیر شوروی USSR تبدیل شد. افزایش مشاغل باعث سرازیر شدن جمعیت مهاجر فراوانی از [[جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه]] به این کشور گردید.<ref>[http://www.iexplore.com/dmap/Belarus/History]</ref>
طی دوران [[ژوزف استالین]]، سیاست روسی کردن برای «حفاظت» SSR بلاروسیه در برابر نفوذهای کشورهای غربی آغاز شد. این برنامه قرار بود در هویت فرهنگی بلاروس ریشه داشته باشد که با عناصر روسی جایگزین شد. این سیاست شامل اعزام روس‌ها از نقاط گوناگون اتحاد شوروی و قرار دادن آن‌ها در نقاط کلیدی داخل حکومت SSR بلاروسیه بود. استفاده رسمی از زبان
در سال۱۹۸۶، بخشی از بلاروس تحت تأثیر انفجار نیروگاه چرنوبیل قرار گرفت که [[حادثه چرنوبیل|حادثه]] در همسایگی [[جمهوری سوسیالیستی شوروی اوکراین|اوکراین]] رخ داد. زمانی که نخست وزیر شوروی [[میخائیل گورباچف]] شروع به اجرای برنامه [[پرستوریکا|پرستوریکای]] خود نمود، مردم بلاروس با فرستادن نامه‌ای به وی در دسامبر۱۹۸۶، دربارهٔ نزول فرهنگ خود شرح دادند. این رخداد از سوی مورخین، «[[چرنوبیل فرهنگی ۱]]» نام گذاری شده‌است.<ref>[http://countrystudies.us/belarus/12.htm Belarus - Perestroika<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>
خط ۱۰۰:
در انتخابات۲۰۰۰، مجلس نتایج چهار دور از رای گیری را پیش از آن که تمامی کرسی‌ها پر شود، به خود اختصاص داد؛ و سرانجام، ٪۸۶ نمایندگان منتخب از میان اعضای مستقل بودند، و باقی آن‌ها نمایندگان از میان احزابی انتخاب شدند که از لحاظ سنتی به رئیس جمهور وفادار بودند.<ref>http://www.osce.org/documents/odihr/2004/12/3951_en.pdf</ref>
[[انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۶ بلاروس|دور بعدی انتخابات]] در۱۹مارس ۲۰۰۶ واقع شد و این انتخابات نیز گزینش رئیس جمهور را شامل می‌شد. لوکاشنکو در این انتخابات در برابر ا[[لکساندر میلینکویچ]]، نامزد معرفی شده از سوی ائتلاف احزاب مخالف قرار گرفت. دیگر نامزد مخالف، [[الکساندر کازولین]] از دموکرات‌های سوسیالیستی بود که طی اعتراضاتی که توسط [[مجمع کل خلق بلاروس]] پیرامون موضوع تصدی [[لوکاشنکو]] ابراز شد، دستگیر و مورد ضرب و شتم قرار گرفت. این واقعه در بین سایر حوادث، به دلیل اظهار نگرانی نسبت به انتخابات ۲۰۰۶ بود که
شورای (مجمع) اروپا از سال ۱۹۹۷ به دلیل تخلفات غیر دموکراتیک در انتخابات در [[همه پرسی قانون اساسی]] و مجلس از طریق برگزاری انتخابات ثانویه از عضویت در این اتحادیه محروم نمود. بر طبق مفاد کمیسیون و نیز مجمع اروپا، قانون اساسی بلاروس «نامشروع بوده و حداقل استانداردهای دموکراتیک را در برندارد و از این رو از اصول جداسازی اختیارات و اصل قانون عدول می‌نماید.»<ref>[http://press.coe.int/cp/97/11a(97).htm]</ref>
| |||