خلافت: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== در فرهنگ تسنن ==

چهار خلیفه اوایل دوره [[اسلام]] را [[خلفای راشدین]] گویند به ترتیب [[ابوبکر]]، [[عمر]]، [[عثمان]]،، [[علی]]، است که در نزد اهل سنت حرمت خاصی دارند. حکومت‌های اسلامی مثل [[اموی]] و [[عباسی]] نیز رهبر سیاسی خودرا خلیفه می نامیدند خلافت حکومت [[عرب|عربهابا]] حمله [[مغول|مغولان]] به اتمام رسیدو بعداً حکومت [[ترک|ترکان]] [[عثمانی]] نیز معروف به خلافت عثمانی شد که [[سلطان عبدالحمید|سلطان عبدالحمیددوم]]، سی و چهارمین خلیفهٔ [[عثمانی]] و آخرین آنهابود تا سال ۱۹۰۹م باقدرت کامل حکومت کرد بعدازاو سلسله عثمانی ضعیف گشت و تبدیل به [[ترکیه]] کنونی شد.

 

اگر [[علی]] بعنوان خلیفه از جانب پیامبر تعیین شده بود می‌بایست با تمام وجود از مقام و وظیفه‌ی الهی خود دفاع نماید و با کسانی که مخالف امر خدا و رسولش عمل می کنند، بجنگد.

بعد از بیعت مسلمانان با [[ابوبکر]] جمعی نزد [[علی]] رفتند و اظهار پشتیبانی کردند. امّا ایشان در پاسخ فرمود:«در کار خود اندیشه کردم دیدم اطاعت از رسول برعهده من است، بيعت كردم و براساس پيمان خود با نبى اسلام عمل كردم.» <ref>نهج البلاغه خطبه‌ی 37</ref>

پیامبر در غدیر خم [[علی]] را بعنوان امام و جانشین شرعی انتخاب نموده و انتخاب خلیفه ای که طبق دستورات خداوند عمل کند را به مردم واگذار می کند تا سنتی برای آیندگان شود.<ref>حقیقت امامت ، رضا قهرمانی ، ص 121</ref>