سید قطب: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز تصحیح اشتباه‌های نگارشی (قران-->قرآن) با استفاده از AWB
جز ←‏جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: هیات⟸هیئت، اﺳﺖ⟸است، ، ﺗکﺮاﺭ⟸تکرار، ، ﺗﺎﺭیﺦ⟸تاریخ، ، ﺩﺭ⟸در، ، ﺷﺨﺼیﺖ⟸شخصیت، ، ﺷﺪﻩ⟸شده،...
خط ۳۵:
 
== فعالیت مطبوعاتی ==
همزمان با دوران دانشجویی وارد دنیای مطبوعات شد. وجه تمایز آثار او، لبه تیز تهاجمات به هیاتهیئت حاکمه مصر و سران غربزدهغرب‌زده بود که سرانجام به تعطیلی نشریه انجامید.
پس از آن خود نشریهٔ العالم العربی را راه انداخت.
دولت مصر که از فعالیت مطبوعاتی وی ناخرسند بود، به بهانه تحقیقات وی را به آمریکا فرستاد تا شاید تحت تاثیر محیط آنجا اندکی تغییر کند. وی پس از دو سال به مصر بازگشت.
خط ۵۵:
قطب انقلاب ۱۹۵۲ را در ابتدا فرصتی برای عملی کردن دیدگاه‌هایش می‌دید، اما به محض این که معلوم شد این رژیم اجرای کامل قوانین شریعت را نمی‌پذیرد، از سیاست‌های دولت جدید افسران آزاد به رهبری جمال عبدالناصر فاصله گرفت. قطب هم‌چنین شاهد عینی وحشی‌گری‌های حکومت ناصر در بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه و خشونت‌های مرگبار در زندان بود. شاید در واکنش به همین مظالم قدرت بود که دیدگاه قطب شکل گرفت: [[حکومت اسلامی]] به جای آن که توسط چند شخص دین‌دار اداره شود، باید «فارغ از انسان‌های روی زمین و هر اراده‌ای جز ارادهٔ خداوند باشد» و هیچ حکم‌رانی نداشته باشد.
 
در برنامه شاهد علی العصر مفتی سنی مذهب [[یوسف قرضاوی]] در تلویزیون الجزیره:می گوید سید قطب به اتحاد همه مسلمانان اعتقاد داشت و عبارت: ""جهان اسلام از اقیانوس اطلس تا خلیج فارس "" را سید قطب در سخنرانی هایش مطرح میکردامامی‌کرد اما بعد [[جمال عبدالناصر]]آنرا تبدیل به "جهان عرب از اقیانوس هند تا اقیانوس اطلس" کرد تا قومیت عربی را بجای اسلام مطرح کند.
ایدهٔ فراغت کامل حکومت از انسان و راه‌های رسیدن به آن در آخرین کتاب وی «نشانه‌های راه» تبیین شده‌است. قطب خودش را یک [[مسلمان]] پیش‌تاز می‌دید که باید با دو روش با جاهلیت مبارزه کند: تبلیغ کردن و براندازی سازمان‌ها و قدرت‌های سیستم‌های جاهلی از طریق «قدرت فیزیکی و جهاد». جنبش پیشرو باید رشد کند تا یک جامعهٔ حقیقتاً اسلامی را تشکیل بدهد و سپس آن را به سراسر سرزمین‌های اسلامی گسترش دهد و در نهایت تمام جهان را دربربگیرد.
 
خط ۶۲:
== فلسفه ==
 
قطب اغلب به عنوان مهم‌ترین حامی نظری [[اسلام‌گرایی]] افراطی در قرن بیستم شناخته می‌شود. این موضوع تا حد زیادی به خاطر کتاب‌هایی است که در این باره نوشته‌است و نیز به خاطر آن است که در آخرین کتابش ارتباطی قوی میان سیاست و مذهب برقرار کرده‌است. قطب به ویژه، دیدگاه‌های پیچیده و جنجال‌برانگیزی را در مورد چند مقولهٔ اسلام سنتی طرح‌ریزی کرد. ﻗﻂﺐقطب ﺷﺨﺼیﺖشخصیت ﺗکﺮاﺭتکرار ﻧﺎﺷﺪﻧیناشدنی ﺩﺭدر ﺗﺎﺭیﺦتاریخ ﻣﺼﺮ ﻗﻠﻤﺪاﺩقلمداد ﺷﺪﻩشده اﺳﺖاست.
 
== جاهلیت ==
خط ۷۵:
 
== میراث قطب ==
نفوذ قطب و آثارش طیف کامل اسلام‌گرایان را دربرگرفته‌است. او اغلب در کنار اسلام‌گرایان برجسته‌ای چون [[ابوالعلا مودودی|مولانا مودودی]] و [[حسن البنا]]، یکی از پرنفوذترین مبارزان دوران مدرن به حساب می‌آید. وی بدین خاطر شهرت یافت که ایدئولوژی اسلامی را در حل مسائل اجتماعی و سیاسی جاری نظیر غربی شدن، [[مدرنیزاسیون]] و اصلاحات سیاسی به کار برد. قطب موضوعات بسیاری را در کتابش بسط داد که اکنون در گفتمان‌های غربی دربارهٔ [[اسلام‌گرایی]] بسیار متدوالمتداول است، از جمله نظریه برخورد ناگزیر ایدئولوژیکی میان «اسلام و غرب»، نظریهٔ امت چندملیتی و کاربرد وسیع جهاد در پیش‌زمینه‌های گوناگون معنوی، سیاسی و اجتماعی.
 
قطب در زمینهٔ سیاست نشانهٔ بارزی در اخوان‌المسلمین برجای گذاشته‌است که هنوز هم وجود دارد و با سیاست در مصر آمیخته‌است. اثر نظری او در مورد دفاع غیرخشونت‌آمیز از اسلام شامل تأکید بر عدالت اجتماعی و آموزش و پرورش سنگ بنای اخوان‌المسلمین فعلی است. تفسیر او از جهاد به صورت خشونت‌آمیز و غیرخشونت آمیز و کاربردش در [[دگرگونی اجتماعی]] بر بسیاری از مبارزان اسلام‌گرایی که بعد از وی آمدند تأثیر گذاشت. سرانجام، زندانی شدن و اعدام او به دستورجمالدستور جمال عبدالناصر باعث شد که برخی از مسلمانان وی را [[شهید]] به حساب بیاورند. بسیاری او را به عنوان مهم‌ترین مفسر جدید قرآن در قرن بیستم می‌شناسند.
 
آثار نوشتاری قطب از جمله جنجالی‌ترین‌شان، امروزه در دسترس همگان هست و به اغلب زبان‌های غربی ترجمه شده‌است. مشهورترین کتاب قطب، ''[[نشانه‌های راه]]'' را برخی آغاز اسلام سیاسی مدرن به حساب می‌آورند. در هر حال، اغلب نظریات قطب در تفسیر قرآنی ''[[فی ظلال القرآن]]'' دیده می‌شود. این کتاب سی‌جلدی به خاطر روش ابتکاری وی در تفسیر قابل توجه‌است. این روش وام‌گرفته از تحلیل ادبی [[امین الخولی]] است، هر چند برخی ویژگی‌های ساختاری تفسیر سنتی را نیز حفظ کرده‌است (مثلاً پیش رفتن به ترتیب از اولین سوره تا آخرین سوره).