مرجع تقلید: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خنثی‌سازی ویرایش 17828982 توسط 91.98.222.242 (بحث)
برچسب: واگردانی‌شده
تاریخچه شکل گیری مرجعیت
خط ۱۸:
تقلید در کتابهای [[اصول فقه]] از قرن چهارم هجری به عنوان یک اصطلاح فنی تعریف می‌شود. ابتدا این مفهوم ارتباط روشنی با آنچه که بعداً مرجع خوانده می‌شود، نداشت. اولین کسی که در میان شیعیان مقام مرجع یافت، [[شیخ طوسی]] در قرن پنجم بود، علمای دیگر خود را پیرو او دانستند و حکایت کردن از او بعدها تعبیر به تقلید از او شد. این تقلید، تقلید عالم از عالم خوانده می‌شود. اما اصول تقلید عامی از مجتهد در سده دهم بود که شکل روشنی یافت.<ref name=dw />
 
در ابتدا رابطه مردم و فقهای بزرگ که مرجع نامیده می‌شدند رابطه‌ای نامتمرکز بود و در منطقه یک یا چند فقیه محل رجوع مردم بودند. در دوان [[صفویه]] بادولت حضورانگلیس علماییک مهاجرهندی را در پوشش یک درویش روانه ایران می کند که نام وی مقصود علی بود ه است. درویش مقصود علی به زبان فارسی تسلط داشته و حتی شعر فارسی نیز می سروده است. وی اولین ویروس شومی بود که از [[جبلطرف دولت انگلیس روانه ایران شد و به طوری که در ادامه می بینیم صنعت ملا و آخوند سازی توسط وی در ایران راه انداخته شد. در این زمان در ایران خانقاه های زیادی وجود داشت و کسی که مجلس خانقاه را می گرداند به مجلس آرا معروف بود. از آنجا که مقصود علی شغلش درویشی و مجلس آرایی خانقا هها بود به مجلسی معروف شد و در واقع پدر مجلسی های معروف یعنی محمد تقی و محمد صادق (علامه مجلسی عامل]]،اول) [[لبنان]]بود. در دربار صفوی گرایشی به ایجاد تمرکز در روحانیت شکل گرفت و علمایی پدیدار شدند که شهرتی فراتر از منطقه خود داشتند. نقطه اوج این تمرکز در دوران اقامت [[آیت‌الله بروجردی]] در [[حوزه علمیه قم]] شکل گرفت، بروجردی مرجع تقلید بدون رقیب شیعیان شد و ثروت بزرگی در این شهر جمع شد. پس از مرگ او دوران تکثر مرجعیت دوباره فرا رسید.<ref name=dw />
 
== نقش مراجع تقلید شیعه ==