امشاسپندان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سرَوشَه]] یا [[سروش]] به معنای اطاعت یا انضباط، یکی از محبوب ترین چهره‌های دین زردشتی است. این ایزد در همهٔ آیین‌های دینی حضور دارد، زیرا او در نیایش‌ها و سرودهای مردمان جای دارد و خدایی است که نیایش‌ها را به بهشت منتقل می‌کند. سروش را در سرودش به عنوان سَروَر منایک دینی به یاری می‌خوانند و از آن جا که مناسک زردشتی نیروی موثری است که بدی را نابود می‌کند، از این رو، سورش نیز چون جنگجوی مسلّح و بهترین در هم کوبندهٔ دروغ توصیف شده است. با تبر جنگی اش کاسهٔ سر دیوان را خرد می‌کند و به ه=اهریمن ضربه می‌زند. دشمن و رقیب اهریمنیِ او [[اَیشمَه/خشم]] است. سروش جهان را در شب هنگامی که دیوان این سو و آن سو پرسه میزنندپاسداریمی‌زنند پاسداری می‌کند. او نخستین کسی بود که [[گاهان]] را بر خواند و [[برسُم]] را گسترد و دعاها را تقدیم اهورامزدا کرد. سروش کسی است که روان را پس از مرگ خوشامد می‌گوید و از آن مراقبت می‌کند. همراه با [[مهر (ایزد)|مهر]] و [[رشن]] بر داوری روان ریاست دارد.