مقاومت بدون خشونت: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز موثر --> مؤثر
خط ۳:
'''مقاومت بدون خشونت''' یا '''کنش بدون خشونت''' عمل دستیابی به اهداف از طریق [[تظاهرات نمادین]]، [[نافرمانی مدنی]]، عدم مشارکت اقتصادی و سیاسی و روش‌های دیگر، بدون استفاده از [[خشونت]] است. مقاومت بدون خشونت تا حد زیادی مترادف با ''[[مقاومت مدنی]]'' است. هرکدام از این واژه‌ها («مقاومت بدون خشونت» و «مقاومت مدنی») دارای برتری‌های خاص خود و دلالت‌های معنایی با اندکی تفاوت است، که به طور خلاصه در مدخل مقاومت مدنی بررسی می‌شود. فرم جدید از مقاومت بدون خشونت توسط [[مهاتما گاندی]] عمومیت یافت. او همچنین مؤثر بودن آن را در تلاش‌هایش برای به دست آوردن استقلال هند از بریتانیا به اثبات رسانید. او همچنین در اعتراضات مسالمت‌آمیز شرکت داشت.
 
از میان چهره‌های مطرح در حوزهٔ مقاومت بی‌خشونت می‌توان از [[مهاتما گاندی]]، [[مارتین لوتر کینگ]]، [//[:en:Michael N.wikipedia.org/wiki/Michael_N._Nagler Nagler|مایکل نگلر]]، [//[:en.wikipedia.org/wiki/Mubarak_Awad:Mubarak Awad|مبارک عواض]]، [//[:en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi:Aung San Suu Kyi|آن سانگ سوجی]]، [//[:en.wikipedia.org/wiki/Adam_Michnik:Adam Michnik|ادم میلیچینک]]، [[لئو تولستوی]]، [[آندره ساخاروف]]، [[جونیور]]، [[واسلاو هاول]]، [[جین شارپ]] و [[لخ والسا]] و... نام برد.
مثال‌های بسیاری در مقاومت‌های بی‌خشونت در سراسر جهان قابل تأمل و مطالعه هستند. از مقاومت مردم ایران در سال ۲۰۰۹ که به [[جنبش سبز]] معروف شد گرفته تا دیگر جنبش‌های مردم کشورهای دیگر در آمریکا، آرژانتین، فنلاند، هند، شیلی، برمه، و...
 
خط ۲۱:
!منابع
|-
|پیش از میلاد ۳۹۱-۴۷۰۳۹۱–۴۷۰
|چین
|[[موهیسم]]
خط ۲۷:
|
|-
|حوالی میلاد مسیح ۲۶-۳۶۲۶–۳۶
|[[یهودیه]]
|[[پونتیوس پیلاطس]]
خط ۳۳:
|
|-
|قبل از ۱۵۰۰-۱۸۳۵۱۵۰۰–۱۸۳۵
|[[جزایر چاتهام]]، [[نیوزلاند]]
|[[Moriori]]
| موریوری شاخه‌ای از [[مائوری]] نیوزلند بودند که در جزایر چاتهام ساکن شده‌بودند و در نهایت به شکار و گردآوری آزوقهآذوقه روی آورده بودند. فقدان منابع و جمعیت اندک موجب شده بود که جنگ‌های متداول به صلاح نباشد؛ بنابراین رسم بر این شد که کشمکش‌ها را به نحو غیر خشونت‌آمیز و عرفی حل کنند. به خاطر همین سنت بدون خشونت کل این جمعیت دوهزار نفری در سال ۱۸۳۵ که نهصد مائوری به این جزیره حمله کردند، کشته یا غارت شدند.
|<ref>{{cite book | last = Diamond | first = Jared | title = Guns, germs, and steel: the fates of human societies | url = http://books.google.com/books?id=kLKTa_OeoNIC&pg=PA53&dq=The+Moriori | format = book | accessdate = ۲۰۰۹-۰۵-۲۰ | publisher = W. W. Norton & Company | year = ۱۹۹۷ | page = ۵۳ | isbn = ۹۷۸-۰-۳۹۳-۰۳۸۹۱-۰}}</ref><ref>{{cite book | title = Transactions and proceedings of the New Zealand Institute | url = http://books.google.com/books?id=gXcYAAAAYAAJ&pg=PA123&dq=The+Moriori#PPA124,M1 | format = book | accessdate = ۲۰۰۹-۰۵-۲۰ | publisher = New Zealand Institute. | year = ۱۹۰۲ | page = ۱۲۴}}</ref><ref>{{cite book | last = Rawlings-Way | first = Charles | title = New Zealand | url = http://books.google.com/books?id=loeJXTt7Rj0C&pg=PA683&dq=chatham+island#PPA686,M1 | format = book | accessdate = ۲۰۰۹-۰۵-۲۰ | publisher = Lonely Planet | year = ۲۰۰۸ | page = ۶۸۶ | isbn = ۹۷۸-۱-۷۴۱۰۴-۸۱۶-۲}}</ref>
|-
خط ۴۲:
|[[انگلستان]]
|[[قتل‌عام پترلو]]
| در شمال انگلستان، قحطی و بیکاری مزمن، همراه با عدم حق رای منجر به تظاهرات صلح آمیز جمعیتی حدود ۶۰٬۰۰۰-۸۰٬۰۰۰۶۰٬۰۰۰–۸۰٬۰۰۰ نفر شد که در میان تظاهرکنندگان زنان و کودکان هم بودند. تظاهرات با شعار «منع هرگونه سلاح اعم از دفاعی یا تهاجمی» سازمان یافته‌بود. همچنین شعار «ما مسلح به هیچ سلاحی جز سلاح وجدان خود ساخته (مرضیه) نیستیم» تبلیغ می‌شد. سواره نظام با شمشیرهای کشیده به میان مردم تاخت و در این کشاکش ۱۵ نفر کشته شدند و ۴۰۰ تا ۷۰۰ نفر مجروح شدند. روزنامه‌ها ترس و وحشت را به تصویر کشیدند و پرسی شلی به تمجید مقاومت بی خشونت در شعر «نقاب هرج و مرج» پرداخت. به هر صورت دولت بریتانیا اصلاحات را با تصویب لایحه‌ای که به «شش مصوبه» معروف شد، سرکوب کرد.
| <!-- Compiled from the article [[Peterloo massacre]] -->
|-
|۱۸۳۴–۳۸
|۱۸۳۴-۳۸
|[[ترینیداد]]
|[[پایان برده‌داری در ترینیداد]]
خط ۵۷:
|
|-
|۱۸۴۹–۱۸۶۷
|۱۸۴۹-۱۸۶۷
|[[امپراتوری هابسبورگ]]
|[[مقاومت منفعلانه]]
خط ۶۳:
|
|-
|۱۸۹۴–۱۸۶۰
|۱۸۹۴-۱۸۶۰
|[[نیوزلاند]]
|[[وایکاتوها|تاینی-وایکاتو]]
|[[.پادشاه مائوری تاهایو(Tāwhiao) منع کرد که وایکاتوها (Waikato) ازخشونت در برابر استعمار بریتانیا استفاده کنند برای نمونه در سال ۱۸۸۱ گفت باید کشتن مردان متوقف شود،تخریب زمین‌ها نیز باید متوقف شود. او می‌گفت که من اسحله خود را دفن می‌کنم و آن هیچگاه از زیر خاک بیرون نخواهد آمد...با این کاروایکاتوها(Waikato ) آرام شدندو اجازه نداد که در آن زمان خونریزی بوجود آید.این برای وایکاتو ها(Waikato)الهام بخش بود چنانکهچنان‌که آنها از جنگ جهانی اول اعراض کردند.درپاسخ حکومت وقت خدمت اجباری سربازی را برای مردم تاینی-وایکاتو (Tainui-Waikato) ضروری کرداما آنها به مقاومت ادامه دادند.سربازان وظیفه مجازات سختی را متحمل شدند اما به نیروی نظامی و ارتش ملحق نشدند.در طول دوره جنگ هیچ سربازتاینویی(Tainui)به خارج فرستاده نشد.
|<ref>{{cite web|url=http://www.nzhistory.net.nz/war/maori-in-first-world-war/resistence-to-conscription |title=Resistance to conscription - Maori and the First World War | NZHistory.net.nz, New Zealand history online |publisher=Nzhistory.net.nz |date=۲۰۰۷-۰۷-۱۷ |accessdate=۲۰۱۰-۰۹-۰۱}}</ref>
|-
|۱۸۷۹–۱۸۸۰
|۱۸۷۹-۱۸۸۰
|[[نیوزلاند]]
|[[پریهاکا]]
|روستای مائوری پریهاکا (Parihaka) تبدیل به مرکزی شد که مبارزات مقاومت منفعلانه می‌کرد علیه اروپایی‌ها که زمین‌های مصادر شده را در این منطقه اشغال کرده بودند. بیش از ۴۰۰ نفرازپیروان پیامبرتی واتی او رومنگومی(Te Whiti o Rongomai) بدون محاکمه دستگیرو حبس شدند. احکام آنها تا ۱۶ماه بخاطر شخم زدن زمین و نصب نرده برای اموالشان صادر شد. حدوداحدوداً دوهزار از ساکنان در برابر یورش سربازان مسلح و تخریب روستا واکنشی نشان ندادند.
|<ref name="Cowan">[http://www.nzetc.org/tm/scholarly/tei-Cow02NewZ-c43-2.html James Cowan, ''The New Zealand Wars: A History of the Maori Campaigns and the Pioneering Period: Volume II, 1922, page 478.]</ref><ref>[http://www.historic.org.nz/magazinefeatures/2000aug/2000_08c_single.html The Legacy of Parihaka<!-- Bot generated title -->]</ref>
|-
|۱۸۵۰–۱۸۶۷
|۱۸۵۰-۱۸۶۷
|مجارستان
|[[ملی‌گرایان مجارستان]]
خط ۸۱:
|
|-
|۱۹۰۵–۱۹۰۶
|۱۹۰۵-۱۹۰۶
|روسیه
|[[اعتصابهای فراگیر]]
خط ۸۷:
|
|-
|۱۹۰۸–۱۹۶۲
|۱۹۰۸-۱۹۶۲
|[[ساموآ]]
|[[جنبش مائو]]
خط ۹۹:
|<ref>{{cite web|url=http://www.koreafocus.or.kr/design2/layout/content_print.asp?group_id=102423 |title=Why Did Mao, Nehru and Tagore Applaud the March First Movement? |publisher=Korea Focus |date= |accessdate=۲۰۱۰-۰۹-۰۱}}</ref>
|-
|۱۹۱۹–۲۲
|۱۹۱۹-۲۲
|[[مصر]]
|[[انقلاب ۱۹۱۹ مصر]]
خط ۱۰۵:
|
|-
|۱۹۱۹–۲۱
|۱۹۱۹-۲۱
|[[ایرلند]]
| [[عدم مشارکت ایرلندی]]
خط ۱۱۴:
|[[فلسطین]]
|[[Mubarak Awad]]{{سخ}}[[انتفاضه اول]]{{سخ}}[[انتفاضه سوم]]
|مردم فلسطین و اسرائیل و شهروندان خارجی تلاش کردند تا دیده‌بانی غیر نظامیغیرنظامی سازمان‌دهی کنند تا فعالیت‌های [[نیروهای دفاعی اسرائیل]] را در [[کرانه باختری رود اردن]] و [[نوار غزه]] تحت نظر قرار دهد. برپایی اردوگاه‌های صلح و مقاومت بدون خشونت استراتژیک در برابر ساخت [[شهرک‌های یهودی‌نشین]] و ساخت [[دیوار امنیتی اسرائیل]]، همواره به عنوان تاکتیک‌های فلسطینیان اتخاذ می‌شود. ساکنان فلسطینی روستای [[بیت ساحور]] هم در طول [[انتفاضه اول]] با نپرداختن مالیات دست به اعتصاب زدند.
|
|-
|۱۹۲۰–۱۹۲۲
|۱۹۲۰-۱۹۲۲
|[[هند بریتانیایی]]
|[[Non-cooperation movement]]
خط ۱۲۹:
|
|-
|۱۹۳۰–۱۹۳۴
|۱۹۳۰-۱۹۳۴
|هند بریتانیایی
|[[رژه نمک]]
خط ۱۳۵:
|
|-
|۱۹۳۳–۱۹۴۵
|۱۹۳۳-۱۹۴۵
|آلمان
|[[مقاومت آلمان]]
خط ۱۴۱:
|
|-
|۱۹۴۰–۱۹۴۳
|۱۹۴۰-۱۹۴۳
|[[دانمارک]]
|[[Danish resistance movement]]
|در خلال جنگ جهانی دوم، پس از حملهٔ [[ارتش آلمان نازی]]، دولت دانمارک سیاست رسمی همکاری (و به طور غیر رسمیغیررسمی سیاست کارشکنانه) را اتخاذ کرد که به آن «مذاکرهٔ اعتراضی» می‌گفتند؛ سیاستی که دانمارکی‌ها با آغوش باز از آن استقبال کردند عبارت بود از تولید آهسته، برگزاری باشکوه جشن‌های فرهنگی و تاریخی دانمارک و باتلاق بروکراتیک.
|
|-
|۱۹۴۰–۱۹۴۵
|۱۹۴۰-۱۹۴۵
|[[نروژ]]
|[[Norwegian resistance movement]]
خط ۱۵۹:
|
|-
|۱۹۴۵–۱۹۷۱
|۱۹۴۵-۱۹۷۱
|[[آفریقای جنوبی]]
|[[Defiance Campaign]]{{سخ}}[[Internal resistance to South African apartheid]]
خط ۱۶۶:
|
|-
|۱۹۴۶–۱۹۵۸
|۱۹۴۶-۱۹۵۸
|[[Territory of Hawaii]]
|[[Hawaii Democratic Revolution of 1954]]
|بعد از [[جنگ جهانی دوم]]، اعتصاب‌های گسترده‌ای توسط کارگران تهی‌دست در برابر نابرابری‌های نژادی و اقتصادی آغاز شد. در سال ۱۹۵۴ اعضای جنبش بیشتر کرسی‌های دولت را در دست گرفتند و [[ایالت هاوایی]] در سال ۱۹۵۹ تاسیستأسیس شد.
|
|-
|۱۹۵۵–۱۹۶۸
|۱۹۵۵-۱۹۶۸
|آمریکا
|[[جنبش حقوق مدنی آمریکا|African-American Civil Rights Movement]]{{سخ}}[[[جنبش مدنی شیکاگو]]{{سخ}}[[مخالفت با جنگ ویتنام|اعتراضات گسترده در امریکاآمریکا]]
|تاکتیک مقاومت‌های غیرخشونت آمیز مانند تحریم اتوبوس‌ها، تحصن و تظاهرات گسترده مردم در جنبش حقوق مدنی آمریکا بکاربرده می‌شد. این جنبش در تغییر قوانین سرانجا موفق شد. قوانین تبعیض آمیزی چون اینکه باید قسمت سیاهان از سفیدها در اتوبس جدا باشد یا حتی محل نوشیدن نوشابه سیاهان از سفیدها در رستواران باید جدا باشد..
|<ref>[http://www.crmvet.org/tim/timhis60.htm#1960nsm Nashville Student Movemen] ~ Civil Rights Movement Veterans</ref><ref>{{cite book | last = Arsenault | first = Raymond | title = Freedom Riders | url = http://books.google.com/books?id=AeU-m7YHL6oC&dq=Freedom+Riders:+1961+and+the+Struggle+for+Racial+Justice&printsec=frontcover&source=bn&hl=en&ei=75ALSsiVJoiSswPF67HmAg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=7#PPP1,M1 | format = book | accessdate = ۲۰۰۹-۰۵-۱۲ | publisher = Oxford University Press | year = ۲۰۰۶ | isbn = ۹۷۸-۰-۱۹-۵۱۳۶۷۴-۶}}</ref>
خط ۱۸۷:
|[[کوبا]]
|[[Cuban opposition since 1959]]
|فعالان خشونت‌گریز بسیاری در مخالفت با رژیم استبدادی کوبا سر برافراشته‌اند. از جملهٔ آن‌ها می‌توان به [[پدرو لوئیس بویتل]] (۱۹۳۱-۱۹۷۲۱۹۳۱–۱۹۷۲)، [[گیرمو فاریناس]] (ال کوکو) و [[خورخه لوئیس گارسیا پرز]] را برشمرد که همگی دست به اعتصاب غذا زدند.
|<ref name="RWB">{{cite web|url=http://www.rsf.org/article.php3?id_article=16397|title=Guillermo Fariñas ends seven-month-old hunger strike for Internet access|publisher=Reporters Without Borders|date=1 September 2006|archiveurl=http://web.archive.org/web/20060222015833/http://www.rsf.org/article.php3?id_article=16397|archivedate=22 February 2006}}</ref><ref>{{cite web|url=http://cubacenter.org/en/get-involved/urgent-action|title=Amnesty International USA’s Medical Action}}</ref><ref>{{cite book | last = Pérez | first = José Luis García | title = Boitel vive: Testimonio desde el actual presidio político cubano | url = http://www.cadal.org/english/nota.asp?id_nota=1007 | format = book | accessdate = ۲۰۰۹-۰۵-۰۹çç۱۳ | year = ۲۰۰۵ | publisher = Konrad-Adenauer-Stiftung | isbn = ۹۷۸-۹۸۷-۲۱۱۲۹-۳-۶ | pages = p7}}</ref>
|-
|۱۱ فوریه ۱۹۶۷
|[[آمریکا]]
|[[لس‌آنجلس]] Black Cat Protest(1), Homosexual Bar and Site of Civil Resistance to Heightened [[اداره پلیس لس‌آنجلس]] (LAPD) Raids against Homosexual Establishments throughout the City, especially in the Homosexual Quarter known as [[Sunset Junction]](2) District/[[East Hollywood]] An [[Historic Cultural Monument]], [[لس‌آنجلس]],، recognized as a site of [[Peaceful Civil Resistance]] in the struggle for [[Homosexual Civil Rights]] in the [[ایالات متحده آمریکا]]. The standoff is significant in that it occurred a year prior to the 1968 [[شورش‌های استون‌وال]] in [[نیویورک (ایالت)]]. The [[Stonewall Bar]] in the [[دهکده گرینویچ]] section of [[منهتن]] was listed to the [[اداره ملی ثبت اماکن تاریخی]] in 2001.
|A tense standoff and potential riot between Hundreds of LAPD riot gear-laden police officers, who were determined to quell the swelling crowds that exceeded four hundred homosexual citizens, was averted after a last minute plea from then new Governor [[رونالد ریگان]],، via an openly gay Republican Judicial Appointee who acted as a personal envoy of the Governor to LAPD Commanders at the site of the standoff, was accepted, and a stand down order given which ordered the hundreds of [[اداره پلیس لس‌آنجلس]] officers present to cease and desist from further unprovoked harassment of homosexuals in [[لس‌آنجلس]] for decades. The plea was successfully communicated and accepted by the LAPD hierarchy, and represented the first time that a stand down order was given by the LAPD, and was the last time until 2001, that the [[اداره پلیس لس‌آنجلس]] would engage in raiding an establishment, or public assembly of homosexuals in Los Angeles for decades. The hundreds who gathered to peacefully protest raids perceived as unwarranted, and often violent, against [[LGBT]] meeting sites in Los Angeles, observed a success in the struggle for [[همجنس‌گرایی]] [[حقوق مدنی و سیاسی]].
|<ref>Black Cat Protest (Now LeBar], [[لس‌آنجلس|Los Angeles]], Historic Cultural Monument Resistance to LAPD Raids Against Homosexuals| year = ۲۰۰۹</ref><ref>(1) Adair, Bill; Kenny, Moira; and Samudio, Jeffrey B. , 2000, Los Angeles Gay and Lesbian History Tour (single folded sheet with text). Center for Preservation Education and Planning. ISBN 0-9648304-7-7</ref><ref>(2) Faderman, Lillian and Timmons, Stuart (2006). Gay L.A. : a History of Sexual Outlaws, Power Politics, and Lipstick Lesbians. New York: Basic Books. ISBN 978-0-465-02288-5</ref>
|-
خط ۲۰۸:
|
|-
|۱۹۷۰–۱۹۸۱
|۱۹۷۰-۱۹۸۱
|[[فرانسه]]
|[[لارزاک]]
خط ۲۳۲:
|
|-
|۱۹۸۷–۱۹۹۰
|۱۹۸۷-۱۹۹۰
|کشورهای حوزهٔ دریای بالتیک (لتونی، لیتوانی، استونی)
|[[Singing Revolution]]
خط ۲۴۴:
|
|-
|۱۹۸۹–۱۹۹۰
|۱۹۸۹-۱۹۹۰
|[[آلمان شرقی]]
|[[Monday demonstrations in East Germany]]
خط ۲۵۰:
|
|-
|۱۹۹۰–۱۹۹۱
|۱۹۹۰-۱۹۹۱
|آذربایجان شوروی
|[[ژانویه سیاه]]
خط ۲۶۸:
|
|-
|۲۰۰۴–۲۰۰۵
|۲۰۰۴-۲۰۰۵
|[[اسرائیل]]
|[[طرح متارکه یک‌جانبه]]
|معترضان به طرح متارکهٔ یک‌جانبهٔ اسرائیل در سال ۲۰۰۴ با اقداماتی بدون خشونت به خروج قریب‌الوقوع ساکنان یهودی [[نوار غزه]] و [[کرانه باختری رود اردن|کرانهٔ باختری رود اردن]] اعتراض کردند. آن‌ها با مسدود کردن تقاطع‌ها ترافیک‌های سنگین ایجاد کردند که در سراسر اسرائیل تاخیرتأخیر ایجاد می‌کرد. با وجودی که هشدارهای این اقدام از قبل به پلیس اسرائیل داده شده بود، اما باز کردن مسیرهای تردد پرترافیک بسیار دشوار بود. در نهایت حدود ۴۰۰ نفر از معترضان بازداشت شدند که بعضی از آن‌ها نوجوان بودند. این اقدامات در زمانی که اسرائیل آمادهٔ متارکه و قطع دسترسی به نوار غزه بود بیشتر برنامه‌ریزی می‌شد. در هر حال تعداد زیادی از ساکنان و حامیان آن‌ها در مقابل متارکه به طور خشونت‌پرهیزی مقاومت کردند.
|
|-
|۲۰۰۴–۲۰۰۵
|۲۰۰۴-۲۰۰۵
|[[اکراین]]
|[[انقلاب نارنجی]]
|مجموعه‌ای از اعتراضات و رویدادهای سیاسی که بلافاصله بعد از انتخابات ریاست جمهوری در اکراین اتفاق افتاد. درستی این انتخابات با فسادهای گستردهٔ مالی، ارعاب و تهدید رای دهندگانرای‌دهندگان و تقلب مستقیم خدشه‌دار شده بود. در سراسر کشور تحصن و اعتصاب عمومی توسط جنبش‌هایی سازمان می‌یافتند و انقلاب دمکراتیک با مجموعه‌ای از نافرمانی‌های مدنی نمود پیدا کرد.
|
|-
خط ۲۸۹:
|[[اسراییل]]-[[حکومت خودگردان فلسطین]]
|[[اعتراض فلسطینیان در کرانه باختری]]
|انتفاضه سفید از کرانه باختری و شرق بیت المقدس آغاز شد. اعتراضات هفتگی فلسطنیان که با مرکز اطلاعت اسرائیلی برای حقوق بشر در سرزمین‌های اشغالی(B'Tselem) همراه بود. علاوه بر این، اسرائیل‌های دانشگاهی و دانشجویان به نیروهای امنیتی و کسانی که در سرزمین‌های اشغالی ساکن بودند اعتراض می‌کردند. اتحادیه اروپا از طریق مسئول سیاست خارجیش کاترین اشتون، به اسرائل برای سرکوب این جنبش مسالمت آمیز انتقاد کرده است و او عمیقاعمیقاً نگرانی خود را از دستگیری عبدالله ابو Rahmeh اعلام کرد. شده‌اند وجود دارد در میان معترضان کشته شدند و فعالان صلح آمریکایی به سرش ضربه وارد شد و ضربه مغزی شد.
|<ref>{{cite news| url=http://www.bbc.co.uk/news/world-middle-east-11099394 | work=BBC News | title=EU rebukes Israel for convicting Palestinian protester | date=۲۰۱۰-۰۸-۲۶}}</ref><ref>{{cite news| url=http://www.huffingtonpost.com/jamal-dajani/deporting-gandhi-from-pal_b_540270.html | work=Huffington Post | first=Jamal | last=Dajani | title=Deporting Gandhi from Palestine | date=۲۰۱۰-۰۴-۲۱}}</ref><ref>{{cite news| url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/middle_east/8618868.stm | work=BBC News | title=Palestinians test out Gandhi-style protest | date=۲۰۱۰-۰۴-۱۴}}</ref><ref>{{cite news| url=http://www.huffingtonpost.com/joseph-dana/criminalizing-peaceful-pr_b_693657.html | work=Huffington Post | first=Joseph | last=Dana | title=Criminalizing Peaceful Protest: Israel Jails Another Palestinian Gandhi | date=۲۰۱۰-۱۰-۲۵}}</ref><ref>[http://www.haaretz.com/print-edition/news/west-bank-arrest-violated-international-law-palestinian-claims-1.357812 West Bank arrest violated international law, Palestinian claims - Israel News | Haaretz Daily Newspaper<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref><ref>http://josephdana.com/2010/08/criminalizing-peaceful-protest-israel-jails-another-palestinian-gandhi/</ref>
|-
خط ۳۱۲:
|ایران
|[[جنبش سبز]]
|جنبش اعتراضی مردم ایران که در پی انتخابات ریاست جمهوری ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ و با شعار "«رای من کو"» آغاز و به "«جنبش سبز"» شهرت یافت را می‌توان سرفصلی تازه از مبارزات بی خشونت در تاریخ معاصر ایران برشمرد. مبارزاتی بی بدیل، با بدنه‌ای متکثر و مبتنی بر آموزه‌ها و تکنولوژی‌های نوین ارتباطی، که پیش از این مورد توجه جنبش‌های اجتماعی و سیاسی ایرانیان قرار نگرفته بود. جنبشی که در بطن خود، تکثر را به رسمیت شناخته و می‌کوشد با اتکا به اصول مبارزات بی خشونت، تغییری در ساختار قدرت ایجاد و بستر تحول سیاسی و اجتماعی به شیوه مسالمت آمیز و عاری از خشونت را مهیا کند.<ref>http://cssnd.com/14-2011-12-27-20-38-17/186-2012-01-23-16-32-06|</ref>
|
|}
 
|
 
== منابع ==
{{پانویس|۲}}